Zondag 14 april 2024.
We verlaten vandaag Merzouga. Ook deze morgen is er hier redelijk wat wind en Rietje houdt daar absoluut niet van. Dirk en Lieve blijven tot morgen hier om de bankkaart van Dirk te recupereren.
Na de Ramadan is het uur terug gewijzigd en de klok is 1 uur achteruit gezet. We hebben deze nacht dus een uur minder kunnen slapen maar dat heeft dan weer als voordeel dat het een uur langer licht blijft ‘s avonds.
Na onze lunch nemen we afscheid van Ali die het spijtig vindt dat we niet langer blijven. Om 10u10 verlaten we onze vertrouwde stek na km 9334. We rijden nog eens het dorp in om een kruidenmengeling te kopen bij de herborist maar spijtig genoeg is de winkel nog steeds gesloten. De eigenaar zal het Suikerfeest uitgebreid gevierd hebben. Rietje wil nog langs Erfoud rijden om er penselen te kopen in een librairie. De kunstenares Johanna heeft die winkel aanbevolen. Het is maar een kleine omweg en voor ons een nieuwe route. Ook altijd interessant om nieuwe onbekende wegen te verkennen. Om 11u30 na km 9388 arriveren we in Erfoud. Het is nog redelijk frisjes hier voor ons, slechts 22 graden. Spijtig genoeg is ook hier de winkel gesloten, maar Dirk en Lieve zullen er morgen langsrijden.
Vanaf Erfoud rijden we terug richting Rissani dat we links laten liggen en nemen daar de N12 richting Alnif en Tazzarine. Het is gedeeltelijk langs dezelfde route die we op weg naar Merzouga hebben genomen. We stoppen om 12u40 om te lunchen na km 9455, toch al 120 km verder. Bij gebrek aan brood wordt het een fruitmaaltijd met pompelmoes en sinaasappel en als dessert dadels.
Om 13u30 rijden we verder en ik neem het stuur over van Rietje maar als het traject te bochtig wordt wil ze opnieuw zelf rijden. Voor Tazzarine mag ik opnieuw rijden en in Tazzarine nemen we de route naar Zagora. Een weg die we dit jaar nog niet hebben gereden.
Ook dorre woestijn maar af en toe zien we toch velden waar watermeloenen worden gekweekt. Ik heb gelezen dat het door de aanhoudende droogte dit jaar verboden is om watermeloenen te telen maar blijkbaar zijn er toch achterpoortjes om dit verbod te omzeilen. Rond 16u30 arriveren we in Zagora en als ik voorstel om nog tot M’Hamid te rijden bij onze familie is dit geen enkel probleem voor Rietje.
Om 18u rijden we de camping binnen en zien in de verte Mohamed en Salah staan. Ze kunnen het niet geloven dat wij het zijn en vliegen dolblij rond onze nek. We gaan onmiddellijk achteraan naar hun woning en worden even hartelijk begroet door Izana en Mofida. Er wordt een tafel buiten gezet en we worden getrakteerd op thee en koekjes.
We moeten blijven eten en we krijgen harirasoep en later lekker warm pannekoekachtig brood (een soort pizza waar de groentjes in de deeg zitten).
De avond sluiten we af met een spelletje Qwirkle in onze koets samen met Mofida, Salah en Mohamed. Het doet echt deugd om de warmte van onze familie terug te voelen. Mofida contacteert ook nog Hassan die samen met zijn vader Bashir werkt bij de Marathon des Sables. Ook Eva wordt aan de chat toegevoegd. De eerste etappe van de Marathon is vandaag gelopen en gewonnen door één van de Marokkaanse favorieten, Mohamed El Morabity. De eerste 3 in de uitslag zijn allen Marokkanen. De deelnemers moeten in totaal 252 km afleggen, verdeeld over 6 etappes. De 900 atleten die eraan deelnemen komen uit 58 verschillende landen. De eerste etappe is gelopen in de buurt van Erfoud waar we vandaag voorbijgereden zijn. Het traject loopt volledig door de woestijn en bijgevolg hebben we de atleten niet ontmoet met onze koets.
Op de Auberge El Khama hier staat er nog een Franse camper. Het koppel komt hier al meer dan 10 jaar. We moeten dus nog heel wat jaren naar hier komen om hen in te halen.
Vandaag hebben we 416 km afgelegd, weliswaar met 2 chauffeurs. Een record in Marokko.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis