We hebben besloten om hier nog een dag langer te blijven om zo te kunnen genieten van het mooie weer en de prachtige omgeving.
Deze morgen om 9 u werd er aangeklopt en kwamen onze noorderburen afscheid nemen. Zij vertrokken naar Nederland. Ondertussen hebben we al bericht gekregen van het scannen van de motorhome voordat je op de boot gaat. Na de ochtendwandeling van Ciske met de tsaren zijn we terug naar de mooie blauwe stad gegaan. Ciske wou daar de kashba zien. Het was er minder druk omdat het vandaag geen markt was maar toch nog druk genoeg met de vele toeristen die de blauwe stad bezoeken.
Toen we door de straatjes aan het slenteren waren hoorde ik plots Vlaams spreken. Na wat gegevens uitwisselen bleek dat ze van Sint Amandsberg waren. Ik zei dat ik in St Amandsberg keramiek deed en ze vroegen of ik Saädia niet kende? En ? De man was het neefje van Saädia, als dat geen toeval is.
Voor het bezoek aan de Kasbah was het 60 Dirham per persoon voor toeristen en 10 dirham voor Marokkanen. Ze zouden dat bij ons ook beter invoeren. Deze middag een ander restaurant uitgekozen waar reeds meer volk zat. Terug voor de menu gekozen eerst Marokkaanse salade en mix grill vis. Met een fles water en een cola. Cola en water kwamen onmiddellijk met wat olijfjes. Daarna brachten ze een Marokkaanse salade en we veronderstelden dat we 1 bord kregen omdat we dezelfde menu genomen hadden. Nu ging het heel wat vlugger dan gisteren, we hadden de sla nog niet op of ze waren daar reeds met een visschotel maar ......... de 2de schotel volgde niet en toen we vroegen of deze schotel ook voor 2 was, keek de garçon ons verwonderd aan en vroeg of we elk een menu moesten hebben. Ze brachten toen vlug nog een sla en toen mijn visschotel reeds verorberd was brachten ze Cis zijn visschotel. Het was wel ruim voldoende en heel wat lekkerder dan gisteren. Maar ik denk dat we volgende keer met handen en voeten moeten uitleggen wat we willen. Het enige vervelende waren de poezen die je gedurig komen lastig vallen en zelfs zo stout zijn om tegen je aan te springen. Sorry voor de poezenliefhebbers maar ik heb er uiteindelijk wat water naar gegooid zo vervelend waren ze.
In Chefchaouen kan je langs blauwe deuren, hemelsblauwe trappen, blauwe huizen, kortom heel veel blauw lopen. De oorsprong van al dit blauw is Joods. De joodse vluchtelingen die rond 1500 vanuit Granada hier terechtkwamen, hebben dit blauw geïntroduceerd omdat het in de Joodse traditie de kleur van bescherming is.
Onze klim naar de camping, deze keer via de trap was wel zwaar.
Toen we terug op de camping kwamen dacht ik eerst dat onze noorderburen teruggekeerd waren maar het waren onze Belgen Ludo en Marie Claire, die we einde maart ontmoet hebben en nu ook noordelijk trekken. Ze waren ons in onze motorhomesporen gevolgd. Ze kregen telkens te horen dat er voor hen ook 2 Belgen waren met 2 grote honden.
Het was ook warm zodat we besluiten toch niet meer in de bergen te gaan wandelen met onze 2 tsaren. Ze liggen liever lekker lui in hun ren met de luifel erboven tegen de zon.
We hebben geaperitiefd samen met Ludo en Marie Claire. Na ons avondeten lekkere soep hebben we nog samen buitengezeten tot 23u 30 en Ludo had een cognac meegebracht waar de mannen van geproefd hebben, terwijl de vrouwen een gemberthee dronken. Het was een heel gezellige avond en vooral Ludo is een uitstekende verteller en we hebben genoten van zijn mooie verhalen.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis