Vandaag is het alweer 8 september, wat gaat de tijd toch mega snel!! Ik was er heel vroeg uit, zelfs te vroeg voor het ontbijt want die was om 06:50 nog niet open terwijl ik er toen al voor de deur stond, maar gelukkig mocht ik na een paar minuutjes al naar binnen. Ik had ruim zeven uur geslapen en dat is echt genoeg. Daarnaast kon ik nu lekker wat aan mijn verslagen werken. Na een tijdje kwam ook Mabel de ontbijtzaal in en nog een uurtje later zaten we alweer in de auto; klaar voor onze volgende bestemming. De volgende bestemming is Delphi en wat een waanzinnig stadje is dit zeg! Het was een stukje rijden om hier te geraken, maar het was het mooiste stukje Griekenland we vanuit de auto verkenden. We reden nu trouwens niet meer in de Peloponnesos, maar op het Griekse vasteland. We reden over de bergwanden langs de zee dus het uitzicht was telkens erg mooi. We kwamen door de kleinste nietszeggende dorpjes met ieder de meest prachtige strandjes, maar hier komt echt nooit iemand. Stuk voor stuk konden de strandjes in reisbladen worden gezet, maar daar zijn ze niet populair genoeg voor. Daarnaast lijkt het alsof het hier ontbreekt aan veel basis voorzieningen, denk ik tenminste. Ik had echter wel zin in een duik aan aangezien er hier toch echt niemand is kon dat ook in mijn nakie. Ik zette de auto aan het korte strandje van 1 meter en sprong er al gauw in mijn adamskostuum in. Is er iets beters dan dit? Ik kan het mij niet voorstellen.🤪 Toen we doorreden zagen we aan de kant van de weg een super groot schild van een schildpad liggen. De schildpad zelf zat er ook nog in, maar er waren slechts beenderen over.

De handdoek zat te ingewikkeld ingepakt dus ik ging met alleen een onderbroek weer achter het stuur en we reden door. We kwamen tal van visserijen tegen en zagen weer de prachtige kleine huisjes langs de weg staan. Omdat we deze huisjes (het lijkt op een soort van een vogelhuisje op een paal maar dan met een kruisje erop), nu wederom tegenkwamen wilden we toch echt wel weten wat hun bestaansrecht was. We vonden ze overkomen als een soort van altaartjes en hierom dachten we dat ze geplaatst waren door nabestaande van verkeersdoden op de exacte plek waar het huisje staat, maar dat kon niet het geval zijn dachten we want we kwamen ze hiervoor in te grote getallen tegen. Op sommige wegen/plekken kwamen we ze wel per 20 meter tegenben soms wel meerderen op een plek. Helaas hadden we toch gelijk!!!! Het zijn gebedsplekken en herdenkingsplaatsen voor de nabestaanden om hun naaste, die op deze plek, is overleden te herdenken.🤯 Nadat Mabel dit had voorgelezen werden we beiden stil. Terwijl we dit besef op ons in lieten werken viel ons de huisjes natuurlijk nog meer op en ook hun betekenis was veranderd. Ondanks hun prachtige versieringen, kleur of architectuur zagen we enkel nog maar een symbolische doden. En niet een, maar honderden. Hoe kan dit? Hoe kunnen het er zo tering veel zijn? Google had het antwoord in 2019: Griekenland was toen in Europa het nr. 1 land qua aantal verkeersdoden per een miljoen inwoners. En deze antiprijs hebben ze lang daarvoor en ook in 2019 met veel prominentie gewonnen want de afstand met de nr.2 was groot. Vandaag de dag zijn ze veel bezig om hier wat aan te doen en we vonden een internetbron die beweerde dat ze nu nr.2 zijn, maar deze bron vonden we niet overtuigend genoeg. We spraken af om bij een van die huisjes te stoppen, maar we wilden dan wel een hele mooie zien. We zagen een prachtige aan de kant van een scherpe bocht staan. We stopten ernaast en zagen allerlei Maria beeldjes en tekeningen met kaarsjes in het altaartje staan. Het altaartje zelf was trouwens ook prachtig. Het was gemetseld, had glazen raampjes en en deurtje en een schoorsteenpijpje voor de rook van de kaarsen. Het was absoluut een herdenkingsplaats. Eenmaal weer op de route waren we dus weer wat wijzer over de Griekse gebruiken.🧐

Hoger en hoger reden we de bergen in en zo kwamen we aan in het idyllische Delphi. Hier hadden we aardig wat op de planning en we besloten de bezienswaardigheden van hoog in de bergen naar lager in de bergen te bezoeken. Hierom begonnen we met de tempel van Athena, dochter van Zeus die met een bijl uit zijn hoofd is gehakt. Het verhaal zal ik je besparen, maar in ieder geval is Athena de god van de beheerste oorlogsvoering. Dit in tegenstelling tot haar oom ares (Mars) die overal oorlog wilde voeren en hier met emotie in zat. Dit en meer legde ik Mabel uit, maar eerst moest ze van mij zich wassen bij de oude fontein die de Grieken vroeger ook gebruikten alvorens ze zich aan Athena lieten zien.😅 Bij deze tempel stonden nog wat zuilen en zelfs balken op de zuilen, overeind. Er was meer te zien dan in de voorgaande plaatsen en dat zou ook zeker van toepassing zijn op de volgende, grote, tempel van Apollo die we een bezoek gaven.

De tempel van Apollo, de god van de harmonie, licht en muziek was eigenlijk een soort tempelcomplex en Delphi staat er dan ook om bekend. Het was een grote klim op de berg en telkens kwamen we andere religieuze bouwwerken tegen zoals; de tempel van Apollo zelf, de tempel waar het Oracle van Delphi zat die samen met Apollo voorspellingen deed gebaseerd op de vragen die de bezoeker stelde, een agora (plek waar inwoners hun conjuncturele visies deelden), een groot museum, een theater en een groot stadion waar de atleten trainden. Pffff wat een opsomming he, maar zo groot is het hier. Echt de moeite waard en alles wat ik zojuist benoemde is nog goed te zien. Mabel stelde leuke vragen over alles wat we zagen en ik kon er aardig wat beantwoorden, waardoor de literatuur niet voor niets is geweest.😅

Uiteindelijk hadden we heel Delphi op een goede en kwalitatieve manier gezien, maar het was pas midden in de middag. We kozen er dus voor om hier geen overnachting te boeken en lekker door te rijden naar onze volgende bestemming, die we reeds hadden leren kennen; Athene. Het was een goede twee uur rijden, maar dit was geen probleem. We boekten een kamer aan de andere kant van de stad in hotel Ares. Als we hier maar geen ruzie gaan krijgen…😅

We checkten in bij het hotel en fristen ons op. Wat een andere stad is het vanuit deze kant! We ervoeren een heel ander Athene, maar dit konden we waarderen. We zaten nu aan de wat internationalere kant met allerlei verschillende winkeltjes en specerijen, maar het was ook wat meer onguur. Mabel gaf verschillende keren aan hier niet alleen rond te willen lopen, maar ze zei ook het interessant te vinden om meerdere gezichten van Athene te zien. We liepen in het centrum wat we reeds kenden van tien dagen geleden, maar al heel snel kregen we het benauwd. We hadden hier allebei last van omdat het zo terug druk was overal. Het leek wel alsof er 3x zoveel toeristen waren en er was een groot protest gaande wat ook veel kabaal maakte. We kregen er op den duur beiden hoofdpijn van en dus liepen we de stad uit, maar we hadden niets beters kunnen doen. We kwamen in een soort steegje met restaurantjes en andere horeca waar de Griek ‘s avonds heen gaat. We aten deze avond bij een restaurantje waar we het aller lekkerst hebben gegeten van deze hele reis! Mijn Zeus, wat was het hier lekker zeg! Van alles probeerden we uit, want het was een soort tapa’s style qua portionering. Mabel en ik hebben, zoals altijd, leuke gesprekken gehad met veel humor en ook diepgang, maar deze avond hadden we wel erg bijzondere gesprekken. Gesprekken die ik lang zal koesteren.

De avond eindigde zeker niet hier, want we hadden er zin in gekregen. We begaven ons naar een Cubaanse salsa bar waar ik al heel snel mijn salsa lessen herinnerde en over de vloer vloog. Ik zag een man die tering goed kon salsa dansen en vroeg hem of hij het Mabel kon leren, nadat ik haar de basis al had laten zien. Mabel kreeg zeer goede en ook niet onbelangrijk; gratis, salsa lessen van deze man, waarna ik het weer over nam! Wat een bijzondere avond was dit zeg. Ik moet eerlijk zeggen dat het wel 04:00 werd en we beiden het er erg van namen, maar dat mag vast ook wel eens. Welterusten 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen