Na een wat onstuimige nacht, vooral doordat de hond wat last van de warmte had, werden we wakker rond zeven uur. De Tsjechen waren ook al wakker en hadden de nacht ook niet goed kunnen doorslapen. Ik liep in het donker een keer tegen de wandelstok aan en later Maurice. Maar ze waren wel goed te pas en oogden vrij fit. Frans had buiten liggen te slapen op een dun aluminium matje. We hadden nog mooie gesprekken gehad over Assisi. Ook vertelde hij over een, inmiddels in Italië bekende, witte hond die ook de franciscaanse voetreis had gemaakt. Wie weet wordt ons Maurice ook nog beroemd.

We vertrekken achter elkaar aan uit de fraaie Hasseman Hutte met houten spaander leien bedekt. Ff verderop putten we water uit een tank voor dieren. Dat kan met een filterflesje die de Tsjech uit bierdorp Bodivice bij hem heeft. We trekken verder over de bergen en we rusten met Frans bij een mooie hut van A. Kolping, een socialist die hutten bouwde voor buitenlanders.

We passeren oude oorlogsschansen en fraaie uitzicht steenbrok torens. We komen aan bij hotel en onderkomen Schöne Aussicht, waar we aan toe zijn. Eerst met de kop onder een bronwaterfontein daarna bijkomen in de schaduw met kop koffie voor mij en Gips neemt een 7-up met zout; dat was goed voor het lichaam op te peppen. Daarna gaan we bij Frans en nog twee oude wandelaars uit Münster aan tafel en eten een bord vol eieren op brood met speck en zwiebel. Heerlijk. We genieten en kijken of er ook een vlottere weg is richting Bodemsee. En ja; de slimme telefoon, aangestuurd door Gips, vindt een route die we gelijk kunnen pakken. We verlaten de Westweg en nemen afscheid van Frans.

Het gaat verder via straten, langs stroompjes en katholieke boeren met een eigen kapel op het erf. Het dut me wat denken aan tukkerland. Zo bij Mander in de buurt. Mooi hier. Uiteindelijk komen we de stad Triburg binnen, langs het treinspoor en zien gelijk al grote borden staan dat het de grootse waterval van Dld heeft; 160m hoog. We zoeken eerst de winkel en bellen met de kerken. We komen terecht weer bij de evangelische. Een mooi neogotisch kerkje van 1920. Hij doet me sterk denken aan de oude Antonius kerk aan de rand van Zwartemeer en het prachtige veenland; onze geboortestreek. Met die kerk zweet ik al zo n twintig jaar om hem weer in glorie te kunnen restaureren.
Onderweg krijg ik hiervoor ook de mooiste plannen. Hopen dat het get lukken.

Maar goed; we hebben ook weer mazzel, de pfarrer c.q. dominee hef een mooi klein huisje achter de kerk en pastorie waar we in kunnen overnachten. Het is een jeugdhuis die leeg staat en binnenkort wordt verhuurd aan een muziekclub. We blazen onze oranje luchtbedjes weer op en gaan mooi op zolder slapen. Maurice lig lekker koel in de kelder.

Goeienacht!

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg