Vrijdag 15 maart 2024.
Vandaag start het festival des Nomades voor de gewone bezoeker.
Rietje is nog steeds ziek vanmorgen en overweegt zelfs even om een dokter te laten komen zodat zij medicatie kan nemen.
Later in de voormiddag gaat het toch wat beter en ze besluit om nog te wachten vooraleer een dokter te raadplegen. De buren suggereren om antibiotica in de farmacie te kopen maar dat wil ze zeker niet nemen.
Mohamed rijdt met zijn brommerke om oscillococcinum (een homeopatisch product) naar de apotheker in het dorp.
We eten fruitsla als late middaglunch en veel doen we daarna niet meer omdat het vandaag meer dan 30 graden is. Mohamed komt ook vandaag langs voor zijn Engelse les bij zijn nieuwe leraar.
Om 16u30 is de start van de dromedarisrace voorzien en wonder boven wonder begint het spektakel op tijd. Ik ga er alleen naar toe en Rietje blijft buiten in de schaduw onder de luifel.
De koers hebben we vorig jaar ook gezien tijdens het festival. Van een echte race is in feite geen sprake. De dromedarissen lopen helemaal niet in een echte lijn naar de aankomst en na verschillende races is het evenmin duidelijk wie er gewonnen heeft. Er wordt geen klassement opgemaakt. Alleen deelnemen is belangrijk. Daarna wordt er pain de sable gebakken in het zand achter het festivalterrein. De deelnemers aan de race rijden op hun dromedarissen tot daar. Er worden vuurtjes aangestoken en deeg gekneed en dan is het wachten tot er voldoende houtskool is om het brood te kunnen bakken. Ik blijf zo lang niet wachten en keer terug naar huis.
Ook vanavond worden we verwend door Mofida met een lekker drankje, appelsien met mango en daarna een warme koek. Heel lekker.
Ik ga alleen naar het festival dat in principe start om 21u15. Tamelijk laat maar het is ramadan en iedereen moet eerst de gelegenheid krijgen om te eten. Ik veronderstel dat de artiesten laat eten hebben gekregen want we moeten wachten tot 22u vooraleer de eerste band op het podium verschijnt. Ik sta naast Henk en Marita die speciaal voor het festival naar M’Hamid zijn gekomen. Rietje voelt zich te slapjes en blijft alleen thuis.
De eerste groep is Daara Tribes, een Marokkaanse groep die mijn geliefkoosde Toeareg blues speelt. Vanaf de eerste noten kunnen ze het publiek opzwepen en er wordt stevig gedanst tijdens hun optreden. Op Spotify kan je nummers van de groep beluisteren.
De tweede groep is Dervish Spirit. De band heeft Albanese roots en speelt muziek uit de Balkan, Turkije en de Perzische wereld. Het festival staat in het teken van het soefisme en deze groep is hier een voorbeeld van. Zij bespelen traditionele instrumenten zoals de ney, de daf en de oud. Heel mooi gezongen ook maar vooral de danseres trekt alle aandacht naar zich toe. De derwisj dans vindt zijn oorsprong in het soefisme en zij tolt eindeloos rond haar eigen as waardoor ze in een soort trance geraakt. Ze is volledig in het wit gekleed en haar rok beweegt rond haar middel omhoog. Het is echt een betoverend schouwspel. Heel mooi optreden.
Daarna is het de beurt aan Memo Sapour, een Frans Egyptische artiest. Zijn performance bestaat uit dansen begeleid door muziek op tape. Hij danst de tanoura. Heel gracieus en hypnotisch. Ook heel mooi.
Het is ondertussen bijna middernacht als Ana Graham op het podium komt. Zij is een Bretoense zangeres met een prachtige stem. Zij begeleidt zichzelf op elektrische gitaar. Ook heel mooi in de stijl van de Bretoense folk uit de vorige eeuw.
Daarna zijn er nog 2 optredens gepland. Als eerste Mohsen Zeggaf, een Marokkaanse zanger, die wordt begeleid door een koor uit Marrakech. De Bretoense zangeres blijft ook op het podium en zingt mee.
Het wordt ondertussen frisjes en Henk en Marita en ook ik worden moe zodat we huiswaarts keren. Het plein is ondertussen al bijna leeggelopen. Spijtig voor Mohsen en zijn groep.
Riet heeft thuis gezelschap van Mofida, Izana en Mohamed en zij zitten een hele tijd buiten tot het wat frisjes wordt. Daarna spelen Riet, Mofida en Mohamed een spelletje Qwirkle en kijkt Mofida nog naar een film terwijl Mohamed richting het festivalterrein stapt om mij op te halen. Omgekeerde wereld: kind haalt ouder op!!!!!
Als ik thuis kom ligt Rietje al in haar nestje en Mofida is nog naar een film op Netflix aan het kijken. Heel laat om 1u in mijn bedje.
Ook een paar korte opnamen gemaakt van het festival, maar Rietje moet nog eerst monteren.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis