Om 6.30 uur de ogen los en een kwartier later hadden we al bezoek van Dona en haar dochter. Dat is de fokker van onze lieve Maurice. Zij is onderweg naar Hongarije met een teefje die gedekt wordt deur een Hongaarse reu. Bijzondere ontmoeting; ook voor onze Maurice, omdat zij daarvoor zijn baas was. Het beste, Belgische, wicht had ook nog wat voor Maurice meegenomen en voor ons chocolade en champagne. Die leste hebben we maar niet opgedronken. Die bewaren we voor na Rome met mekaar.

Weer op pad volgen we het treinspoor aan de rivier de Lahn. Onderweg passeren treinen, fietsende toeristen met volle bepakkingen en diverse kajaks.
Wij hadden een slecht pad, dat was overwoekerd met vooral brandnetels en struiken langs de rivier, wel gingen diverse vogels met ons met, zoals zwanen en een reigerspaar en diverse roofvogels zweven voorbij door de lucht.

Burchten en kastelen volgden onze pad boven op de berg. Het schijnt een populair gedeelte te zijn voor vooral fietsers. Onderweg blijven we even praten met een stel die aan het oefenen waren voor een grote reis door Zuid-Amerika van 6 maand. Dat is zomaar even weer 2 maand meer dan ons (baas boven baas)...

We naderen de grote plaats, Limburg aan de Lahn, met in de voorstad de oudste moederkerk van de streek en daarna in de stad de grote katholieke Dom welke een DisneyWorld-achtig uitzicht heeft vanaf de oude brug.
In en bij de kerk geen mens te vinden van de roomsen om ons te helpen aan een stempel en onderdak. Uiteindelijk bij een bisschopsambt aangebeld waarbij de Bisschops rechterhand ons hielp en die ons doorstuurde naar het klooster 1,5 km verderop waar pater Leo ons al stond op te wachten.

We werden gelijk door de keldergewelfen naar ons onderkomen voor de nacht geleid, in de werkvolk keuken, daar konden we verblijven en Maurice in het atrium tuintje van het klooster.

We konden ook gelijk nog mee voor het laatste stukje avondmaal. Hier werden we gelijk voorgesteld doormiddel van een microfoon aan de clubmannen in de zaal, die echter bij binnenkomst alleen onze blote voeten opmerkten en dachten dat we blootsvoets naar Rome liepen en toen ze hoorden dat we uit Drenthe kwamen, zei een broeder; die lopen vast op klompen!!
We moesten ons even voorstellen en toen konden we deelnemen aan het buffet; na tromgeroffel op de tafels door de Broerders.

Na een heerlijke warme douche en voor Maurice een tuindouche konden we heerlijk onze oogjes dichtdoen en dat terwijl het buiten hard regende.

Wat hadden we een mazzel!!

Trusten

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg