We rolden langzaam uit ons bedje en maakte ons klaar voor weer een leuke dag dat van alle in petto heeft voor ons. Zo gaan we vandaag onder andere duiken! We maakten onze spullen gereed en we reden naar het centrum. want we moesten van alles meenemen dus wandelend was wat lastig. We lunchten aan de boulevard en terwijl we richting de duikschool liepen zagen we dat er in het water een soort “Wipe-Out” hindernisbaan dreef. Je kent dit vast wel, zo’n obstakelbaan waar je overheen moet zonder in het water te vallen. Ik gaf aan dit graag na het duiken te doen en Mabel zag dit ook wel zitten.

Eenmaal op de duikschool aangekomen werden we door twee man geholpen. Een man vertaalde de andere die de duikinstructeur was. Het was wat onhandig en zelfs een beetje grappig want de vertaler vertelde zin voor zin hetgeen de duikinstructeur daarvoor zei, maar de bedoeling was goed en ze namen hun vak serieus wat ik fijn vond. Ze vroegen me of Mabel de totale introductie moest krijgen en we zeiden beiden; ja. Mabel heeft namelijk pas twee keer eerder gedoken en dat waren twee duiken achter elkaar. Sindsdien weet ze dat ze er verder in wilt dus hoe meer kennis hoe beter. Het was leuk om te zie, hoe de mannen hun best deden en Mabel alles uit legde. Ze gingen verder dan dat nodig was voor een funduik en Mabel kon allerlei vragen stellen. Ze kreeg zelfs een aantal opdrachten die ze moest uitvoeren tijdens de duik, zoals haar masker vol laten lopen met water en dan onder water klaren alsook oefeningen om je Buoyancy (evenwicht gebaseerd op je longinhoud) goed te bepalen. Ik vond het erg leuk zoals ze voor Mabel een soort eerste lesje in elkaar probeerde te zetten. Toen eenmaal de duikspullen waren gepakt, stapten we in de auto om richting Ksamil te gaan. Het water was hier namelijk op het moment meer helder en ze vonden het geen probleem om hier, voor slechts een duik, naartoe te rijden. Ik wierp een blik achterin en nog net voor vertrek vroeg ik de mannen waar de maskers (duikbrillen) waren. Hij draaide zijn hoofd naar me om en zei: Very good!! Hij rende snel naar binnen om drie maskers te pakken. Pff, scheelde niets.

We kwamen aan bij een vol strand in Kamil en hier stonden grote schermen op vanwege het EK voetbal. Albanezen zijn erge voetballiefhebbers en overal staan TV’s, vooral buiten en het zorgt voor een erg leuke sfeer. We waren best een attractie zo op het strand, maar we gingen al vrij snel naar beneden. Ik zag dat Mabel de opdrachten moest uitvoeren en dit ging haar goed af. Wel zag ik dat ze het af doen van haar masker terwijl ze onderwater was, wat lastig vond, maar dit ging uiteindelijk ok goed! Ze werd fijn begeleid! De man gebaarde mij om nu ook te komen waarna we aan de duik begonnen.

Ik wist dat de onderwaterwereld hier niet mega vol zit met koraal en dus ook niet met vissen, maar daar ging het nu ook niet om. Het ging voor nu om het duiken, de techniek en het samenzijn. Toch vond ik het helemaal geen flauwe duik, want ik zag wel degelijk wat koraal en dus ook vissen. We kwamen zelfs een octopus tegen die zich behendig wist te verstoppen. Op de bodem zagen we een oud mijnkarretje liggen wat vast afkomstig was van een nabijgelegen mijn en hier gingen Mabel en ik op zitten voor een foto. Tijdens de duik communiceerde we voortdurend met elkaar adhv de duikgebaren en Mabel wist deze goed te onthouden. We hadden het echt super leuk samen en letterlijk op het moment dat we omhoog kwamen werd er hardop gejuicht. Het was nogal een entree want er was precies op dat moment gescoord. Het was een grappige binnenkomer. ⚽️

Toen we eenmaal alle duikspullen af hadden gedaan en netjes in de auto hadden gezet zwom ik nog wat rond in mijn boxershort waarna we weer vertrokken naar Sarande. Eenmaal op de duikschool maakte we een log van de duik. De man schreef op een briefje wat basis dingen op. Het was echter zo summier en simpel gedaan. Dit had ik nog nooit zo gezien. Het ging tegen alle regels in, maar ik vond het allang prima. Ik moet veel logs hebben (je maakt na een duik een log van de duik. per duik dus een log) want ik wil graag “Divemaster” worden en daar mag ik pas aan beginnen als ik heel veel logs heb. We betaalden de mannen en schreven een goede recensie waarna we weer naar de boulevard liepen. Na een ijsje en een wafel te hebben gegeten gingen we ons wagen aan de “wipe-out” hindernisbaan en wat een lol hadden we hierop. We spraken af dat we hem helemaal rond moesten doen zonder eraf te vallen en dit lukte ons uiteindelijk vanwege ons teamwork. We probeerde het eerst individueel wat niet lukte, maar toen we onze krachten bundelden lukte het wel! We vonden het echt mega grappig en eenmaal weer aan wal waren we bekaf. We stapten in de auto en reden richting het hotel.

Wat een leuke dag hebben we vandaag weer gehad zeg! We childe nog wat op bed waarna we heerlijk gingen slapen. Welterusten!😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen