We werden rond 05:30 wakker, 11:30 in Nederland, en we merkten dat we moesten wennen aan het tijdsverschil. We waren ook al rond 03:00 wakker geworden want dit was precies de duur van één normale nacht slapen voor ons, maar gelukkig sliepen we nog door tot 05:30.
We ontwaakten rustig terwijl we mini komkommers aten en Jan wat geitenkaas. Er staat op de kamer een filterkoffie apparaatje dus ik zette de slapste bak koffie. Dit kwam alleen niet door mij hoor, want de koffie komt in een soort van theezakjes en we hebben hier geen filters dus die theezakjes moeten we gewoon in het filterbakje mikken; toch blijf ik iedere ochtend experimenteren hoe ik de koffie sterker kan krijgen, want ik schrijf dit verslag met een verbeterde versie.
We waren rond 08:00 de kamer uit om aan de planning te beginnen.

We liepen door de straten die al erg levendig waren. Overal taxi’s, mensen aan t werk, veel politieagenten die het verkeer begeleiden en ook veel daklozen. We liepen door tot aan een 7/11. Een klein supermarktje van een keten die we beiden goed kennen van het buitenland en dan vooral Aziatische landen. Hier haalden we een lekkere kop koffie, waarbij de kleinste maat voor ons al zeer groot was en een soort slushpuppy van allerlei smaken.
Hierbij is alles van plastic, die rietjes, deksels, bekers,zakjes. Er wordt absoluut niet aan recycling gedaan. De verschillende foodtrucks die overal aan de randen van de wegen staan en waar ik gisteren het avondeten heb gehaald, draaien op luide benzine generatoren. Een groot verschil met Nederland.
We liepen heerlijk door de drukke straten richting het American Museum of National History.
Voordat we daar naar binnen gingen wilden we nog even ergens een hapje nemen want we zullen zeker tot ruim in de middag in het NMAH zijn. We namen dus een soort van een second breakfast. Dat was een behoorlijke zoektocht gezien de overvloed aan fastfood ketens, pizza zaken en etc. Na wat advies te hebben gevraagd vonden we een leuk zaakje met allerlei broodjes, wraps en bagels. We smulden van een omeletje en waren klaar voor het museum!

Het museum was enorm en een groot doolhof. We genoten met name van de dinosaurussen, de geschiedenis van de mens, de geschiedenis van verschillende volkeren en de afdeling over het oceanische leven met de gigantische blauwe vinvis aan het plafond. We hadden een leuke discussie bij de dinosauriërs of de apparaatjes eromheen lampjes of sensoren waren, waarbij Jan werd gesteund door een Amerikaanse man in team “sensoren”. Nou dat hebben we geweten, nadat ik per ongeluk iets te enthousiast wees naar een dinosaurus bot om Jan te vertellen dat die toch echt nep was omdat er verf vanaf bladerde ging ik kennelijk net iets te dicht naar het bot toe, want er ging me toch een alarm af! De man kwam naar ons toe om aan te geven of we het alarm hoorde en dat hij en Jan dus gelijk hadden over dat het dus sensoren waren, nou hij ging stuk toen ik zei dat ik het per ongeluk had af laten gaan.
We waren ondertussen hartstikke moe van de kilometers lopen en wilden even zitten en wat eten. Na een zeer zoute en Amerikaanse lunch in het overvolle foodcourt waren we weer wat opgeladen en liepen we heerlijk door central park naar het Metropolitan museum of Art (MET).
We waren beiden erg verrast over dit museum. Wat een prachtige kunst. Er bleven in dit museum nog langer dan in het NMAH. Het maakte ons eigenlijk niet uit wat we zagen, of het nou versierde eetborden waren, schilderijen of beelden als het maar kwaliteit was. Jan kon ook erg genieten van de Egyptische afdeling waar hij meerdere goden en hun functies nog goed kon opnoemen. Ongelofelijk zoals hij altijd al die informatie kan onthouden en dan weer later kan ophalen.
We waren nu zo’n 18km lopen verder dus we voelden onze voetjes wel. We liepen het MET uit om ons langzaam richting het hotel weer te begeven en dan eten er wat in de buurt van het hotel. Jan voelde echter in zijn jas en kwam erachter dat hij zijn metro kaartje in het hotel had laten liggen! En dat terwijl onze voeten al zo’n pijn doen. We doken een taxi in maar namate er km reden, dit niet opschoot maar de teller tikte en tikte en tikte zag ik Jans gezicht langzaam vertrekken. Ok we lopen toch wel een stukje kwam het op neer. Na de man betaald te hebben liepen we weer een flink stuk tot we een prachtige lichtshow tegenkwamen. Er was op een gigantisch gebouw een lichtgevende klok gehangen. Het was gemaakt door Dior en Saks en er stonden allerlei mensen te wachten dus wij deden dat ook maar, tot er een lichtshow begon en die was prachtig!!!
Na hiervan genoten te hebben, doken we een Koreaans restaurant in wat afgeladen was van de Koreanen en dan heb ik het over de locals niet de toeristische Koreanen. Jan bestelde een rijstsoep met een hele hen erin en ik nam de noodle- pepersoep met dumplings en rundvlees. Mijn soep was echter echt een hoeveelheid voor een familie van 4 man! Ik had echt een gigantische bak, maar het was heerlijk net zoals het Koreaanse bier. Nadat de doggybags waren gevuld liepen we verder richting huis en wat waren we blij hier te zijn aangekomen! Jan was echt kapot! We hebben 35000 stappen gezet zo’n 22km! Morgen doet Jan toch maar sneakers aan zei hij 😂.
We vielen eigenlijk best snel in slaap ondanks dat het pas 21:00 was. Slaap lekker!😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen