Zaterdag 20 mei.
Spijtig genoeg moeten we vandaag na 3 maanden Marokko verlaten.
Het wordt ons laatste ontbijt samen met Hassan op de camping Echrigui in Asilah.
We vertrekken om 9 u30 richting Tanger Med en we hebben tot nu toe op onze reis al 10746km afgelegd.
We nemen de tolweg en in Tanger nemen we met spijt in ons hart afscheid van onze vriend Hassan, maar volgend jaar zien we hem en zijn familie zeker terug. Inshalah.
Het is ineens leeg in onze koets. We profiteren voor de laatste keer van de goedkope dieselprijs in Marokko, 11,63 dirham per liter. We betalen nog 69 dirham tolkosten en om 12u30 rijden we de haven van Tanger Med binnen. We wisselen aan de balie van AML of Africa Morocco Link ons open ticket in voor een dag ticket. Het vertrek van de ferry is voorzien om 13u 30 maar gewoonlijk is er vertraging, zodat we hopelijk nog mee kunnen.
En ja hoor, we moeten praktisch niet aanschuiven voor controle en afstempeling van onze reispassen door de politie en ook de douane passeren we vlotjes. En dan moeten we alleen nog door de scanner. Personen en dieren mogen niet in de koets blijven en Rietje steekt Pini, ons klein schildpadje, even in haar handtas, zodat we het diertje kunnen meenemen uit Marokko.
We rijden als één van de laatste voertuigen de ferry op en rond 14u vertrekt de boot. We willen plaats nemen in het restaurant om iets te eten maar vliegen onmiddellijk buiten omdat honden niet zijn toegelaten en ook in de bar zijn we niet welkom. Op onze heenreis met een ferry van dezelfde maatschappij was het geen enkel probleem om met onze 2 honden binnen plaats te nemen.
We kunnen nog even gebruik maken van internet via Maroc Telecom maar als we Spanje naderen hebben we geen internet meer en komen we in de tijdzone van Europa, zodat het plots een uur later is. Toch gek dat we ineens een uur ouder zijn geworden. De overvaart duur 1u40 en met het tijdsverschil van 1u is het 16u40 als de ferry aanmeert in Algeciras.
We rijden als één van de eerste voertuigen van de ferry. De controle van onze paspoorten en douane is minimaal. Vrachtwagens daarentegen worden grondig gecontroleerd op eventuele verstekelingen en zelfs tweemaal.
Om 17u rijden we de haven van Algeciras uit na 10853 km.
Onze eerste stop is het shoppingcentrum van Palmomes, waar ik eerst een zak Royal Canin koop voor Nanouk. Na een aantal dagen moeilijk eten, eet zij haar pot gretig leeg. Rietje neemt de Marokkaanse Sim kaartjes uit de IPad en onze telefoons en steekt onze Simkaartjes van Proximus erin, zodat we terug kunnen telefoneren en internetten. Alleen het kaartje voor mijn IPhone is onmiddellijk actief. Ik neem nog een late lunch; Rietje heeft op de ferry een cola gedronken en voelt zich daarna niet al te best en eet wijselijk niets.
In de Lidl kopen we het lekkere spelt brood en daarna rijden we rond 19u nog wat verder tot Estepona waar we, via Park for Night een stopplaats vinden dichtbij het strand. Er staan verschillende campers vooral Engelse. We arriveren er rond 19u45 na 10922 km.
Ondertussen is ook het kaartje van de IPad actief, nadat Rietje het juiste Simkaartje erin heeft gestoken. Een vergissing van de verkoper in de Proximuswinkel. Alleen de smartphone van Riet werkt niet zodat zij, via haar Samsung, niet bereikbaar zal zijn tot thuis.
Rietje haar maag is nog steeds niet in orde en zij kruipt heel vroeg, zonder iets te eten, in haar nestje.
Ik blijf nog langer wakker om aan het verslag te werken.
De rode draad in onze reis dit jaar was zeker onze Nimrod en de familie Khadiri.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis