Moederdag in Marokko. Wie had ooit kunnen voorspellen dat we dit zouden vieren in de duinen?
Na het ontbijt gaat Rietje mee naar het dorp om in de enige kledingwinkel, die hier open is, een cadeautje op de kop te tikken. We staan evenwel voor een gesloten deur, alhoewel de eigenaar mij gisteren had verzekerd dat de winkel open zou zijn. Na een telefoontje en 40 minuten later is het toch gelukt. De jaarlijkse orchidee of ander bloemetje kan ik haar niet aanbieden maar gelukkig vindt ze er toch enkele kledingstukken die haar bevallen.
We moeten ons daarna haasten omdat we verwacht worden in de Ksar Sania. Sylvaine en Bernard hebben ons en de andere Belgen uitgenodigd om samen La fête de Maman te vieren.
Na een aperitief volgen de brochettes met frieten met meerdere glaasjes roséwijn en witte wijn en een biertje of water. Het wordt een heel gezellige namiddag. Riet hoort en ziet ook Mieke en Dimi en Chloë, die voor de eerste keer sinds de lockdown samenkomen met Dirk en Hilde en die genieten van een heerlijke visschotel met kreeft. Ook Gart geeft een belletje en blijkbaar was het bij onze Vlamingen en Walen ook een emotioneel moment om kinderen en kleinkinderen op Moederdag te horen. Lieve heeft voor de andere mama’s een mandala geschilderd en Rietje heeft een foto geprint met haar mini printer.
De liefhebbers springen ook in het zwembad om af te koelen en Bernard en Sylvaine zorgen voor een lekkere dessert: watermeloen sorbet en ook nog een andere sorbet.
We hebben hier in Merzouga het geluk dat we onze bubbel van vier probleemloos kunnen uitbreiden tot een dubbele bubbel van acht en het leuke gezelschap en de warme temperatuur verzachten hier onze gedwongen lockdown.
Didier en Ingrid vertrekken rond 19 uur maar de andere fuifkoppen blijven langer plakken, zodat we slechts om 21uur terug aan onze camper zijn.
Na een lichte avondmaaltijd kruipen we vandaag toch wat vroeger in bed dan gewoonlijk.
Maandag en dinsdag weinig nieuws te melden. Maandag volgt Riet online avondles Crea en dinsdag vallen we zonder internet. De wifi van de Auberge kunnen we al enkele dagen niet meer gebruiken en ook ons persoonlijk internet heeft zijn limiet bereikt.
Ali laat ons internet terug heropladen in het dorp zodat we terug kunnen surfen. In de late namiddag wandelen we tot bij onze Vlamingen. Met ons zessen drinken we een thee en water en hebben we een leuke babbel. Zonder alcohol kan het ook plezierig zijn.
We moeten ons haasten om tijdig in de Auberge te zijn voor ons avondmaal met de Marokkanen.
De temperatuur heeft een duik genomen tot ongeveer 30 graden en dinsdagavond steekt een felle wind op. Onze Nimrod slaapt ook in de garage.
We posten nu niet meer met regelmaat, het moet nog interessant blijven.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis