Zaterdag 23 maart 2024.
Uitstekend geslapen voor de poorten van de Kasbah Boulaouane. Als ik Nanouk even buiten laat is de gardien al op post aan de ingangspoort. Even later brengt hij een gratis ontbijt pannekoeken met thee. We krijgen voor ons vertrek een oproep van onze jongste zussen Anne en daarna Joni.
Alvorens te vertrekken willen we nog even in en rond de kasbah wandelen. De gardien is ondertussen even naar huis gereden op zijn brommerke en we lopen moederziel alleen rond in de kasbah en kunnen niet stoppen met fotograferen.
Als we terug buiten komen is de gardien terug gearriveerd evenals een Poolse camper. Er zijn dus nog avonturiers die de erbarmelijke weg tot hier trotseren.
Het dorp Boulaouane is waarschijnlijk nog meer bekend door zijn Gris de Boulaouane wijn, die door kenners als één van de beste wijnen van Marokko wordt beschouwd. De Romeinen verbouwden hier al wijn maar in de loop der eeuwen werden de wijngaarden niet meer onderhouden. De Fransen blaasden de wijnproductie nieuw leven in en in 1956 kwam het in handen van de Staat maar de kwaliteit van de wijn ging sterk achteruit tot het Franse bedrijf Castel recentelijk de controle overnam en nieuwe wijnranken plantte. Op dit ogenblik zijn er hier in de regio 350ha wijngaarden. De wijnstokken worden in het zand geplant en de hitte van het zand voorkomt de ontwikkeling van druifluis. Eind augustus worden de druiven met de hand geplukt en blijkbaar wordt de wijn in Frankrijk gebotteld en geëxporteerd. Je kan in Boulaouane dus geen wijn kopen.
We vertrekken om 11u30 km 7234 richting Casablanca. Beneden in het dorp is de school net uit en we geven een aantal stylo’s van Cardoen weg die Jos ons heeft meegegeven. De schooljuf vraagt of ze niet met ons kan meerijden tot in het centrum van Boulaouane. We nemen haar mee over dezelfde avontuurlijke weg tot in het dorp. De juf woont in El Jadida en ze verblijft hier tijdens de week om les te geven in de plaatselijke school. Ze praat heel goed Frans zodat we een goede conversatie kunnen voeren. Ze is opgegroeid in El Jadida en draagt geen hoofddoek. In de steden zie je veel meisjes en vrouwen zonder hoofddoek anders dan op het platteland waar alle vrouwen zonder uitzondering een hoofddoek dragen. Ze heet Halima en geeft les in het derde tot en met het zesde leerjaar. Haar loon is ongeveer 5000 MAD per maand en dus hoger dan het gemiddeld inkomen in Marokko maar ze moet ook bijdragen in de kosten van levensonderhoud voor haar familie en alles wordt hier ook duurder. Haar grote droom is een eigen zaak starten om uiteraard meer te verdienen.
Ze zit naast Riet op de passagiersstoel en ik achteraan in de koets zodat ik een deel van het gesprek niet kan volgen.
In El Jadida rijden we tot aan de zee waar we kunnen parkeren langs de promenade en Halima vertrekt vanaf hier naar haar huis. We bieden haar niet aan om mee te eten omdat zij ook meedoet aan de Ramadan. Het is ondertussen al na 14u en we hebben grote honger. We lunchen met brood en bananen die we onderweg op een souk hebben gekocht.
Nu we toch in El Jadida zijn profiteren we ervan om een blitzbezoek te brengen aan de oude Portugese wijk. We hebben El Jadida al enkele keren bezocht maar de laatste 2 jaar zijn we er voorbijgereden ook al omdat de enige camping in de stad gesloten is na COVID.
In 1502 vestigden de Portugezen zich hier en bouwden er het fort Mazagan en het werd een belangrijk handelscentrum waar schepen uit Europa en het Verre Oosten aanlegden. De Portugezen werden in 1769 uit Mazagan verdreven door sultan Sidi Mohammed maar zij bliezen bij hun aftocht de volledige stad op, inclusief een aantal kerken. In de 19de eeuw werd de stad heropgebouwd en sindsdien wordt de stad El-Jadida (De Nieuwe) genoemd. Rond de oude stad bouwden de Portugezen de vestingmuren met oorspronkelijk 5 bastions waarvan er slechts 4 zijn herbouwd. Je kan over de wallen wandelen maar dat hebben we bij een vorig bezoek gedaan en we beperken ons tot een wandeling door de oude Portugese wijk waar je o.m. de Portugese cisterne terugvindt. Dit was oorspronkelijk een ondergrondse voorraadkamer en later een munitiedepot en nog later een waterreservoir. In 1916 werd de cisterne per toeval ontdekt toen een winkelier een muur neerhaalde om zijn winkel te vergroten. Nu is het een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad en Orson Welles gebruikte het als lokatie voor zijn film Othello. De cisterne is thans gesloten wegens renovatiewerken maar in 2019 hebben we het waterreservoir kunnen bezoeken.
In de oude wijk zien we de grote moskee en enkele oude kerken. De minaret van de Grote moskee was ooit een wacht of vuurtoren en naar het schijnt de enige vijfhoekige minaret in alle islamitische landen.
We lopen ook nog even naar de haven waar jongeren in het water duiken en zwemmen. We zien ook een jongen die een muur beklimt. Echt gevaarlijk maar als hij valt stort hij niet te pletter maar in het water. Via de heel drukke vismijn wandelen we terug naar onze koets en vertrekken er rond 16u richting Casablanca.
Rond El Jadida staan ook veel hotels en we rijden voorbij een manège, een hippodroom, een golfterrein en ook een McDonald’s. Dat is ook Marokko.
We rijden vandaag tot Mohammedia naar camping L’Ocean Bleu waar we ook in het begin van onze reis hebben gestaan.
We hebben vandaag 216 km afgelegd waarvan 123 km op de autosnelweg. Met onze koets betalen we klasse 2 en het is in totaal 78 MAD. Rond 18u10 zijn we op de camping en we vinden gelukkig een restaurant vlakbij de camping. We eten er heel lekker. Eerst een gratis voorgerecht en daarna voor Rietje een tajine met mosselen en ik Pil Pil wat ook een tajine is met garnalen en daarbij brood en frietjes. Rietje drinkt een grote vers fruitsap en ik neem een fles spuitwater. Als dessert neemt Rietje een kaas citroencake en we drinken er een muntthee bij. Dit alles voor 222MAD. In vergelijking met de dure couscous van gisteren echt heel weinig. Nog veel werk met het verslag van gisteren en daarna profiteren we van de gratis wifi op de camping om naar de YouTube vlogs te kijken van Endless on Wheels over hun Marokkoreis. En zo is het opnieuw middernacht voorbij voor we in ons bedje kruipen.

Geschreven door Reizen.met.Rietencis