Tegen half acht worden we wakker in ons Privé slaapkamertje we maken water warm voor koffie en thee en pakken de spullen en nemen afscheid van de aardige pastoor die reeds buiten rondloopt op het binnenpleintje. Er is een markt op het grote plein we lopen achter het dorp langs over landelijke wegen langs boerderijen vervolgens zien we steeds de bergen van de Apennijnen deze bergen zijn een beetje de ruggengraat van Italië. We lopen nu richting Toscaanse kustkant. We maken pauzes in de natuur en plukken wat tomaten, er wordt volop geoogst met trekkers. Het bent net eerdappels maar dan boven de grond. In een stadje eindelijk een bar open maar is vrij duur. We moeten ook betalen voor extra heet water. Het verschilt hier zo tussen 1-3,5 euro voor 1 koffie en wat heet water voor gipsy. We gaan even een lekker koel overdekt winkelcentrum in en as ik de tas afdoe word ik direct gewezen op wat an te doen ze bent soms beste pikkers die kleine kereltjes. Even later komt hij wel met een bak water an voor Maurice. Hij maakt me duidelijk dat hij zelf ook een border collie heeft Er worden weer veel foto s gemaakt. Even later komt gips terug met eten en wat koud drinken. We lopen verder over straten en langs akkers dan lopen we richting een oud klooster van enkele monniken die we buiten al troffen bij het winkelcentrum. As we vlakbij zijn komt een jonge man op fiets ons tegemoet en vraagt of we pelgrims zijn. Hij is 16 jr. en heet Boris en is vrijwilliger gids voor de monniken in het klooster. Het is een mooi old complex van 1100 gesticht door Bernardino of een volger. Het verhaal get dat duiven met takkies uitstippelden waar de monniken moesten bouwen. Mooi verhaal weer duiven as projectleider van God voor bouw van het klooster Boris brengt ons bij de stempelpost. We krijgen er twee een van de via francenica en een van het Klooster. We krijgen een plekje aan eind van de vleugel. Het pelgrimsonderkomen is nu bezet door een oude monnik uut Eretria van 91 die an alzheimer leidt. Hij hef ook een hulp Dominique uut hetzelfde land die gevlucht is met haar gezin. De kinders woont nu in Stockholm haar man is soldaat. Boris leidt me rond in het complex en verteld in goed Engels over de geschiedenis. Een best jong. Een mooie kerk met kerkhof aan de noordkant (koud) en aan de zuidkant leven de monniken die behalve bidden ook kippen houden en diverse borrels brouwen geweldig toch. Ik moet dat natuurlijk even bekijken. Ik heb geluk want het winkeltje en brouwerij is nog net open die wordt gerund door de hoofd monnik. Ze verkopen ook medicinale kruiden die worden verzameld via veel kerken en hulp uit de streek. In de kerk opvallend mooie kapel met Jezusbeeld in het graf en Maria erboven geschilderd met kind an de borst. De monnik die we troffen bij de winkel komt ook nog even praatje maken. Later krijgen we ook nog koffie en thee van Dominique. Ze helpt ook mee ruimte maken voor de nacht en maakt de tegelvloer wat schoon. De toiletten zitten achterin het gebouw. We eten vanavond een van tevoren gekochte groot soort stokbrood die we vullen met vlees en sla en geraapte tomaten gips gaat al lekker plat en ik tik nog wat blogjes dan kruip ik naast haar op de vloer. Het is nog goed warm dus deken is overbodig. Maurice ligt verderop waar de bodem koeler voelt.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg