Donderdag 28 mei eten we samen met alle Belgen in de Auberge les Roches. Dit is ook het afscheid van onze Waalse vrienden Sylvaine en Bernard, die richting noorden trekken waar de temperatuur draaglijker is. Voor de tweede dag op rij eten we brochettes de dinde met frietjes met onze vrienden. Het wordt een heel gezellige namiddag en het zwembad zorgt voor de nodige afkoeling. We zingen zelfs “ we gaan nog niet naar huis bijlange niet bijlange niet” in het zwembad.
We besluiten ook om naar de Auberge Les Rochers te verhuizen, zodat het makkelijker is om ons vertrek uit Merzouga voor te bereiden. ‘s Avonds ruimen we al wat op en zitten op onze laatste avond nog gezellig samen met Fatima en Ali.
Vrijdag 29 mei zijn we rond de middag vertrekkensklaar om te verhuizen. Na meer dan 2 maanden in Auberge les Pyramides zijn we bijna familie geworden van Ali en Fatima en het afscheid is vooral voor Fatima heel moeilijk. We wisselen nog telefoonnrs en adressen uit. Fatima wil nog graag een foto met onze tsaren en zij kan haar tranen niet verbergen bij ons vertrek en geeft Rietje nog een afscheidsgeschenk. Daarna is het bang afwachten of we zonder problemen met de camper door het zand kunnen rijden tot op de weg. Buiten alle verwachting geraken we er zonder problemen.
Het geeft een goed gevoel om na meer dan twee maanden ons nog eens te verplaatsen met de camper. Het is slechts enkele km maar toch. Op onze nieuwe camperplaats genieten we van het verfrissend zwembad met een biertje ons aangeboden door de dokter die er ook komt zwemmen.
‘s Avonds krijgt Dirk plots een telefoon van Balearia en kan hij een ticket boeken voor een boot naar Malaga op 8 juni. Hij moet zijn creditcardgegevens opgeven en even later wordt het ticket via mail bezorgd. Dirk euforisch natuurlijk. Er wordt Dirk ook gezegd dat ook wij zullen opgebeld worden om een ticket te kopen. We wachten evenwel tevergeefs op een telefoon van Balearia.
Zaterdagmorgen rijden we met twee campers naar Rissani. Didier en Ingrid rijden met ons mee. Met ons doktersattest moeten we daar een attest aanvragen om naar Oualidia aan de kust te rijden. De plaatselijke Caïd Lachen Boughaba is heel vriendelijk en nodigt ons zelfs uit om volgend jaar bij hem thuis te komen eten en zijn vrouw kan heel goed koken. Ook Mieke mag volgend jaar op bezoek komen en zijn dochter zal haar met haar auto de omgeving laten verkennen. Het attest kan niet onmiddellijk worden afgeleverd omdat er toelating moet worden gevraagd aan de autoriteiten in Oualidia. Een dag geduld dus. In Rissani nemen we definitief afscheid van Bernard en Sylvaine, die vandaag hun attest komen afhalen.
In de late namiddag krijgen we eindelijk het verlossende telefoontje van Balearia die ons ook een ticket aanbieden voor een overtocht naar Malaga op 8 juni. Didier en Ingrid staan niet op de passagierslijst maar na enig aandringen worden hun gegevens teruggevonden en kunnen ze ook een ticket kopen. Algehele opluchting en we kunnen samen blijven. Myriam en Eddy (Belgen die we vroeger al in onze verslagen vermeld hebben) laten ons weten dat zij de boot kunnen nemen op 5 juni.
Ons ticket naar Malaga is niet goedkoop 5871dh, duurder dan onze vrienden omdat we een toeslag moeten betalen voor de lengte( + 7m) en ook voor onze honden moeten we betalen.
Zondag 31 mei zijn we om 9u45 klaar om definitief uit Merzouga te vertrekken. We hebben sinds ons vertrek, begin januari, 6821 km afgelegd. In Rissani moeten we onze papieren ophalen bij de Caïd en we hebben geluk. De papieren liggen klaar.
Om 11u15 km 6860 starten we onze terugreis uit Rissani richting de kust naar onze bestemming Oualidia.
We rijden noordwaarts via de route die we al kennen van vorig jaar via Erfoud, Aoufous tot Errachidia.
In Aoufous rijden we voorbij camping Hakkou, ons bekend van vorig jaar. In Errachidia tanken we onze dieseltank vol. Diesel kost hier slechts 7,4 dh per liter. We tanken er 52,03 liter voor 385dh na km 6948 of 43792. We maken er ook een halte aan de supermarkt Marjane. We hebben pech. Tot vorig jaar was het een Acima waar je ook alcohol kon aankopen. We zullen dus geduld moeten hebben om onze voorraad aan te vullen. Het is voor ons een hele aanpassing aan de supermarkt. We mogen slechts binnen als er een andere klant buitenkomt. We moeten onze handen ontsmetten en onze temperatuur wordt gemeten vooraleer je binnen mag.
Ook de social distance moeten we strikt respecteren.
We waren dat niet gewoon in Merzouga waar geen corona was en we alleen maar een masker moesten dragen tijdens het winkelen in het dorp en we voor de rest vrij konden rondwandelen zoveel we maar wilden.
Na het winkelen eten we op de parking en zetten om 15u36 onze reis verder via de mooie Gorges de Ziz en de Tunnel de Legionnaire. In Midelt moeten we opnieuw stoppen voor een politiecontrole en deze keer duurt het extra lang voor we onze papieren terugkrijgen. Uiteindelijk moeten we een politieauto met zwaailichten volgen die ons door de stad loodst en daarna mogen we op eigen houtje verder rijden. Voorbij Midelt rijden we even verkeerd. We willen in een een dorpje op een parking overnachten maar dat is blijkbaar niet toegelaten. We moeten een hulpvaardige Marrokaan op zijn brommerke volgen en die brengt ons terug op de N13 tot op de Auberge Camping Timnay. We hebben geluk want de camping opent vandaag terug zijn deuren en we eten er een lekker slaatje, daarna forel en als dessert lekkere meloen en kersen. Het restaurant is gesloten maar het eten wordt aan onze campers geserveerd.
We zijn net kinderen dolblij dat we na al die maanden eindelijk eens vis kunnen eten. En voor het eerst in lange tijd moeten we ‘s avonds iets warmers aantrekken en ook voor Nimrod is de avondkoelte een hele verademing. Hij slaapt probleemloos binnen in de garage.
Van Merzouga tot Auberge camping Timnay hebben we 309km afgelegd.
De verslagen komen vanaf nu onregelmatig wegens tijdsgebrek

Geschreven door Reizen.met.Rietencis