De bedoeling was dat ik even een uurtje zou bijslapen om daarna Istanbul in de avonds mee te maken, maar ik werd 12 uur later wakker. Niets mis mee. Ik zal het, na zo’n bewogen dag en korte nacht, wel nodig hebben gehad. Ik friste mijzelf op en maakte mijn weg naar de ”tourguide” die mij langs de rijen haalt, alleen heb ik hem dit keer oprecht geboekt, We gingen namelijk naar het Topkapipaleis en ik wilde alle vragen kunnen stellen die mij bezig hielden zoals: Hoe zat het nou precies met het Byzantijnse rijk en klopt het dat de Osmanen uit Bursa kwamen? Waarom is dit, waarom is dat? Ik wilde iemand gewoon echt even lastig kunnen vallen met deze vragen. Ik liep in dit moment dus achter zon gids aan die een voorwerp hoog houdt.

Topkapipaleis is echt prachtig en heeft mij bijzonder veel geleerd. In dit paleis leefde de sultans met zijn gehele familie tot aan de neven en nichten. De hele Osman familie plus aanhang kan je wel zeggen. Vooral de Hammams waren er groot en je leest het goed; meervoud. Uiteraard waren mannen en vrouwen gescheiden van elkaar. Enkel de hammam medewerkers mochten in de hammam komen buiten de osman familie. Deze hammam medewerkers werden uit centraal Africa geselecteerd om in de hamam te dienen. Zij waren tevens de enige (op de sultan na) die in beide hammams mochten komen. Je herkende ze natuurlijk direct want dit waren logischerwijs negers. Zij dienden de Hammam bezoekers en moesten onwelkom bezoek buiten de Hammam houden. Hammam komt trouwens van Haram wat onwelkom/verboden betekend want dat waren alle mannen in de vrouwelijke Hammam. Zij waren, behalve de sultan, onwelkom. Het terrein was super groot en ik zag hoe de sultans leefden, waar ze sliepen en daarnaast zag ik de de grootste keuken uit mijn leven. Niet zo’n West-Europese. Deze keuken was wat dat betreft simpel en betrof vooral vuurpits en grote steenovens. De keuken was voornamelijk groot vanwege de grote opslagruimte waar super veel potten met allerlei kruiden, specerijen en voedsel werden opgeslagen.
Topkapipalei stelde tevens de wapenverzameling van de sultans tentoon. Ik zag zwaarden, musketten, vallen; noem maar op. Sommige zwaarden waren groter dan dat ik ben ben dus het gewicht moet ontilbaar zijn geweest zeker met het doel iemand ermee te vermoorden. Dit klopte; het waren voornamelijk ceremoniële zwaarden die tijdens inauguraties indruk moesten maken.Ok hadden ze er de grootste fucking diamant die ik ooit had gezien!! Deze was meer dan 50 karaat. Volgens mij 56 karaat. Moet eerlijk zeggen dat ik dit grappig vond om te zien, maar dit doet verder niets met me.

De dag was trouwen qua weer wat teleurstellend. Het regende veel, maar toen ik in Topkapipaleis was, goot het super hard. Het was zo hard aan het regen dat mensen schuilhielden en zelfs met paraplu’s en regenjassen het niet meer aandurfden. Ook ik hield schuil en werkte hierom wat aan mijn verslagen. Ik droeg op deze dag erg veel mijn jas want het was best fris, alleen zodra de zon zich liet zien kon deze ook weer snel af en kon de zonnebril op. Ze bleef de dag niet alleen qua planning afwisselend, maar ook qua weer en kleding. Over kleding gesproken trouwens; het viel mij op dat de kleding van de sultans veel minder Arabisch oogde dan ik had verwacht. Ik ervoer ze als bijna Aziatisch en herkende veel Aziatische kenmerken. Zo zie je maar op wat voor een kruispunt Turkije ligt en hoeveel invloeden het kent.

Toen ik Topkapi weer had verlaten liep ik over de souk om mij te vergapen en alle specerijen en andere producten. Ik moet sowieso nog wat nootmuskaatballen hebben, maar ik weet zeker dat ik die nog goedkoper op de kop tik in het (armere) oosten van Turkije dan hier. Ik vind de souk altijd erg leuk. Ik liep door de heuvel op en vond vond een Turkse pizzabakker die wat verstopt op deze heuvel zijn bakkerij had. Ik liep dit simpele kleine zaakje binnen en zag dat de bakkers in een dieper gegroefd gedeelte van de zaak stonden. Ze hadden niets meer dan een grote stenen blok waar ze het deeg op plat sloegen en belegde waarna het de grote steenoven in ging. Het rook fantastisch en de prijsjes waren super laag. Hert was serieus een van de lekkerste pizzas ooit! Eigenlijk mag ik het geen pizza noemen, want pizza is Italians en dat wuiven ze weg hier. In ieder geval vond ik het broodje super lekker.

Ik liep verder en het begon weer gigantisch hard te regenen waarop ik me bedacht dat het nu eigenlijk wel slim is om mijn enige bezienswaardigheid (de Blauwe Moskee) te ondernemen waar de gids mij niet voorbij de rij kan krijgen. Dit kon hij niet doen omdat de rij niet voor de ticketverkoop was of voor de ingang, maar voor de beveiligingspoortjes. Die rij zal er nu wel veel minder zijn want ik had gezien dat deze zich telkens vormde in de buitenlucht en wie wil hier nou instaan wanneer het zo giet. Ik liep door de heftige regen zonder paraplu richting de Blauwe Moskee en ik had gelijk. Er was bijna niemand!!!! Ik kon zo doorlopen. Ook binnen was het niet super druk. Fantastisch!! Ik was best nat geworden, maar super blij met mijn keuze. De moskee vond ik prachtig en terwijl ik er stond was er net een gebed gaande. De vrouwen moesten in deze moskee voor het tapijt bidden en de mannen konden naar achteren lopen. Iedere moskee heeft dit anders geregeld. Vaak zie je dat de vrouwen op balkons moeten plaatsnemen voor het gebed en überhaupt niet beneden mogen komen. Er staan dan poreuze schermen aan de balkonranden zodat de vrouwen wel naar voren kunnen kijken, maar de mannen de vrouwen moeilijk kunnen zien. Ik kan al zeggen dat ik in een moskee ben geweest waar dit zo was, maar het was eigenlijk wel een gezellige bedoening. De mannen en vrouwen riepen gewoon allemaal dingen naar elkaar en je hoorde ze lachen. Terug naar de Blauwe Moskee. Ik liep lekker op mijn sokken over het zachte tapijt terwijl ik genoot van alles om me heen. Als ik een moskee binnen ga geniet ik eerst van mijn omgeving waarna ik klassieke muziek op zet en dat deed ik hier ook.

Eenmaal de Blauwe Moskee weer verlaten, merkte ik dat ik het wat koud kreeg aangezien ik nog steeds best nat was. Vooral mijn schoenen waren doorweekt. Ik ging mijzelf maar eens lekker opwarmen en liep een shishabar (waterpijp) in. Hier bestelde ik een pils en een waterpijp.Tering zeg; net zoals in Egypte is dit een pittige waterpijp hoor. Ik voelde van alles draaien en het kwam echt niet van de alcohol. Toch was de waterpijp heel zacht en ik vroeg of ze melk hadden toegevoegd in het water. Nee was het antwoord; maar toen ze de grote plastic container openschroefde die op de slang van de waterpijp zat gevestigd haalde ze er een groot blok ijs uit., Fantastisch! De rook wordt dus flink verkoeld alvorens je het binnenkrijgt. Ik bestelde nog een pilsje, werkte aan mijn verslagen terwijl ik een goede opera op had gezet via mijn oortjes. Zo genoot ik van deze culturele avond tot de waterpijp was uitgedoofd. Tijd om te gaan slapen, maar niet voordat ik als gift eenzelfde waterpijp slang inclusief ijscontainer mee kreeg van mijn host als dank voor mijn komst. Super lief! Welterusten 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen