www. Walvissen, Wandelen en Wijn. Dat zijn bij uitstek de drie dingen waar het op Pico om draait of draaide. Tot halvewerge de jaren '80 was de walvisvaart een algemeen goed op Pico. Net zoals op de rest van de Azoren trouwens. We hebben al een paar spotterplaatsen bezocht. Toen men besloot om de walvisvaart te staken (bedreigde diersoort / het leverde niet genoeg op) waren er een paar slimmerikken die bedachten dat het bekijken van walvissen een goed idee was voor toeristen. Dat gaan we maandag doen. Vandaag hebben we voor het magistrale bedrag van 10,- toegang tot drie musea voor twee personen. Twee walvismusea en een wijn museum. De wijn van Pico schijnt er om bekend te staan dat het goede wijn is. Wij weten dat nu ook :). We beginnen in Sao Roque waar in de oude walvis-verwerkings-fabriek een museumpje is. Het is best luguber om te zien hoe de walvisvangst hier verliep. Alles met spierkracht. Pas bij de verwerking in de fabriek kwamen er stoomachines aan te pas. Maar aan de foto's en het film materiaal te zien een vies karwei met veel leed voor vooral de walvis. In de fabriek zien we een hoop oude machines die de verwerking laten zien tot olie. We rijden door naar Madalena naar het wijnmuseum. Wederom niet zo groot. Wel leuk om te zien. Leuk uitzicht over de wijngaard. Op het terrein staat ook een enorme drakenbloedboom die, naar het schijnt, meer dan 500 jaar oud zou zijn. Naast wijn maken ze hier ook diverse likeuren. Waaronder bramen likeur, wat smaakt naar erg zoete ranja met een hoop alcohol.We lunchen in Madalena en rijden door naar een mooi aangelegd park waar we een wandelingetje maken. Wat hier wederom opvalt (jammer eigenlijk dat het moet opvallen) is dat alles keurig onderhouden is, voorzien van schone toiletten, bbq plaatsen, speeltuin, uitzichtpunt etc. zonder dat er iets gesloopt is. Sowieso is er op de Azoren (is ons verteld) geen criminaliteit. Auto's gaan niet op slot, deuren van huizen net zo min. Overal waar we overnacht hebben zat de sleutel gewoon aan de binnenkant van de deur, en daar mogen we hem ook weer achter laten. Maar goed, ik dwaal af. We rijden door naar Furna de Frei Matias. Dit is ook een oude lavatunnel. Deze ligt 100 meter van de weg, is niet aangegeven (behalve in ons boekje) en loop je zo naar binnen. Enkele honderden meters lang kun je deze lavagrot verkennen. We rijden door naar ons laatste museum. Voorwaarde van een combiticket is dat je alle drie de musea binnen 24 uur moet bezoeken. Dit museumpje richt zich nog iets meer op de walvisvangst zelf. Gezien de hoeveelheid voorwerpen die gemaakt zijn van walvisbot en walvistand zijn er nogal wat gedood in de loop der jaren. We eten nog een ijsje en zetten weer koers naar ons traditionele Azoreaanse huisje.

Geschreven door AenA