Woensdag 29 september wordt een speciale dag want we bezoeken Dubrovnik. Als we opstaan is er redelijk wat wind en we nemen een trui mee om ons te beschermen als het fris zou worden. We vertrekken rond 9 uur om de watertaxi te nemen. Heen en terug naar Dubrovnik kost dit 100 Kuna. De zee is heel kalm en we hebben geen trui nodig. Na een half uurtje varen komen we aan in de haven en zijn we onmiddellijk in het oude Dubrovnik. De watertaxi is een ideale manier om Dubrovnik te bezoeken.We lopen door de hoofdstraat Stradun tot aan de Pilepoort waar we een ticket kopen voor de stadsmuren (200 Kuna per persoon). De stadsmuren zijn 25 meter hoog en omringen de oude stad helemaal (2 km lang). Overal zijn er torens en bastions. Rietje eet een ijsje op een terrasje en ik drink een cappuccino. We nemen alle tijd om te genieten en lopen meer dan 2 uur over de muren. Het is vandaag schitterend weer tot 26 graden. Dubrovnik heeft ook als lokatie gediend voor The Game of Thrones.
Terug beneden zien we de Grote Fontein van Onofrio uit de 14 de eeuw. Vroeger moesten de bezoekers van de stad zich eerst wassen als bescherming tegen de pest. Rietje wacht met de tsaren aan de fontein terwijl ik het Franciscanenklooster uit de 14 de eeuw bezoek. Heel mooie kloostergang en je vindt er ook de oudste apotheek uit Europa uit het jaar 1317. De apotheek bestaat nu nog altijd en blijkbaar kan je er middelen kopen met recepten uit de Middeleeeuwen. In het museum zie je verschillende granaatinslagen uit de oorlog van 1991 en een schilderij van Rubens.
Naast de ingang van de kloostergang steekt net boven de stoep een kleine steen uit de muur. Het is een test om op deze steen te blijven staan maar met mijn oude botten ben ik er niet in geslaagd. Rietje bezoekt daarna het klooster en ik heb ook niemand gezien die op de steen kon blijven staan. Op de gevel van de kleine Verlosserskerk zien we nog sporen van kogelinslagen uit de laatste oorlog van 1991-1992.
We wandelen verder over het Stradun tot aan het Luzaplein waar we op een terrasje iets drinken. Op het plein staat de klokkentoren uit de 15de eeuw en het Sponzapaleis met mooie renaissancebogen. Vroeger was dit het douanekantoor en de munt en nu worden er de archieven van de stad bewaard. Je kan er ook de Sint Blasiuskerk uit 1714 zien met heiligenbeelden op de façade. We wandelen verder via de kleine fontein van Onofrio en het Rectorenpaleis met de Aesculapiuszuil met een reliëf van een bebaarde figuur de God Aesculapius, God van de geneeskunst. Verder lopen we langs de kathedraal tot de kleine groentemarkt met het standbeeld van de dichter Ivan Gundulic. Deze dichter uit de 16de eeuw staat afgebeeld op een biljet van 50 Kuna. We komen ook voorbij het standbeeld van Marin Drzic, de Kroatische Shakespeare uit de 16de eeuw. Ondertussen krijgen we toch een hongerklopje en Rietje selecteert een restaurant aan het haventje waar Rietje een lekkere vegetarische schotel eet en ik calamares met een lekker sausje met o.a. mango.
We hebben weer ongelooflijk veel succes met onze tsaren. We worden tientallen keren gefeliciteerd met onze mooie honden en ze worden even veel keer gefotografeerd. We vernemen ook dat er in de jaren 70-80 een borzoi Poesjkin in Dubrovnik leefde. Zijn eigenaar was een schilder en klaarblijkelijk hield Poesjkin ook niet van katten.
Tijdens het eten komt er een mooi houten piratenschip aan in de haven.
We hebben nog tijd om het Dominicanenklooster uit 1301 te bezoeken. Je bereikt het klooster via een grote trap met een stenen balustrade. Het onderste gedeelte is door de monniken afgesloten met een muurtje van 30 cm zodat de blote enkels van de vrouwen niet zichtbaar waren. Er is een mooie kloostergang met sinaasappel-en citroenbomen. Napoleon maakte er een stal van voor zijn paarden. De holtes voor voeder en drinkbakken kan je nog altijd zien. In het museum kan je drie doeken bewonderen van Nikola Bozidarevic uit de 16de eeuw en ook een schilderij van Titiaan.
Er is waarschijnlijk nog veel meer te zien in Dubrovnik maar het is genoeg voor vandaag.
De tip van broer Patrick om de kabelbaan naar boven te nemen en terug naar beneden te wandelen,hebben we spijtig genoeg niet gedaan omdat onze tsaren niet welkom zijn in de cabines, volgens de toeristische dienst althans.
We nemen de boot van 16u30 terug naar Mlini.
Onze tsaren hebben honger en ik heb nog veel schrijfwerk.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis