Hallo iedereen, dit is weer een verhaal geschreven door Bastiaan. Het is vandaag een heerlijk zomerse dag in Bratislava waarin we alle bezichtigingen hebben gezien die we op de planning hadden.

Gisteren zijn we aangekomen. We staan op met nog steeds gevulde buikjes met de lekkerste chinees die ik ooit heb gehad. We staan redelijk op tijd op in ons appartement, ongeveer 9:00 en ontbijten met het overgebleven fruit, crackers en beleg en kleden ons aan. Wat is die koelbox toch handig! Jan moet nog even wat zakelijke dingen regelen voordat we weggaan, maar tegen half 12 is het dan echt de hoogste tijd om Bratislava samen te gaan ontdekken.

We zitten echt midden in het centrum. Twee straten verder lopen we al over de eerste stadspleinen op weg naar onze eerste koffietentje. We zeiden het eigenlijk gisteren al tegen elkaar, van de meeste gebouwen vinden we de architectuur wat tegenvallen. Er zijn lang niet zoveel mooie gebouwen als in Praag en de staat van de gebouwen is vervallen, maar toch heerst er hier wel een prettige sfeer. Open en verwelkomend, echt anders dan we in Praag hebben geproefd, want dat voelde meer elitair en afstandelijk. Het is daarom fijn om gewoon door de stad te flaneren en de sfeer van deze boeiende stad helemaal tot ons te nemen.

We besluiten eerst te kijken wat er vandaag allemaal op de planning staat voordat we beginnen aan het ontdekken van deze Oostblokogende stad. We draperen onszelf bij een leuk koffietentje en komen in aanraking met een van de kenmerkende dingen aan Bratislava. De cheesecakes. We zijn meerdere koffietentjes tegengekomen met overheerlijke cheesecakes, die ik nog niet in Nederland heb geproefd. Dus met maar liefst drie verschillende stukken cheesecake voor onze neus en twee dampende koffiekopjes beginnen we te overleggen wat we vandaag gaan zien en wat dan de beste volgorde is. Nog geen 2 min later en we hebben via Google maps de route uitgestippeld. Heerlijk is het soms om zo snel besluiten te kunnen maken en verder te kunnen genieten van de reis.

Na de koffie en de cheesecakes knallen we met de Bolt stepjes door het verkeer richting de eerste bestemming, de Blauwe kerk ofwel de St. Elisabethkerk. De kerk is opgedragen is aan de heilige Elisabeth van Thüringen die 700 jaar voor de constructie van deze kerk leefde. De kerk is geheel blauw aan de buiten- en binnenkant met veel ronde vormen. We zetten de fiets neer en dagen elkaar uit om vanuit alle uiterlijke kenmerken af te leiden uit welk jaar dit bouwwerk is. We noemen wat verschillende stijlen op, Gotiek, Jugendstil, Classicisme, maar vinden het beiden moeilijk te bepalen uit welke periode het nou werkelijk komt. We zoeken het op, 1913, natuurlijk! Blijkbaar gebouwd in een stijl die Szecesszió heet, een Hongaarse variant van Jugendstil.

We toeven door en komen op een breed opgezette straat met als begin het Nationaal Theater. Over de rechterzijde rijen met hoge bomen met veel bladeren voor de hoognodigde schaduw voor de horecazaakjes, want de zon schijnt fel in onze gezichten. Het Nationaal Theater is statig gebouw met verschillende standbeelden en bustes verwerkt in de gevel van het gebouw. Jan heeft honger dus we gaan ergens zitten om wat te eten. Jan bestelt een dikke vette burger en wat rode wijn, ik heb nog geen honger dus ik hou het even bij koffie. Door het late leveren van de gevraagde mayonaise neemt ons gesprek een wending naar de ethiek binnen de horecaprofessie. Het is interessant en leuk om te merken hoe gepassioneerd Jan is over hoe horeca bedreven moet worden en wat de etiquettes hierbinnen zijn die mij soms vreemd in de oren klinken. Leuk om hierin te merken dat dit bij Jan er met de paplepel is ingegoten.

Het is alweer middag en we gaan met de steps richting Bratislava Castle. Een groot kasteel op een heuvel in Bratislava. We zetten de steps neer en beginnen via trappen en stijle paden onze klim naar boven. Boven aangekomen lopen we over een groot plein waar het kasteel op staat. Aan de linkerkant een prachtig uitzicht over de gehele stad en op de UFO, waar we later die avond nog een drankje zouden doen.

Ik merk deze middag aan mezelf dat ik me soms begin te irriteren aan hoe Jan zich kan presenteren en mierenneukerig met taal omgaat. Wat wel fijn is is dat dit allemaal uitgesproken wordt op de muren van het kasteel en de irritaties niet lang blijven bestaan. Ik vind het erg fijn dat ik dit gewoon kan uitspreken en dat we het hierover kunnen hebben. Op die manier is het zo opgelost en kunnen we weer door. We lopen verder door het museum van het kasteel, maar dit valt ons wat tegen. Er zijn weinig artefacten te zien en het kasteel oogt erg leeg. Helemaal als je kastelen als het Franse Versailles gewend bent, wat overladen is met prachtige meubels, schilderijen en juwelen. Dergelijke protserigheid is hier niet te bekennen. We vinden één schilderij, een paar uitgestalde oude verroeste gebruiksvoorwerpen en veel lege gangen die licht versiert zijn met gouden ornamenten.

Na alles te hebben gezien besluiten we dat we het kasteel achter ons te laten en een koffietentje op te zoeken. We vinden een tentje midden in de stad op een pleintje waar veel mensen langslopen en besluiten dat dit de ideale plek is om lekker te leuten en mensen te kijken. We zitten hier een paar uur, voordat we beiden honger beginnen te krijgen. Jan en ik zijn allebei fan van de KFC en hier in Bratislava hebben ze er ééntje aan de andere kant van een gigantische kabelbrug aan de andere kant van de stad. We pakken de stepjes en zoeven met een glimlach de brug over. Mensen ontwijkend en trappen afdalend zijn we aan de andere kant van de brug en gaan op zoek. We rijden een industrieterrein op wat rond dit uur één grimmige bende is. We kunnen de KFC eerst helemaal niet vinden. Op een gegeven moment kijken we op google maps en moeten we rechtvooruit, maar we zien voor ons bosjes met daarachter een dubbel treinspoor. We kijken door de bosjes en ontdekken aan de andere kant de drivethru van ons gewilde KFC. Yes! We kijken elkaar aan, bedenken even wat handig is met de stepjes, maar besluiten toch de steps in de bosjes te gooien en ervoor te gaan. We klauteren het spoor over en met een brede en ondeugende glimlach stappen we de KFC binnen. We bestellen snel een grote hoeveelheid kip rennen naar buiten, stappen op onze steps en beginnen dit griezelige deel van de stad te verlaten. We rijden over een snelwegovergang, waarbij we besluiten dat dit een ideale plek is om onze heerlijke kip op te eten. We zetten de stepjes tegenover elkaar, de Bucket in het midden en zittend op de stepjes vallen we aan. Voorbijgangers kijken ons aan alsof we gek zijn, wat deze ervaring alleen maar leuker maakt. Na zo’n zoektocht voelt dit echt als een overwinningsmaaltijd. Heerlijk!

Het is 22:00 en er staat nog maar één bezichtiging op de planning. We gaan naar de UFO. Een horecazaak op de top van een grote kabelbrug met een fantastisch uitzicht over de stad. Aangekomen zien we hoe hoog het is. Ik heb het nog even nagekeken en de UFO heeft een hoogte van 95 meter. We stappen de lift in en glijden omhoog. We worden hartelijk ontvangen lopen door en gaan zitten bij het raam. Wat een uitzicht. 360 graden raam en een uitzicht over de gehele stad en kilometers verder. Fantastisch! Ik bestel een koffie en Jan laat zich verwennen door een cocktail te nemen. Mierzoet, maar erg lekker. De serveerster maakt er een hele show van met het bellenblaaspistool dat ze gebruikt om een grote bel op het cocktailglas te vormen. We genieten van deze afsluiting van de dag en met een proost tussen koffie en cocktail en dit schitterende uitzicht over Bratislava sluiten we deze dag af. Heerlijk genoten!

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen