We waren vroeger dan gewoonlijk uit de veren rond 7u15 en Ciske iets later. Rond 8 u stond de bakker al aan de deur met Frans brood en macarons.
In de voormiddag naar Tafraout vertrokken ik met mijn fiets en Cis en Isabelle te voet. Dit weekend wordt hier het amandelfeest gehouden en er staan allerlei standjes waar vrouwen hun producten aanbieden van verschillende coöperatieven. Veel arganolie, amandelolie, allerlei soorten bloem waaronder d’orge (gerst). In het plaatselijk magazijntje inkopen gedaan en terug naar ons wonderplekje om te eten.
Na de middag een kort wandelingske terwijl Isabelle wat ging studeren. De wandeling was rap gedaan toen ons loslopend Nanoukske plotseling een andere roedel vond om met mee te lopen. En weg was ze. Na wat roepen en erachteraan lopen keerde ze toch om. Ik ben er dan direct mee naar de motorhome terug gekeerd zodat ze weet dat ik dat gedrag niet apprecieer.
Na ons vieruurtje zonder de tsaren gaan wandelen naar een verderop gelegen dorpje Tazka. Gewandeld via de vele campers hier in het keteldal en verderop staat er ook nog een hele nederzetting campers tussen de palmbomen. Een inwoner heeft daar een kasbah gerestaureerd en daar een berbermuseum van gemaakt, zodat we een goed beeld kregen hoe de inwoners hier vroeger leefden, zoals de keuken vanwaar het afval rechtstreeks bij de dieren terechtkwam. In de winter zorgde de warmte van de dieren voor verwarming van de Kasbah. De Agadir diende zowel als opslagplaats voor etenswaren als voor hun rijkdommen zoals de akten van eigendom en bruidsschat hun kluis eigenlijk. De akten waren geschreven op arganhout. Weer een leuke ervaring en heel interessant om te bekijken. Nadien is de eigenaar nog meegegaan om ons de gravure met een afbeelding van een gazelle te tonen. De rotstekening dateert uit 4000 voor Chr. Ernaast is ook een valse gazelletekening die evenwel ook al honderd jaar oud is. Mafhoud, de eigenaar van de kasbah vertelde ons ook nog dat het in 2018 slechts 4 dagen geregend heeft nl. in oktober en dat de droogte hier een enorm probleem wordt. Tot 10 jaar geleden konden hier groenten gekweekt worden wat thans niet meer mogelijk is. De amandelbomen en de palmbomen sterven kortom ook hier in het noorden van Afrika wordt de droogte een levensgroot probleem.
Op onze terugweg zagen we paarden staan en blijkbaar is er vanavond toch een fantasia in tegenstelling tot eerdere berichten dat de show geannuleerd was. De 7 ruiters, gekleed in zwart en wit galopperen over het terrein maar vandaag zonder geweerschoten zoals gisteren. Ook leuk om eens te zien. Blijkbaar wordt er elk jaar in Rabat een nationale fantasia gehouden waarbij ruiters uit heel Marokko strijden om de Hassan II trofee.
‘s Avonds nog gaan uit eten( heel lekker).
Daarna zijn we naar het festivalterrein gestapt. Het is heel bizar: langs de linkerkant zijn stoeltjes geplaatst waar de vrouwen kunnen zitten. Allemaal uitgedost in hun zwarte kleren en zelfs de politieagenten zijn vrouwelijk; de rechterkant is voorbehouden voor de mannen. De eerste groep speelde traditionele muziek mooi. De hoofdact was blijkbaar een bekende zanger ( ook traditioneel) maar we zijn rond 23 uur toch naar onze camper vertrokken. Er waren toch een paar duizend toeschouwers schatten we en er is ook geen enkel drankstandje te bespeuren. Niemand schijnt hier dorst te hebben.
Het feest duurt blijkbaar tot een uur of 3.
Geen verslag vandaag. Te laat terug aan onze camper.
Geschreven door Reizen.met.Rietencis