Nadat we wakker werden in Skoder was het bijna tijd om te vertrekken. Jan ging alvast naar beneden om wat aan de reisverslagen te typen en ik bleef nog even lekker liggen (het is immers vakantie ;) ), waarna ik me opfriste, onze koffers inpakte en de kamer opruimde om te vertrekken. Jan was ondertussen verplaatst naar een restaurantje met plastic olijfbomen waar ik aansloot en een croissantje at. De Albanese keuken bestaat tot nu toe vooral uit pizza, pasta en vleesgerechten, maar staat volgens mij niet bekend om de broodjes of een westers ontbijt. Na m'n croissantje verplaatsten we twee tentjes verderop om nog een kop koffie en een gebakje te eten (kokos en chocolade), alvorens mijn sterke verloofde onze koffers de trappen af sjouwde en we richting Durres vertrokken. Durres zal onze eerste kustplaats worden. Het was iets meer dan twee uur rijden, die we gezellig vulden met leuke en interessante gesprekken en luisteren naar het nieuws en muziek. Jan wist nog wat afslagen te nemen, waardoor we flink wat files omzeilden en al snel kwamen we in Durres aan. Durres ligt aan de kust en heeft een hierdoor lekkere frisse wind. Wat voor mij heel welkom is, aangezien in altijd best even moet wennen aan de temperatuur in een ander land. Het bestaat uit een lange strip, met veel ligbedjes. En een heeeele boel zeewier wat de kust op drijft. Hierdoor zagen we ons hier niet uitgebreid zwemmen, maar daarvoor waren we hier ook niet perse.
We konden nog niet gelijk in ons appartementje terecht en besloten bij een seafood restaurantje plaats te nemen. Ik at lekker mosselen en Jan een visje en samen deelden we nog wat gefrituurde visgerechtjes. De eigenaar van het appartement belde ons dat het appartement klaar was en terwijl ik betaalde bij het restaurant, ging Jan alvast de sleutel oppikken. Hier had hij een zeer leuk gesprek met de eigenaar, die van ongeveer dezelfde leeftijd is, en kwam hij meer te weten over hoe booking.com nu echt werkt. We boeken namelijk alles met Jan's account, omdat hij genius level 3 is we daardoor veel korting krijgen. Echter hoeft niet iedere accomodatie genius level 3 te accepteren en schijnt het dat je in dit level dus wel lagere prijzen hebt, maar ook minder aanbod te zien krijgt. De korting gaat namelijk van de omzet van de eigenaren af en niet van booking.com. Echter zei de eigenaar ook dat hij nooit gedoe heeft met genius level 3 personen en met level 1 of 2 vaker, omdat ze last minute cancellen bijvoorbeeld.
Nadat we hebben ingecheckt fristen we ons wat op en deden we het rustig aan. Beetje lezen, een spelletje, struinen over het strand etc. Durres heeft onder andere een Venetiaans kasteel, maar we hadden beiden niet veel behoefte om die te zien aangezien we gisteren. Rond het avondeten liepen we naar de strip waar we een lekker stuk wandelden alvorens we opzoek gingen naar wat te eten. Jan en ik kochten bij een dametje een gegrilde maïskolf, die naar mijn mening nogal droog was. Jan had na flink wat happen er ook genoeg van en besloot z'n maïskolf aan een zwerfhond te geven. De hond snuffelde wat aan de maiskolf maar had er verder weinig interesse in. Hij had echter wel interesse in Jan, want al kwispelend (en krabbend, door waarschijnlijk veel vlooien) liep die meer dan een kilometer met ons mee. Elke keer keek die waar Jan was, wachtte die even op ons en liep hij weer verder met ons mee. Op een geven moment kwam er nog een hond op ons af. Ik was even bang dat er misschien ruzie tussen de honden zou ontstaan, maar ook deze hond liep achter ons aan. En je raad het al, een paar meter later sloot de derde aan. Jan was net de dogwhisperer! Na dik een kilometer hebben we ze afgeschud, want we wilden ergens een hapje gaan eten en ze zagen ons aankomen met drie zwerfhonden!

Alvorens we ergens een hapje gingen eten gingen we nog even een supermarktje in, want ik had al dorst sinds we het appartement verlieten. Jan zag hier namaak Apple oordopjes die gewoon AirPods werden genoemd en er ook echt precies hetzelfde uitzagen. Hij vroeg aan de medewerker van de supermarkt welke het beste waren en 5 minuten later liep hij helemaal blij met zijn oordopjes van 20 euro weer naar buiten. Jan raakt namelijk wel eens een oordopje kwijt en je kan beter deze verliezen dan die dure van Apple. We zaten aan het water in een restaurantje op een pier, aten lekkere pasta's en speelden wat potjes schaak, die ik bijna, maar net niet ;), won. We liepen heerlijk rustig terug over de boulevard en zagen voor de zoveelste keer een mannetje staan met een weegschaal en we vroegen ons telkens af waarvoor dit was. Je ziet dit echt overal hier in Albanië. Jan dacht dat het was om goederen of personen te wegen, omdat sommigen niet vermogend genoeg waren om zelf een weegschaal aan te schaffen en hij had nog gelijk ook. Jan liep er namelijk heen met omgerekend vijftig eurocent en mocht zich laten wegen. Wat grappig was dit zeg. De man die Jan woog deed sterke gebaren en duimpjes omhoog dus die was tevreden. We liepen verder en waren ondertussen op de uitkijk naar Jan's drie vrienden van de heenweg. Echter zagen we veel andere honden, maar niet Jan's vrienden. Teruggekomen in het appartement was het al bijna 12 uur. Wat ging de avond snel. We gingen lekker slapen, want hierna staat Berat op de planning. Welterusten💕

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen