We slapen vandaag lang uit, Rietje zelfs tot 9u30. We moeten vandaag dringend onze eten-en drankvoorraad aanvullen.
Na een laat ontbijt en douche vertrekken we rond 12 uur naar de dichtstbijzijnde Lidl in Campohermoso. Het aanbod biogroenten is er opvallend kleiner dan we gewoon zijn en Rietje wil nog naar een Mercadona rijden. We vinden er noch biogroenten, noch bioproducten.
Op onze terugweg rijden we via serres van plastiek, waar voornamelijk tomaten in geteeld worden. Het mooie landschap wordt echt ontsierd door kilometerslange plastiek. In deze serres werken vermoedelijk alleen maar Noord Afrikanen en zwarten.
We passeren ook een sloppenwijk, waar die waarschijnlijk illegalen verblijven in triestige omstandigheden in krotten van plastiek. Dat is ook Spanje!!
We zijn slechts rond 15 uur terug op de camperplaats en het wordt dus een laat middagmaal met smakelijke speltpistolets, en aangenaam buiten uit de wind.
Rietje vult vooraf nog een wasmachine en rond 17 uur vertrek ik alleen met Nimrod voor een wandeling naar de Cortijo del Fraile. Het is tamelijk ver en onderweg vraag ik een paar keer of het nog ver stappen is tot de Cortillo. In het begin moet ik de Nimrod zelfs meesleuren, omdat hij wil terugkeren maar na een tijdje stapt hij vlotjes mee en het is geen slappegang.
De cortijo is een boerderij die in de 18de eeuw gebouwd werd door Dominicaanse monniken. De Cortijo is ook bekend als de Cortijo del Hornillo omdat er vroeger brood werd gebakken op de patio. Later komt de boerderij in privé handen en de toenmalige eigenaar huwelijkt zijn dochter Francisca uit maar op de dag van het huwelijksfeest vlucht de bruid met haar geliefde neef. Het eindigt natuurlijk slecht en de neef Francesco wordt doodgeschoten door de broer van het verlaten vriendje. Deze tragedie van 22 juli 1928 staat bekend als de misdaad van Nijar. Francisca is nooit getrouwd en blijft tot haar dood in 1987 in de omgeving wonen. Dit verhaal inspireert de beroemde Spaanse schrijver Federico García Lorca voor één van zijn belangrijkste werken Bodas de Sangre of bloedbruiloft.
De boerderij is ook bekend als locatie van The Good, the Bad and the Ugly. Een spaghetti western van Sergio Leone, die iedereen wel kent en vooral de muziek van Ennio Morricone. Er werden nog heel wat andere films opgenomen.
Spijtig genoeg is de Cortijo totaal vervallen. Oorspronkelijk was het landgoed 730 ha groot.
Rond het complex staat een omheining en een verbodsteken verboden ingang, maar op een plaats waar de omheining wat platgedrukt is, kan ik er toch binnengeraken en sta op de plaats waar Clint Eastwood en Lee van Cleef ooit acteerden. De kamers zijn verdeeld rond een patio en je kan er nog de klokkentoren zien, een grafcrypte met 12 nissen, ovens en de stallen. Spijtig genoeg staat de ruïne op de rode lijst van bedreigd erfgoed. Echt triest.
Rond 18u begin ik aan de terugweg en arriveer er met Nimrod om 19u30. Rietje heeft blijkbaar al die tijd gebabbeld met de Hollandse buurvrouw Laura en moet zelfs de was nog van de wasdraad halen en opvouwen.
We eten op zijn Spaans rond 21u30. Aardappelpuree met prei, champignons en zalmmoten en kunnen slapen onder proper gewassen dekbedden.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis