Goedemorgen Chania. Deze ochtend namen we onze tijd qua opstarten. Ik zat lekker mijn dingen te doen op de iPad terwijl Mabel nog wat uit deed slapen. Toen ook zij de ochtendslaap uit haar ogen had gewreven gingen we lekker de hort op. We aten een club-sandwich aan de haven en speelden daar natuurlijk een potje kaart bij. Je zal je misschien afvragen wat we spelen, maar volgens mij heb ik al eens gezegd dat het spelletje Remie heet. We hebben in de mobiel een score overzicht met de afspraak dat degene die als eerste 100 potjes wint de ander een weekendje weg verschuldigd is. Om een potje te winnen moet je echter wel een aantal potjes spelen want je wint een potje als de ander 100 strafpunten heeft behaald. We spelen het nu ruim vier jaar en ik sta momenteel voor met 62 potjes gewonnen tegen 44 potjes van Mabel. Het duurt dus nog wel eventjes (verwacht zo’n drie jaar) alvorens er een winnaar is ben ik bang…😅

We hadden erg zin in de dag. Vandaag gaan we namelijk weer heerlijk duiken en ik ben zo blij dat ook Mabel het zo leuk vindt. De duiken staan gepland rond midden middag tot avond dus we kunnen heerlijk rustig opstarten en dat deden we dus ook. Eenmaal alle spullen voor het duiken gepakt begaven we ons richting het dorpje waar we de duiken zouden gaan maken; ten oosten van Chania. We konden dit zelf rijden met de Fiat Panda uiteraard. Eenmaal aangekomen bij Omega Divers kreeg ik een vervelend gevoel. Het was er erg druk en alles was erg gehaast. We werden niet warm welkom geheten, moesten ergens gaan zitten en kregen zomaar wat duikspullen toegeworpen. Ik gaf aan liever een wetsuit met lange arm- en beenstukken te hebben en met een zucht werd dit geregeld. Alles was zo gehaast en onaardig dat we ons werkelijk een nummer voelden. Langzaam drong het daarnaast ook tot mij door dat er geen instructeur zich aan ons had voorgesteld en ik merkte dat we als groepje met anderen werden beschouwd. Ik gaf aan dat we fundives hadden geboekt met 2 instructeurs die ons prive het diepen in zouden nemen, maar ons werd uitgelegd dat we in groepsverband zouden gaan. Ik moest naar het kantoortje om met de twee eigenaren hierover te praten dus dat deed ik, terwijl ik al in een wetsuit zat (die trouwens zeiknat was en stonk naar pis dus letterlijk zeiknat was). het gesprek was vanaf het allereerste moment onaardig vanuit hun kant. Oprecht. Ze verhieven direct hun stem en waren niet in staat normaal te praten. Hoe harder iemand gaat praten hoe rustiger en zelfverzekerder ik altijd word. Ook Mabel stond naast mij zo van; nou dit kan wel wat liever. Ik vroeg dus ook aan de heren of ze boos op mij waren omdat ze zo schreeuwden. Ze belden met de persoon waar we geboekt hadden en die gaf aan dat het inderdaad privé duiken waren, maar nog kwam er geen excuses of iets van vriendelijkheid. Ze bleven boos en gaven ons niet wat we geboekt hadden: vier prive duiken (begrijp me niet verkeerd, ik duik vaak in groepen, daar ben ik niet vies van, maar als ik prive heb geboekt dan wil ik dat ook krijgen). We gaven aan dat we ons geld terug wilden als we niet kregen wat we geboekt hadden waarop ze aangaven dat we korting zouden krijgen, maar natuurlijk gingen we daar niet mee akkoord. Het ging ons niet om het geld, maar om de manier waarop dit liep. Ze snapten niet dat we de korting niet aannamen, waarop we uiteindelijk per e-mail (omdat ze van ons af wilden zijn) de toezegging kregen (omdat we erop stonden dat we dit bevestigd wilden hebben per e-mail) dat we onze €300,- terug zouden krijgen. Toen Mabel en ik eenmaal in de auto zaten en elkaar aan keken voelden we ons er goed bij zoals we dit hebben aangepakt. Natuurlijk vonden we het erg jammer dat we niet zijn gaan duiken, maar we zijn dicht bij onszelf gebleven en daar waren we trots op. Als een team (zoals altijd) reden we terug naar Chania om de dag een andere invullen te geven. 😁

Die invulling was hier in Chania simpel. Een lekker flesje wijn en samen mensen kijken, lekker lullen tot we een hapje aten. We hadden veel lol en wederom echt super goede gesprekken. Deze reis komen we wederom verder als stel. We willen wat bereiken samen en hebben doelen; voor onszelf alsook voor de ander en daar spraken we over. We hebben nog wat rond gelopen om wat laatste souveniertjes op de kop te tikken voordat we naar ons appartementje liepen. Onderweg haalden we nog wat fruit waar we op de kamer van genoten. Welterusten! 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen