Gisteren ben ik om 22u30 in mijn bedje gekropen zodat ik deze morgen reeds om 6u15 wakker was. Mij goed aangekleed om buiten de zonsopgang te fotograferen en te genieten van de stilte van de mooie natuur. Het was toch nog wel heel koud amper 1°. Dus dan maar binnen nog wat geïnternet tot Ciske wakker werd. We waren heel goed op tijd om eens vroeg te vertrekken, maar...... daar kwam Khalid een stokje voor steken. Khalid is een Berber nomade die iets verder in een huisje woont als gardien van het weerstation. Hij woont er met zijn vader samen met een 100 tal schapen. Het hotel waar wij staan is gesloten maar het is opgekocht door een Spanjaard die reeds 5 hotels heeft in Marokko en de restauratie zal eerstdaags starten. Khalid heeft ons een mooie ammoniet verkocht voor 100 Dirham. Hij had Cis buiten al over de omstandigheden waarin men hier leeft, verteld. Hij had hier Zwitsers ontmoet, die hem een site gegeven hadden om in Zwitserland werk te zoeken als schapenhoeder. Hij is eerst zijn gegevens thuis gaan halen en daarna hebben we samen naar de site gekeken en een mail verzonden met de vraag of ze hem geen werk als schaapherder konden bezorgen. Khalid gaat éénmaal in de week naar de souk in een dorp 30 km verder en daar kan hij dan zijn mails eens lezen. In het weerstation is geen electriciteit en zij leven er blijkbaar in moeilijke omstandigheden. De jongen is wanhopig op zoek naar een beter leven maar het enige wat hij echt goed kan is schapenhoeden. We hebben hem graag geholpen met die mail maar hij heeft een contract in het buitenland nodig om Marokko te kunnen verlaten en wie gaat een onbekende dergelijk contract geven?
Nadien hebben we nog een wandeling gemaakt met onze tsaren naar de krater over de lavastenen en Cis op zijn crocs boos omdat ik de steilste weg nam. Wie gaat er nu op crocs wandelen?
Op de schouw van het hotel was een ooievaarsnest waar het vrouwtje zat te broeden op haar eieren en het mannetje regelmatig met voedsel op en af vloog. Ze komen hier vanaf februari tot juni tot wanneer hun jongen uitgevlogen zijn.
Enfin toch nog iets voor 12 kunnen vertrekken vanuit het kratermeer dat tot 35 meter diep is en heel visrijk. Het was er een heel mooi plaatske maar wel een beetje koud en we gaan er zeker ooit eens terugkeren. Via de drukke N13 onze weg verder gezet tot Timadhite waar we brood hebben gekocht en even verder geluncht hebben.
Op onze route passeren we de ene na de andere kudde schapen en armtierige huisjes zonder electriciteit van de Berbernomaden. Het landschap wordt ook veel groener en we naderen stilaan Azrou en de bossen met steeneiken en ceders. In Moudmane een 8tal km voor Azrou stoppen we omdat daar op de parking apen rondlopen en hangen. In de bossen leven er 2500 berberapen of magots maar op deze parking kun je er altijd zien omdat ze gevoederd worden door de toeristen. De apen zijn helemaal niet schuw en komen gewoon eten uit de hand van uitgestoken kinderhanden. Niet zonder risico vind ik want het zijn tenslotte wilde dieren.
Je kan er ook een circuit des Cèdres volgen maar dat is ook voor een volgende keer.
Onze bestemming vandaag is Azrou een stadje op 1200 meter hoogte en bekend voor zijn kersen, die uiteraard nu nog niet rijp zijn. Eerst nog gestopt om een nieuwe gasfles aan te schaffen want onze Marokkaanse gasfles is leeg. We staan op de Eurocamping. Een emir uit Arabië heeft er geïnvesteerd en er een hotelcompleks neergeplant in de vorm van een paleis met een toegangspoort gevormd door twee enorme torens met kantelen. Blijkbaar krijgt hij geen vergunning voor het hotel en alleen de mooi verzorgde camping met meerdere terrassen is geopend.
Het is zelfs moeilijk om een foto te nemen van het leegstaand complex omdat er steeds toeristen stoppen om het te fotograferen.
Als avondmaal aardappelen met boontjes, tomaat en tonijn gegeten.
De verwarming staat aan en buiten is het amper 6 graden om 22u 50.
Vandaag 56km gereden.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis