Woensdag 10 mei.
Vandaag moeten we echt vertrekken uit M’Hamid. We moeten dringend wat noordelijker rijden omdat we uiterlijk 20 mei de overtocht moeten maken naar Spanje.
Vooraleer Mohamed naar school vertrekt komt hij nog afscheid nemen maar even later staat hij er al terug omdat zijn leraar mathematica vandaag ziek is. We nemen in totaal wel drie keer afscheid van Mohamed.
Na het ontbijt maken we onze koets vertrekkensklaar en gaan daarna afscheid nemen van onze dierbare familie. Maar zo vlug zijn we nog niet weg. We moeten eerst nog thee drinken en mama is druk bezig met het kneden van deeg om brood te bakken. En we moeten wachten tot het brood is gebakken want mama wil er ons absoluut één mee geven.
Ondertussen nemen we ook afscheid van Salah, die eveneens naar school vertrekt.
En dan kunnen we eindelijk op pad. Mama wil nog een familiefoto samen met Nanouk en dan volgt het afscheid van een familie die voor altijd in ons hart zal blijven. Mama heeft het nu ook moeilijk om haar tranen te bedwingen en Mofida toont een aandoenlijk berichtje dat ze uit het Arabisch heeft vertaald in het Frans. Zo mooi dat ik ook moeite moet doen om het droog te houden.
Bachir zegt dat hij de palmboom voor Nimrod goed zal verzorgen en elke dag water zal geven. Mofida komt ook nog aangelopen met een bord vol gebakjes om mee te nemen.
Om 11u20 wordt de motor van onze koets gestart met 9133km op onze dagteller.
Rond 13u arriveren we in Zagora en stoppen er aan het biowinkeltje dat we kennen van onze vorige reizen in Marokko.
Rietje koopt er arganolie voor de huid en om bij het eten te gebruiken alsook crème voor droge huid en kruiden.
We kunnen bij de buur met onze kaart betalen en Rietje koopt er een paar schoenen.
Onze koets heeft ook honger en we tanken diesel die hier 12,06 dirham per liter kost. Ook wij hebben honger en we eten smakelijk van het lekkere brood van mama.
Om niet altijd dezelfde route naar Marrakech via Ouarzazate te nemen, besluiten we naar Foum Gzuid te rijden en verder moeten we nog kiezen welk traject we gaan volgen.
Ons plan om tot Tazzarine te rijden moeten we bijstellen omdat de route veel trager verloopt dan onze Gps aangeeft.
Na een korte stop voelt Rietje bij het vertrek dat er iets verkeerd is. Gelukkig geen platte band deze keer maar een grote steen is de boosdoener. De steen zit stevig gekneld tussen onze dubbele achterbanden. We proberen de grote steen met een hamer los te wrikken maar moeten oppassen om de banden niet te beschadigen. Een man op een voorbijrijdend brommerke biedt hulp en hij kan de steen loswrikken. De banden zijn gelukkig niet beschadigd en we kunnen onze weg verderzetten.
Het hotel Bab Rimal met het grote zwembad rijden we voorbij en we stoppen in camping La Palmerie ook in Foum Gzuid. Een camping die we kennen van onze vorige Marokko reizen. We zijn er de enige gasten en we bestellen een tajine, die tot aan onze camper wordt gebracht. En het is super lekker met alle groenten uit eigen tuin evenals de kip.. De temperatuur bereikt deze namiddag een record van 41,5 graden. Ook op de camping is het super warm. Ik moet water bijvullen in onze tank maar er blijft lauw water uit de kraan lopen. Het wordt maar niet koud.
Het is heel stil zonder onze familie. We missen hen!!!
We hebben er een prachtige tijd beleefd in M’Hamid. We zijn als familie voor hen en dat gevoel is wederzijds.
‘s Avonds neemt Hassan nog contact. Hij is in Agadir en waarschijnlijk kunnen we elkaar daar nog ontmoeten en zo is de bestemming richting Agadir of Marrakech gekozen.
Hier het berichtje dat Mofida heeft gezonden:
Merci beaucoup pour les beaux moments que nous avons passés avec vous, franchement c'est la première fois que nous rencontrons des gens gentilles comme vous , et merci pour tous ce que vous faites pour nous , et j'espère vraiment que vous revenir l'année prochaine pour nous visiter
we miss you very much
the place here is boring without you
Geschreven door Reizen.met.Rietencis