Dag 92.
Zaterdag 12 april.
Deze nacht is het beginnen regenen in M'Hamid. We horen vanmorgen de regendruppels op ons dak zodat ook ik langer dan gewoonlijk in mijn bed blijf liggen tot zelfs 9u30. Vandaag wordt nog regen verwacht. De hoeveelheid regen valt nog enigszins mee en er zijn ook wat droge periodes maar Nanouk blijft rustig verder slapen.
We zijn gisteren vergeten om yoghurt te kopen zodat het een brood ontbijt wordt, wat heel lang is geleden.
En het blijft maar regenen. Nog nooit meegemaakt op al die jaren dat we hier bij onze familie komen. Ik werk het verslag af van gisteren en doe de afwas. Rietje chat met Frank die nog altijd in de omgeving van Ouarzazate is waar het voorlopig niet regent. Onze vrienden Dirk en Lieve zijn in Errachidia waar het eveneens regent.
Vandaag is de eerste dag van het Festival des Nomades. Gisteren en eergisteren waren er al optredens aan de kasbah Azalay niet ver van hier. De optredens waren uitsluitend toegankelijk voor VIP's. Ik kies ervoor om vandaag de concerten bij te wonen op de gewone locatie in het dorp. De optredens zijn er gratis in tegenstelling tot het ViP arrangement wat 30€ per avond kostte.
Dezelfde artiesten treden vandaag en morgen op voor het gewone publiek.
In de Marathon des Sables is ondertussen de laatste rit gelopen, en de winnaar is opnieuw Rachid El Morabity voor zijn broer Mohamed. Rachid legt het totale parcours af in 20u55.47 sec terwijl zijn broer er 21u00.50 voor nodig heeft De gemiddelde snelheid van de 2 Marokkaanse fenomenen is respectievelijk 11,98 en 11,94 km/uur. Ook op de derde plaats eindigt er een Marokkaanse deelnemer.
De Française Marylin Nakache beeindigt de race als eerste Europeaan op de 4de plaats met een eindtijd van 23u57.20 en een gemiddelde van 10,47km en klopt op die manier alle mannen.
De Belgische deelnemers doen het meer dan behoorlijk: Ignace De Breyne eindigt als 7de met een eindtijd van 25 08 28. Xander De Buysscher is 9de met een eindtijd van 26 07 44 en Wouter Lafaut is 10de. Daarnaast nog 3 Belgen in de top 20: Ruud De Rybel(15de), Axel Schouppe(17de en Joachim Pot(19de)
Onze 2 BV's Average Rob en Arno the Kid eindigen respectievelijk als 723ste met een tijd van 61u 44.20 en 844ste in een tijd van 74u11.50.
Respect voor al deze lopers en toch ook voor de broers Van Impe( de echte namen van de BV's) die, als niet specifieke atleten, het toch tot een goed einde hebben gebracht.
Voor onze late lunch maakt Rietje een lekker soepje. Om 17u staat er een dromedariskoers op het programma gevolgd door zandhockey.
Dit jaar vindt dat plaats op het einde van het dorp aan de rand van de woestijn bij de camping La Boussole. Gelukkig is het gestopt met regenen en via de bedding van de Draa wandelen we tot daar, zonder Nanouk omdat het te veel te slijkerig is door de vele regen.
De dromedarissen zijn al gearriveerd en ook de deelnemers aan de hockeywedstrijd zijn aan hun voorbereiding bezig. En dan is het wachten wachten tot de wedstrijden starten. Blijkbaar is het eerst zandhockey. De teams bestaan uit 5 spelers; het ene team in witte uitrusting en het andere in een blauwe. Zij maken gebruik van stokken uit palmhout en een bal uit kamelenwol. Het witte team is duidelijk beter en wint de wedstrijd.
Daarna is het wachten op de dromedarisrace maar na lang wachten wordt het duidelijk dat de wedstrijd niet zal plaatsvinden omdat het parcours er te glibberig bijligt en het te gevaarlijk is voor de dromedarissen. In de plaats daarvan komt er een voorstelling van de kamelen met de ruiters. We wachten heel lang tot na 19u tot we het opgeven en terug naar het dorp wandelen waar we vlug iets eten in het restaurantje van Omar: taco's voor Rietje en brochettes de dinde voor mij.
Het festival start vandaag om 20u. Rietje verkiest bij Nanouk te blijven. Als ik rond 20u45 op het festivalterrein aankom is het podium nog leeg. En opnieuw wachten en een eindeloze soundcheck van de eerste groep rond Said Charradi. De zanger is blijkbaar redelijk bekend in Marokko en komt regelmatig van het podium om het publiek warm te maken maar in vgl met de latere acts krijgt hij veel mindere respons.
Daarna is het de beurt aan de groep Mîrkut. Het is een groep uit Toulouse die gevormd is uit de Koerdische muziekscene daar en zij brengen een mix van invloeden en instrumenten zoals een elektrische Tenbūr uit de Koerdische cultuur en een Nay (fluit) bespeeld door Marilou Plankton. Echt heel mooi en prachtige zang door Genco Selwa uit Zuid-Koerdistan.
De nay of fluit is eveneens prachtig. Soortgelijke fluiten werden reeds gebruikt door de oude Egyptenaren en zijn zelfs teruggevonden op grafschilderingen rond 2700 voor Christus.
De derde groep is Nass El Ghiwane een groep uit Casablanca. De groep werd oorspronkelijk opgericht in 1970 en was de eerste band die westerse invloeden introduceerde zoals de banjo. De respons van het publiek is ongelooflijk en hun liedjes ook geïnspireerd door de gnawa muziek en zang worden woord voor woord meegezongen. Martin Scorsese gebruikte één van hun songs in de film The Last Temptation of Christ en noemde hen de Afrikaanse Rolling Stones. Lichtjes overdreven wel maar het is best wel leuk.
Het is ondertussen al lang middernacht voorbij als Imarhan Timbuktu het podium opkomt. De groep komt oorspronkelijk uit Mali en speelt de door mij zo geliefde Touareg woestijnrock in de stijl van de veel bekendere Tinariwen en Tamikrest. De groep bestaat al sinds 1993.
Heel heel mooi en voor mij het hoogtepunt van de avond. Spijtig genoeg is hun set aan de korte kant omdat het ondertussen al 2uur 's nachts is. De laatste act laat ik aan mij voorbijgaan.
Om 2u30 terug aan de camper waar Mofida nog steeds bij Rietje is na een leuke avond waarin Mofida het een en ander heeft uitgelegd over haar huwelijk.

Geschreven door Reizen.met.Rietencis