Goedemorgen Haifa. Vandaag wordt weer een actieve dag met wederom een bijzondere en spannende locatie. Vandaag staat de Golanhoogten op de planning en Jeffrey en ik hebben besloten deze planning gewoon uit te voeren. Hierover waren we nog in twijfel vanwege de recente spanningen en de raketaanvallen (vanuit Libanon) die hier hebben plaats gevonden. Het is zo dat er iedere dag raketten op Israël worden afgevuurd, maar dit keer raakte de raketten van Libanon ook echt doel aangezien het er teveel waren voor het afweergeschut. Dit gebied is donkerrood op de reisapp van de overheid, maar we gaan het toch doen alleen niet alvorens het buikje rond is. We konden niet gemakkelijk een onbtijtzaakje vinden dus we begonnen de dag met heerlijke baklava! In ieder geval gaf het ons een energieke start. 🤩

We hebben een kleine twee uurtjes autorijden te gaan, maar jeffrey en ik delen het stuur. Ik dacht aan mijn verslagen te kunnen, maar dit lukte niet omdat we het veel te gezellig hebben. We hebben het over van alles en nog wat. Jeffrey weet super veel van het Jodendom en ik neem als een spons al die info in mij op. Ik vind het knap zoals wij dit soort gesprekken voeren. Wat betreft de Israël/Palestina discussie weet Jeffrey dat ik echt veel meer de kant van de Palestijnen kies. Hierover kunnen we het hebben en dat vind ik knap. Zeker in het licht van de Shoah (andere benaming voor de holocaust want Holocaust betekend in het Grieks (Holocaustos) een offer brengen aan god en dit vindt ik niets te maken hebben met de holocaust, wat ik deel) snap ik de Zionisten wel, maar niet ten kosten van een andere bevolkingsgroep, namelijk de Palestijnen. Mijns inziens hebben de Zionisten hun eigen diaspora (een volk dat verspreid is over de wereld) opgelost, maar hiermee een diaspora. Onder de Palestijnen veroorzaakt. Het gebied waar Jeffrey en ik vandaag heen gaan is sinds 1967 bezet door Israël. Ze hebben dit grondgebied in beslag genomen en nog niet teruggeven. Deze en ook andere gebieden worden door VN (ik ben het niet altijd eens hoor met de VN) ook niet erkend als Israëlisch grondgebied. In dezen is Israël dus gelijk aan Rusland met de Krim en andere Oekraïense gebieden en bijvoorbeeld Marokko met de westelijke Sahara. Maar goed hierover zal ik verder nu stil zijn.🤓 We gaan in ieder geval naar, volgens mij, onbetwist gebied en ik ben trots op zoals Jeffrey en ik het woord over bovenstaande kunnen voeren.

We waren ondertussen aangekomen op de bestemming en Jeffrey zei dat we naar een gebergte moesten waar een uitkijkpunt is over Syrië, Libanon en Jordanië. Jeffrey was daar al eerder geweest en dit is hét hoogtepunt van dit gebied. Op googlemaps voerden we de berg in als bestemming met een tankstation als tussenstop waarna we weer verder reden. De benzinepomp was gelegen in een kibboets en ik vond het super cool er een gezien en bezocht te hebben. kibboetsen zijn hier dé reden dat Israël als veroveraar en bezetter zo succesvol is geweest want je kan zeggen wat je wilt; succesvol zijn ze. 💪✡️

We reden de berg omhoog en we vonden het wat vreemd dat er nergens echt iets stond aangegeven. Het is dat we deze bestemming zelf hadden ingevoerd in maps anders hadden we deze afslag zelfs nooit echt opgemerkt. We reden een heel smal bergje omhoog en zagen opeens overal aangegeven staan dat we op het pad moesten blijven rijden want zowel links als rechts van ons lagen mijnen. Ik pakte het stuur maar met twee handen vast. Ik zei nog tegen Jeffrey dat ik dit nogal een smal en gevaarlijk weggetje vond voor toeristenbussen, maar we reden verder. We zagen in het wegdek vele kraters van, wat we denken, ingeslagen raketten. We kwamen opeens bij een ziek groot gebouw uit met hekwerken en er renden mannen op ons af met geweren in soldatenuniformen. Ze vroegen wat streng wat we hier deden. We legden uit dat we voor het uitkijkpunt kwamen en de mannen kregen een grijns op hun gezicht. We hadden de verkeerde berg te pakken!!!! De man wees naar links en zei; “you are on the wrong mountain, you have to go to that mountain en de man begon te lachen. You have to go back now!!! This mountain is very, very dangerous! Did you not see all the mines??? We have everyday many many rockets incoming here”. De soldaten moesten er wel om lachen. Moet je voorstellen. Komen er twee van die toeristenkakkers aankarren in een kleine Hyundai i10🤣. Alvorens we de auto draaide draaiden riep de man nog: “when you turn, stay on the road because of the mines!”.

We reden voorzichtig, maar met haast naar beneden, richting de tweede berg waar hele mooie bewegwijzering in de grond was geslagen met plaatjes en pijltjes. Kijk dit ziet er beter uit. Eenmaal bovenop de berg parkeerde we de auto en liepen we naar het fort. Het uitzicht was adembenemend mooi. Wat een prachtig landschap! We zagen Syrië, Libanon en Jordanië liggen vanaf één locatie. Recht voor ons is een zeer beroemde slag geweest onder de tankengevechten. Deze heeft Israël gewonnen met Abrahamtanks. We maakte wat fotos en liepen over de randen van de loopgraven tot het volgende gebeurde: Een joodse jongen liep langs en de wind nam zo zijn keppeltje van zijn hoofd en joeg het regelrecht naar Syrië. Ik zag die discus zo gaan! De man rende erachteraan, maar zonder succes. Het keppeltje lag net over het fort op de grens van Israël en Syrië. Velen mensen kwamen kijken, vooral joden. De man durfde niet naar benden, maar ik zag er geen kwaad in. Het was niet ver naar beneden dus ik sprak met hem af dat ik zou afdalen als hij mijn hand vast zou pakken. “Niet loslaten he, ben geen fan van Assad”, zei ik. Ik lepelde het keppeltje omhoog en de joodse jongen trok mij zo het fort binnen. Alle joden begonnen te joelen en te juichen en blijkbaar had ik vrienden voor het leven gemaakt. Joden houden niet van fysiek contact. Je mag geen vrouwen aanraken, nimmer nooitniet, maar ook van de mannen blijf je af. Je bedankt hier iemand door te buigen of je hand op je hart te leggen, maar nu kwamen ze allemaal mij omhelzen en aan mij voorstellen. Zelfs de pijpenkrullen gaven mij een hand. En Jeffrey? Die rolde door het zand van het lachen en riep die hele tijd “Jan de jodenheld!”. Haha wat een topdag, wat een lol. Mijnen, soldaten, vliegende keppeltjes en bevriende pijpenkrullen. Doen we goed. 👍 Alvorens we nu naar beneden reden moest ik eerst ontzettend poepen (geloof me dit is van belang voor het verhaal) en ik maakte een foto van mijn creatie om aan jeffrey te laten zien. Wordt vervolgd……

Op deze berg waren we nu wel klaar dus op naar de volgende bestemming; op naar Safed. Safed behoort tot de 4 heilige steden onder de Joden en is dan ook erg vroom. Ik denk zelfs de meest vrome stad die wij zullen bezoeken hier in Israel. Jeffrey en ik hebben het zo gepland dat we de vrome steden niet op een zaterdag hebben want als je alleen al met de auto de stad op deze dag in rijdt zullen ze ervoor springen, om te voorkomen dat je verder rijdt. Zaterdag is dé heiledag van de joden. Zondag begint hier de week. Hmmm, misschien dat daarom medicijnenbakjes beginnen op zondag?

We reden het stadje binnen en parkeerde de auto in het centrum. Alle mannen maar ook jongens hadden pijpenkrullen tot soms wel hun tepels lang. Alle mannen droegen dezelfde kleding en alle alle vrouwen hadden pruiken op. Dit kon je echt goed zien. Je zag op meters afstand al dat het een pruik was want het waren allemaal “langehaar” pruiken. Ik merkte dat ik wat werd vuil aangekeken dus ik kocht in een winkeltje maar een keppeltje en Jeffrey kocht dat wat joodse attributen voor thuis. We liepen door het plaatsje en gingen eerst wat eten. We kwamen in een zeer vroom restaurant aan met prachtig uitzicht over de zee. We werden wat vreemd aangekeken dus jeffrey riep hard door die zaak dat ik dat keppeltje had gered van Assad en serieus we werden direct welkom geheten en een paar van die pijpenkrullen kwamen bij ons aan tafel zitten. We bestelden de specialiteiten van het huis en wow!!! Wederom een hummus die al het vorige overtreft. Ook had ik menig gerechten die ik niet eens kende, maar allemaal super lekker! We hadden tevens een soort van souvlakis (heet hier natuurlijk anders) van lam en rund en dit was tering lekker. Ze waren lekker wat gegrild. Terwijl we dus zo’n lol hadden met die pijpenkrullen wilden ze de foto zien van de jood van de vliegende keppel. Ik opende mijn mobiel en direct popte de poep foto op!!! Ik kon wel door de grond zakken! Ik werd helemaal rood en zei sorry sorry. Jeffrey had een zieke innerlijke strijd want hij ging stuk maar trok zijn gezicht net recht, tot opeens al die pijpenkrullen stuk gingen van het lachen. Ze gingen stuk!! En toen kwam bij mij de opluchting en ook ik had tranen over mijn wangen. Ook Jeffrey liet het toen gaan… pfffffffffff💩😂 Ohja, indien je je afvraagt waarom ik zo weinig fotos deelvan de vrome joden; zij mogen niet gefotografeerd worden. Ik heb er eentje te pakken gekregen op mijn camera in het hoekje. Ik zal hem toevoegen aan dit verslag 😘. Terwijl we wegliepen zagen we nog allerlei kunst welke zijn gemaakt van de raketten die hier landen.

Wat een leipe en fantastische dag! Je moet weten dat terwijl ik dit verslag typ ik weer een aantal keer stuk ben gegaan van het lachen. Nadat we hadden afgerekend en afscheid hadden genomen liepen we door, door het stadje. Iedere straat had wel een synagoge. Sommige kleiner dan mijn kleinste appartement die ik verhuur. Tijdens verschillende gebeden zijn we naar binnen gegaan (zolang je maar geld in de collectebus doet) en ik ervoer dit als erg mooi. Alle joden aanwezig zongen uit een klein boekje dat ze vast hadden. Ze waren allen in beweging. Sommige door, door de synagoge te rennen, sommige door te springen, een ander had de spijlen van een trapje vast en trok zich van voor naar achteren. Er was een gebouwtje in de synagoge waar soms een stem uit opdoemde en dan reageerde iedereen met eenzelfde zin. Ik vond het allemaal maar prachtig. Wilde bijna meedoen.😉

We liepen door en ik zag een gebouw waarvan de deur openstond, maar het was geen synagoge. We liepen naar binnen en hier zag ik ook veel joden bidden, maar ook schrijven en lezen. Jeffrey legde mij uit dat deze Joden nu aan het werk zijn en dat zijn betaald worden door de staat. Zij hebben hun leven gegeven een het jodendom en het is hun taak om de religie in stand te houden. Terwijl we doorliepen kwamen we een mooie slijter tegen. Hier verkochten ze Israëlische whiskey die Israël sinds kort pas stookt, maar ze hadden er ook wijnen en andere alcoholische dranken. Het rook er binnen erg naar wiet, een geur die we al veel vaker in dit heilige land zijn tegengekomen en er kwam een vrome jood tevoorschijn die zo stond als een garnaal was. Ik begon over de geur en hij zei; “yes this is the smell of Israel”. Blowen en zuipen, dat kunnen die joden wel.

De avond was ondertussen aangebroken en we hebben in Safed gezien wat we wilde zien dus we liepen naar de auto. We reden richting ons appartement in Haifa en waren best moe al hadden we ook wel zin om nog ons flesje wijn op te maken in de Fattoush. We friste ons op en liepen er naartoe. Jeffrey heeft zich vergaapt aan de lekkere meiden die langsliepen en tikte mij weer telkens aan wanneer het écht de moeite was terwijl ik verder werkte aan mijn verslagen. We sliepen rond 23:30. Welterusten. 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen