Hilde verschiet niet maar gisteren hebben we op de markt jonge hippies (westerlingen) een schaapje zien kopen en nadien zagen we ze aan de supermarkt staan met hun schaapje aan hun auto gebonden. Nadat een dronken Duitser onze nachtrust verstoorde rond half 4 , toch verder geslapen tot iets na 8.
Deze morgen zijn een een aantal campers vertrokken en hebben we ons op een betere plaats geïnstalleerd. In de oase is een museum helemaal ingericht door Abdou en zijn neef. Rond 10u 45 heeft Abdou ons met zijn auto opgepikt om naar zijn museum te rijden. Onderweg heeft Abdou nog een Poolse toeriste meegenomen, die op haar eentje in de oase rondwandelde en met ons het museum heeft bezocht.
De oase is 10 km op 3 km groot en er leven in totaal 650 gezinnen. Het museum is gevestigd in een oude Kasbah caravanserai van 300 jaar oud die Abdou samen met zijn neef heeft gerenoveerd en ingericht; het is zijn levenswerk van 35 jaar om deze oude herberg op de karavaanroute te renoveren. Het is een ongelooflijk lieve aimabele man die vol enthousiasme zijn museum en de bezienswaardigheden toonde. Alles wat de nomaden cultuur betrof had hij hier verzameld en ook zijn zelf gevonden trofeeën van in de woestijn, die ooit zee is geweest. Je komt via een grote stevige deur binnen in een patio met errond verschillende gebouwen. We mochten eerst op eigen houtje rondwandelen en daarna gaf hij ons een zeer uitvoerige rondleiding langs de traditionele werktuigen en voorwerpen van de nomaden, zoals de tenten, de guerba of lederen waterzak, huisraad enz. Speciaal was ook de kamelenbeha, die de uiers van de kamelen moest beschermen tegen hun jongen en het wateruurwerk. Zijn verzameling stenen en fossielen was eveneens indrukwekkend. Buiten kon je de ondergrondse opslagplaats zien waar er ruimte was voor 8 ton graan. Ook enkele overblijfselen uit de Franse koloniale tijd waren er te zien. Het bezoek werd afgesloten met een thee die Abdou ons aanbood; we hebben dankzij het bezoek een beter idee hoe de nomaden vroeger leefden kortom een aanrader voor iedereen die deze kant van Marokko op komt. Voor het bezoek is er geen inkomprijs bepaald; je mag geven wat je wilt; er staat trouwens ook geen enkele wegwijzer noch op de hoofdweg noch een teken aan het museum zelf; Abdou wil alleen echt geïnteresseerde bezoekers aantrekken. Vorig jaar was er nog een stuk muur ingestort, die dringend moet hersteld worden; we hebben graag 150 dh gegeven om zijn levenswerk te steunen.
Na een heerlijk siësta en nog een appelsientje hebben we nog een prachtige wandeling gemaakt met onze tsaren in een oase van rust en palmbomen dit alles aan het begin van de woestijn. Ook de kleine familiecamping is leuk om te verblijven in complete rust.
Het is zondag en bijgevolg kunnen we nog eens aperitieven met een gin tonic en een ricard; als avondmaal hebben we traditioneel gegeten in het huis zelf van Hassan de campingeigenaar: lekkere tajine; vistagine gevraagd maar we weten niet wat erin zat maar lekker was het in alle geval!
Een fijne leuke dag vandaag!
.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis