Maandag 23 mei.
Voor al wie het verslag van gisteren nog wil lezen. Het is aangepast deze keer met tekst.
Vandaag wordt een speciale dag. Onze Waalse Marokko vrienden, Bernard en Sylvaine zijn in Spanje gearriveerd en we hebben afgesproken hen vandaag te ontmoeten.
Het is heel wat frisser dan de voorbije dagen als we opstaan. Na het ontbijt verkennen we Olite dat in de 15de eeuw de lievelingsstad was van de koningen van Navarra. Carlos III El Noble maakt de stad in de 14de eeuw de hoofdverblijfplaats van de vorsten en hij gaf opdracht tot de bouw van het Palacio Real. Het bezoek aan het paleis zal voor een volgende keer zijn.
Boven op de Iglesia de San Pedro is een ooievaarsnest en Rietje maakt er een prachtige reportage van. Het is leuk om door de middeleeuwse straatjes te lopen maar we moeten verder om onze afspraak met Bernard en Sylvaine niet te missen.
We moeten dringend inkopen doen en rijden rond 12u naar Tafalla waar een Lidl is. Het is slechts 22 graden, perfect voor Rietje maar voor mij mag het toch wat warmer.
Na onze aankopen krijgen we bericht van Bernard en Sylvaine dat zij afzakken naar Olite. We rijden terug naar onze overnachtingsplaats van gisteren en lunchen er.
Het wordt een heel leuk weerzien met onze vrienden en we vieren het met een gin tonic. We beginnen er dus al vroeg aan vandaag. Daarna gaan we met hen Olite verkennen. We laten onze tsaren in de koets met de airco aan, zodat we het Palacio Real kunnen bezoeken. Als pensionista is het 2€ per persoon. We zien de Cámara de la Reyna en de Cámara del Rey. Alle vensters kijken uit op de tuinen. Het Paleis was het meest luxueuze paradepaardje van zijn tijd. Geld speelde blijkbaar geen enkele rol voor Carlos III, die meer bekend is voor zijn liefde voor cultuur en luxueuze levensstijl dan voor zijn militaire prestaties. Op de vele torens kan je naar boven gaan en heb je een spectaculair uitzicht op de omgeving. Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog stichtte een Spaanse generaal in 1813 brand in het kasteel om te verhinderen dat de Franse troepen het zouden bezetten. Het Palacio was grotendeels vernield en in 1937 werd er gestart met de restauratie die ongeveer 30 jaar duurde.
We hebben er dorst van gekregen en drinken iets op een terrasje vooraleer we terugkeren naar onze koets. Onze tsaren hebben honger en mogen daarna nog een wandeling maken, terwijl Bernard en Sylvaine en Rietje het avondeten bereiden. We trakteren hen op een speciale gin tonic van de fles van Anne en Eric en genieten daarna van de asperges op Vlaamse wijze. Super Super Lekker. Ons rood bio wijntje smaakt er eveneens bij.
Daarna haalt Bernard een fles rum boven, een Saint James, rum agricole uit Martinique. Fantastisch lekker en we drinken er meer dan ééntje.
We hebben nog een super gezellige avond en het is 1 uur ’s nachts vooraleer we in onze bedje kruipen.
Un tres grand merci à Bernard et Sylvaine pour un jour fantastique.
Ti Punch
'Ti Punch is de nationale drank van Martinique. 'Ti is kort voor "petite". Eigenlijk is het best te vergelijken met een Daiquiri want de ingrediënten zijn bijna hetzelfde. Een recept voor de 'Ti Punch bestaat er eigenlijk niet, want op Martinique is er een spreekwoord dat zegt "Chaqun prépare sa propre mort" wat staat voor "ieder maakt zijn eigen dood". Daarom krijg je als je in Martinique een 'Ti Punch bestelt een fles rum, limoen, suiker en een glas op tafel en moet je je drankje zelf maken naar eigen wens.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis