Vandaag maandag 2 mei zetten we onze trip door de Alpujarras verder. We betalen 32€ voor 2 nachten op de camping. Toon komt nog afscheid nemen en blijft nog even babbelen zodat het middag is vooraleer we kunnen vertrekken.
De Garmin GPS stuurt ons via een heel mooie weg via Cherin, Yator, Berchules, Alcutar tot Juviles, waar we verschillende Secaderos de Jamones zien. Dankzij het klimaat in de Alpujarras worden de hammen volledig natuurlijk gedroogd zonder gebruik van koelcellen. De ham is meestal wit varken en de meest verkochte en geproduceerde is de Jamón Serrano. Ze worden volledig natuurlijk gemaakt zonder toevoegingen of conserveermiddelen, alleen ham en zout.
Voorbij het dorp Juviles stoppen we om te middagmalen. Rietje heeft geen granen koffie meer en zij maakt vlug een soepje voor bij ons boterhammeke.
Rond 15 uur rijden we verder en komen na een stevige klim in Trevélez op een hoogte van 1476 meter en dat is daarmee één van de hoogst gelegen dorpjes in Spanje. Ook dit dorpje is bekend voor zijn jamones. De verse hambenen worden vanuit Murcia , Zaragoza en Catalonië geïmporteerd en hier ingezouten en gedroogd in de vele drogerijen. Overdag worden de ramen en luiken gesloten maar ‘s nachts staan ze open om de koude lucht binnen te laten. Onze trip brengt ons verder langs Busquistar, Portugos, Pitres, Pampaneira, Bubion tot Capileira, onze eindbestemming vandaag.
We arriveren in Capileira rond 17 uur en vinden er een parking buiten het dorp.
Capileira ligt op een hoogte van 1436 meter en is één van de mooiste dorpjes van de Alpujarras met prachtige uitzichten. We maken met onze tsaren een wandeling naar het dorpje. Er zijn verschillende restaurants maar blijkbaar zijn ze ‘s avonds allemaal gesloten. Toon tipte ons een biowinkeltje in Capileira maar La Mandrágora is spijtig genoeg gesloten. We wandelen terug naar de camper en rond 20u proberen we te telefoneren naar El Corral de Castaño en we hebben geluk en reserveren een tafel om 20u30.
Het is frisjes op een hoogte van meer dan 1400 meter en we doen zelfs een jas aan boven onze fleece om naar het restaurant te wandelen. We eten er een super lekkere bacalao op de wijze van de chef en spoelen het door met een fles lekkere witte wijn. En de postre kaas taart met ijs is eveneens zeer lekker.
Het is praktisch 23 uur als we terug in onze koets zijn en ik heb niet veel meer gezien van de series op Netflix.
Een grotendeels reisdag vandaag met fantastische uitzichten voor de passagier. Chauffeur Rietje heeft dat weeral heel voortreffelijk gedaan.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis