Dag 97.
Donderdag 17 april 2025.
Vandaag wordt het een relaxdag na alle beslommeringen van de voorbije dagen om onze aanvraag tot verlenging visum in te dienen.
Als we opstaan is er wat wind en iets te fris om buiten in onze Tshirt te zitten maar de zon warmt het al vlug op zodat we probleemloos buiten kunnen genieten. Bachir komt een koffie drinken en vertrekt daarna naar het dorp om er het huis in gereedheid te brengen voor het huwelijk van Mofida. We willen vandaag misschien wat fietsen maar voor Rietje is er iets te veel wind zodat we in plaats daarvan na de afwas wat internetten en een oproep beantwoorden van onze schoonzoon Dimi. Voor we het beseffen is het op die manier weeral middag en etenstijd. Ik wandel eerst even tot in het dorp om een brood te kopen.
Na onze lunch is het te warm om veel te doen en we wachten tot het wat koeler is om een wandeling te doen met Nanouk.
Ik houd hier ondertussen, op vraag van Bachir, een oogje in het zeil en vang een nieuwe camper op die hier de camping op komt rijden. Ik laat hem een staanplaats kiezen en spreid een tapijt uit voor zijn camper.
Achteraf leeg ik samen met Mohamed de vuilbakken. Vanop de straat zie je onze camper boven de muren uitsteken zodat die een lokmiddel vormt voor mogelijke nieuwe cliënten.
Rond 16u wandelen we met Nanouk naar het dorp waar Rietje een kleedje ziet maar ik houd de boot nog wat af om over de vraagprijs te onderhandelen en we wandelen eerst verder tot aan de camping Boussoule waar de toeristenjeeps de Sahara in en uit rijden.
Op de terugweg koopt Rietje haar kleedje en na wat onderhandelen krijgen we toch een reductie van 50 dirham. Rietje koopt er eveneens een deodorant uit Mali. In het dorp zien we een auto die deelneemt aan de heel bekende Carta Rally. Vanuit M’Hamid rijden de deelnemers naar Merzouga.
Nanouk zoekt nog even verkoeling in de Draã en rond 18u30 is het tijd om de geitjes buiten te laten. Bachir heeft vandaag geen tijd maar Mohamed neemt vandaag zijn plaats in. Achteraf zorgt Bachir voor een plezante noot als hij voor de grap mij 20 dirham komt brengen om de geitjes te hoeden.
's Avonds krijgen we opnieuw eten aangeboden van de familie en Bachir eet samen met ons aan de camper. De familie heeft natuurlijk veel stress met alle voorbereidingen voor het huwelijk. Bachir is tevreden dat hij even bij ons kan zitten en omgekeerd is de rest van de familie waarschijnlijk content dat Bachir even weg is.
Ik lees in Marokko nieuws dat volgens een rapport van de VN Marokko kampt met een werkloosheidscijfer van 17,2 percent voor vrouwen en vooral jonge vrouwen zijn zwaar getroffen. In de leeftijdsgroep van 15 tot 24 jaar heeft maar liefst 44,4 procent geen baan. Daarmee scoort Marokko slechter dan landen als Libanon en de Verenigde Arabische Emiraten maar iets beter dan bijv. Egypte, Irak en Libië. Ook de werkende Marokkaanse vrouwen zijn zeer kwetsbaar omdat praktisch 65 procent ervan werkt zonder arbeidscontract en dus zonder sociale bescherming en gezondheidsverzekering.
Slechts 32,7 % van de Marokkaanse vrouwen beschikt over een bankrekening of een mobiele financiële dienst.
Zorgwekkend is eveneens het percentage, van de vrouwen tussen 15 en 24 jaar dat niet naar school gaat en geen opleiding volgt. Met een percentage van 53,9% behoort Marokko tot de slechts scorende landen in de regio samen met Soedan en Jemen.
Er is dus nog heel veel werk om de situatie van de Marokkaanse vrouw te verbeteren.
Over de mannelijke bevolking heb ik geen cijfers teruggevonden, maar of dit veel beter is durf ik in vraag te stellen.
Hier in M'Hamid hebben de meeste mannen evenmin een vast arbeidscontract noch sociale bescherming of gezondheidsverzekering.
Heel laat om 23u30 komt Mofida nog langs om thee te drinken en wat bij te praten. Tijdens de ramadan is haar huwelijk officieel bezegeld in Zagora bij een notaris waar voldaan werd aan de regels van de bruidsschat. Mohamed springt ook nog binnen nadat hij naar de kapper is geweest.
Opnieuw laat naar bed rond 0u30.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis