Zaterdag 20 april 2024.
Heel wat beter geslapen op de parking van het hotel in Tata. Rietje komt net uit haar bedstee als Dirk en Lieve op de deur kloppen van onze koets. Ze geven ons de sleutel van hun kamer zodat we er een douche kunnen nemen. Ondertussen gaan zij ontbijten.
Ons Noukske heeft deze nacht niet één keer gehoest wat voor ons toch een beetje geruststellend is. Er worden vandaag rukwinden verwacht en ook veel kouder weer tot amper 20 graden in Tafraoute en we besluiten nog zuidelijker te blijven.
We vertrekken tamelijk laat om 10u25 na km 10129 naar onze volgende bestemming Icht. Onze Garmin vindt het dorp niet maar we moeten verder de N12 volgen richting Guelmin. Nog altijd woestijn en evenmin altijd goede gsm ontvangst. We zien een mooie blauwe hemel die het landschap en de bergen van de Anti Atlas een totaal andere dimensie geven. We rijden Akka voorbij met een mooie palmentuin en stoppen even in Ali Ouabelli een klein dorpje dat tegen de hellingen is gebouwd. Er is een kleine souk met opvallend veel vrouwen in tegenstelling tot veel grote souks die voornamelijk een mannen aangelegenheid zijn.
Onze bestemming wordt het hotel camping Borj Biramane in Icht. Dirk en Lieve logeren er in een typisch traditioneel gebouw en wij maken gebruik van de ruime camperplaats waar we helemaal alleen staan. Bij gebrek aan brood lunchen we in het restaurant met een lekkere omelette salade. Tijdens onze lunch komt het jong koppel Duitsers die met een jeep en daktent rondreizen binnen in het restaurant. We hebben hen ook ontmoet in Bab Rimal. Wat is de wereld toch klein. Zij gaan deze namiddag met een gids Icht bezoeken en we besluiten om dat samen met hen te doen.
Om 15u30 komt de gids langs en wandelen we naar het dorpje. Onderweg toont hij ons hoe het dorp nu nog altijd wordt bevoorraad met water. De gids spreekt uitsluitend Frans en Dirk fungeert als tolk om de uitleg in het Engels te vertalen voor het Duits koppel. De gids neemt ons mee naar het oude dorp dat gedeeltelijk ondergronds is. Het is een ommuurd dorp met slechts 2 ingangen en een wachttoren. Je hebt een zaklamp nodig om door de vele steegjes en gangetjes te wandelen waar er geen daglicht komt. In het oude dorp wonen nog altijd enkele families. De gids stopt aan het oude huis van zijn grootouders in een van de ondergrondse steegjes. Het is verbazend groot als je er binnenkomt en het huis heeft zelfs drie verdiepingen met boven een dakterras. Beneden was oorspronkelijk de ruimte voor de dieren, schapen, geiten en ezels. De familie bewoonde de andere verdiepingen waar ook de Agadir is, de voorraadkamer. De eerste verdieping was gastenkamer en op de andere verdieping leefden de bewoners. In de Agadir is een aparte bak voor de dadels en op de muren kan je nog de sporen zien van de kleverige dadels. De gedroogde dadels werden in zakken bewaard. De huizen zijn gebouwd met stammen van palmbomen met leem ertussen en blijkbaar werden ze praktisch maandelijks geschilderd met grijze verf van klei. Op het terras zien we dat heel veel woningen thans niet veel meer dan een ruïne zijn. Spijtig toch maar er is waarschijnlijk heel veel geld nodig om herstellingen uit te voeren. Jamal de gids legt ons ook uit dat alle huizen volgens hetzelfde plan zijn gebouwd. Er is alleen maar lichtinval via een schacht in het midden van elk huis. We bezoeken ook de ruïnes van een oude moskee. In het dorp is sinds 2006 een nieuwe moskee gebouwd op de plaats van de eerste lemen moskee uit 973 die in 1427 werd verbouwd. Jamal neemt ons daarna mee naar de palm oase en toont ons het bevloeiingssysteem waarvoor je een vergoeding moet betalen om gedurende enige tijd water te krijgen. Hij toont ons ook cacaobonen en we kunnen ook even een kijkje nemen in één van de tuintjes waar Rietje even helpt om met een sikkel luzern te maaien.
Jamal loodst ons ook nog binnen in een schooltje waar enkele meisjes bijles krijgen. Er staat ook een heel oude computer en naaimachines en wat werktuigen.
Op de terugweg wordt het echt frisjes met heel veel wind. Het is ondertussen al 19u30. Onze gids is 4 uur met ons op stap geweest en het kost ons 50 MAD per persoon.
We eten in het hotel een lekkere couscous. We zijn allemaal moe en trekken ons vroeg terug in onze respectievelijk huisje en koets.
Interessante dag vandaag en 145 km afgelegd tussen Tata en Icht en tijdens de dag nog altijd warm.
Hier volgt een filmke van een speciaal muziekinstrument.
https://youtu.be/SHdot8X0Gjs Geschreven door Reizen.met.Rietencis