Deze ochtend hoefden we er niet perse vroeg uit, toch deden we dat wel. We hadden gisterenochtend tijdens de thee begrepen dat er hier om de hoek van het hostel, in de vroege ochtend, altijd een marktje staat. Het zou echt de moeite waard zijn om te bezoeken dus Mabel en ik hadden de wekker vroeg staan. We besloten de backpacks pas te pakken wanneer we terug waren van de markt, dus we waren binnen 20 minuten fris en fruitig buiten de deur. We zochten naar de markt waarvoor we er zo vroeg uit waren gekomen, maar konden deze nergens vinden. Het had niet zo moeilijk moeten zijn om te vinden en langzaam begrepen we dat dit weer een miscommunicatie moest zijn geweest. We besloten om dan maar lekker door te wandelen en te kijken hoe de Chinees ontwaakt en aan zijn/haar dag begint. Het was echt leuk om hier getuigen van te zijn want we zagen de stad werkelijk tot leven komen. We hadden dan wel geen markt gezien, toch zagen we allerlei kleine ondernemers op de hoeken van de straten verschillende etenswaren bereiden. Alles werd vers bereid en zag er heerlijk uit. Mabel en ik haalde een plat, rond broodje van een soort bladerdeeg wat vers werd gefrituurd in een grote pan. Toen we hier een hap van namen waren we werkelijk in de zevende hemel!! Terwijl ik dit verslag schrijf kan ik zeggen dat Mabel en ik het er nog steeds dagelijks over hebben! Er zaten allerlei kruiden en fijn gesneden groenten in dit broodje en het was heerlijk smeuïg. Daarnaast koste het werkelijk nog geen 0,80 cent! We had bij dit mannetje (die dus gewoon vanuit zijn huis wat verschillende baksels verkocht) nog wat andere broodjes meegenomen die ook echt heerlijk waren en letterlijk 12 cent per stuk kosten, waarna we doorliepen. Oprecht lekkerste ontbijt die we beiden hebben gehad voor minder dan 0.6 eurocent per persoon en zo van de straat!🤤
Na het ontbijt liepen we terug naar ons hotel en pakten we onze backpacks in. We vertrokken vandaag richting onze volgende bestemming Chengdu en namen weer de metro richting het station. Hoe we bij het station moesten komen wisten we nog heel goed, aangezien we hier gisteren zijn geweest tijdens onze tocht naar het terracottaleger. We kwamen keurig op tijd aan, haalden onze tickets op en liepen door naar de bagagecontrole. Ook op dit station werd onze bagage door de scan gehaald en werden we gefouilleerd alvorens we het station op konden komen. Terwijl we aan het wachten waren in deze gigantische wachtzaal ging Mabel nog op zoek naar wat te eten voor in de trein. Ik vond, op een bepaald moment, dat ze echt wat te lang weg bleef en ik maakte mij echt zorgen. De trein vertrok over een kwartier en ze was er nog niet, wat niets voor haar is. Gelukkig zag ik haar op een afstand naderen en bleek er niets aan de hand te zijn behalve dat alles door de taal barrière een stuk langer duurde dan verwacht. Toch vond ik het een aangrijpend gevoel om je zorgen te maken over iemand die je zo ontzettend dierbaar is.
Eenmaal bij de trein aangekomen kwamen we erachter dat we niet naast elkaar zaten, maar dat ik in de rij achter Mabel zat. Gelukkig waren er een aantal Chinezen die ook niet naast hun reisgenoten zaten en zo ontstond er een hele ruilhandel over de stoelplaatsen, waarna we uiteindelijk gezellig naast elkaar konden zitten. We keken The Matrix en lazen wat, waardoor de reis lekker snel verliep. Ook genoten we van het prachtige landschap om ons heen en de dorpen en steden die uit het niets opdoemden.
Toen we aankwamen in het midden van China namen we de kaart op de telefoon erbij. We zitten nu werkelijk net voorb8 het midden van China, iets in het westen dus. WoW! Wat een eind hebben we in totaal al wel niet gereisd en dit alles met de trein!
In Chengdu namen we de metro richting ons hostel. We stapte uit bij de halte en het viel ons op hoe vervallen de gebouwen eruit zagen. In elke straat waar we liepen zag je enorme appartementencomplexen en flatgebouwen die leeg stonden en afgesloten waren. Chengdu kwam ons, op eerste gezicht, vervallen over. We konden echter geen conclusie trekken gebaseerd op wat we slechts hier zagen want Chengdu heeft 14 miljoen inwoners en is dus verschrikkelijk groot. Toch vonden we het wel apart om overal die verlaten gebouwen te zien terwijl er tegelijkertijd zoveel werd gebouwd.🏚
Aangekomen bij de locatie van het hostel konden we het hostel niet gelijk vinden. Wat bleek: het hostel zat achter een ander hotel op de parkeerplaats van dat hotel verstopt. Na onder een poort door te zijn gelopen kwamen we uiteindelijk bij het hostel aan. We liepen naar binnen en zagen overal bureau’s met mensen die aan het werk waren. Mabel zei dat het hostel echt geen sfeer had en dat het meer op een kantoor leek. Het gebrek aan sfeer was te verklaren doordat het gebouw inderdaad het kantoor van een drukkerij bleek te zijn😅. Even dachten we dat we totaal verkeerd zaten, maar al snel wees het personeel ons naar de zijingang waar inderdaad ons hostel bleek te zitten! In het hostel kregen we de sleutel van de kamer waarna Mabel en ik al snel weer de hort op gingen.
We waren wat aan het sukkelen met de beste route naar een gezellige Bourgondische straat vanaf ons hostel. Tot noch toe hadden we altijd echt op waanzinnige locaties gezeten met ons hostel, zou dat nu ook wel zo zijn? Mabel kwam op het idee om naar een straat in de buurt te gaan vanwege de verschillende winkels die ze er zag op de kaart. We liepen hierheen en kwamen in een best prima straatje waar we besloten te blijven voor de avond. Dit straatje was omgeven van de mensen en in het midden van de straat kon je een buitenplaats op van wat ooit een winkelcentrum was. Je zag lege etalages en het was vervalen wat er heel grimmig uit zag, maar het was hier alles behalve leeg. Mobiele restaurantjes hadden zich hier nu gevestigd en er zaten mensen te eten op krukjes. Het leefde hier! Toch wisten we dat dit niet het bruisende Chengdu kon zijn, maar dat we de zoektocht voor de volgende dag zouden bewaren.
We vonden een restaurant wat er goed uitzag, maar ze hadden er slechts een paar plaatjes. We konden uiteindelijk toch goed onze keuze maken door van alles uit te leggen met de vertaal app en de paar plaatjes die er wel waren. We aten echt waanzinnig lekkere dumplings, ondefinieerbaar vlees en lekkere rijst. Het gekke van dit restaurantje was dat er wel 3x zoveel personeel als gasten aanwezig waren. Deze vrouwen waren erg onder de indruk van het kaartspel dat Mabel en ik speelden en naarmate we meerdere potjes speelden begrepen zij steeds meer de regels. Ze stonden achter mij en Mabel te joelen en mee te doen want dat kan hier allemaal. Ze zijn hier ontzettend gedienstig, ze rennen letterlijk voor je, maar echt bezwaard voel ik me er in dit land niet door aangezien je zo duidelijk kan zien dat ze er zelf super veel lol in hebben.😁
Na dit lekkere eten hebben we in de lobby van het hostel een biertje gedronken en plannen gemaakt voor de komende dagen. Ook schreven we wat aan de verslagen alvorens we lekker gingen slapen. Welterusten!😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen