Vrijdag 3 mei 2024.
Heel goed geslapen op de camperplaats in Marchal. Ik althans maar Rietje is al vroeg wakker om 6u30 omdat ze in een afvoerbuis van de toiletten is terecht gekomen op haar werk in de Poel in Gent. En ik heb gedroomd van een vroegere collega die op zijn examen van ontvanger bij de belastingen 38,50 op 40 behaalde. Hij heeft eveneens 2 maand op de Poel in Gent gewerkt en nadien heb ik zijn functie overgenomen op 1 januari 1984. Wat een toeval op hetzelfde ogenblik dromen over de Poel.
De camperplaats in Marchal is een aanrader. Heel rustig met voorzieningen en wandelroutes in de buurt.
We hebben vandaag afgesproken om met Gerrit en Marina op restaurant te gaan in Lo Pagan. Het is nog een hele trip tot daar zodat we vanmorgen niet al te veel treuzelen vooraleer te vertrekken. Om 9u35 na km 12030 zijn we vertrekkensklaar. We volgen de tolvrije autostrade richting Murcia. Bij ons vertrek is het slechts 9 graden en vannacht was het nog veel kouder slechts 6 graden.
De route voert ons onder meer voorbij Lorca. We hebben dit stadje bezocht einde 2013, alweer meer dan 4 maanden geleden.
Het gaat heel vlot vooruit zodat we op tijd zullen arriveren op de camperplaats La Ribera in San Javier. Gerrit en Marina zullen ons daar opwachten om samen op restaurant te gaan.
We arriveren stipt om 13 u op de camperplaats en hebben 275 km afgelegd.
Na het inchecken maken we nog een korte wandeling met Nanouk. Zij kan spijtig genoeg niet mee en moet in onze koets blijven. We drinken eerst nog een aperitiefje in de bar van de camperplaats waar we kennismaken met Marnix en Mieke, vrienden van Gerrit en Marina. Marnix is een oude buurman van ons die een benzinestation heeft uitgebaat op de steenweg naar Deinze. Wat is de wereld toch klein. We kunnen meerijden met de cabrio van Gerrit en onze bestemming is restaurant Venezuela in Lo Pagan. Marnix en zijn vrouw Mieke komen al fietsend achterna.
De menu del dia is heel lekker met eerst een salade, daarna een vissoep en als hoofdschotel vis van de dag en als dessert meloen. De flesjes witte wijn smaakten eveneens.
Gerrit voert ons terug naar onze camperplaats waar ik eerst Nanouk uit de camper ga halen en daarna sluiten we onze namiddag af op het terras van de bar. Als ik met Nanouk arriveer staat mijn eerste Duvel van 2024 al klaar en ik beperk me wijselijk tot eentje.
Grote honger hebben we niet meer vanavond maar rond 22u eten we toch nog een boterhammeke.
Slaapwel.
Er volgt nog een filmke van Marina maar het is nog niet gelukt.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis