Nadat de “valet-agent” mijn auto had voorgereden, hervatte ik mijn lange trip. De afgelopen dagen heb ik aardig wat uurtjes gereden, maar vandaag valt het mee; ik zal zo’n vier uurtjes onderweg zijn en aangezien ik redelijk vroeg ben vertrokken zal ik ergens begin middag aankomen. Ik wil nogmaals aankaarten; wat is Turkije toch prachtig. Ik reed wederom over een super fijne snelweg tussen de mooiste landschappen in. Ik ben onderweg naar het zuid-westen van Turkije want hier is de visibility van het water waanzinnig. Dit deel van Turkije schijnt het paradijsje op aarde te zijn en ik kan al wel zeggen; dat is ook echt zo. Ik boekte bij Club Scapa; een hotel met zo’n 40 kamertjes die over een bergwand waren verdeeld. Eenmaal de wand afgelopen zou je zo de zee ik kunnen duiken. Ik reserveerde voor twee nachten en reed de laatste 30 minuutjes. Wat een mooie zeezichten genoot ik tijdens deze laatste rit naar Kas. Ik reed over, wederom, een prachtige snelweg die zo uit de bergwand was gehakt voor duizenden kilometers kilometers. Idyllische zeeplaatsjes doemden overal op en je zag de leuke kleine haventjes met bootjes en schepen aangemeerd. Ook Kas kwam in beeld. Kas is geen klein plaatsje, maar het is ook zeker niet groot.

Mijn hotel was gevestigd in een deel van Kas wat als een slangvormig stuk land de zee in liep. Eenmaal aangekomen bij het hotel, laadde ik mijn auto uit en liep ik naar het kleine huisje waar “Otel Club Scapa” op stond. De medewerkers waren super en een jonge vent ging mij vooruit met de koffer. Ik liep smalle, uit de rotsen gehakte, bergtrapjes af en overal om mij heen zag ik verschillende bloemen met alle kleuren van de regenboog. Ik zag om mij heen ook kleine witte huisjes die tussen dit paradijselijke sfeertje zaten verstopt en dit waren de hotelkamers. Ik kwam verschillende zwembaden tegen en ongeveer op de helft van de bergwand was mijn huisje welke, net zoals de andere, prachtig wit was geschilderd. De jongen zette de koffer op mijn kamer en ik trok direct mijn zwembroek aan en liep verder de wand af naar beneden richting zee. Echt het is hier een waar paradijs. Walhalla zoals de Vikingen het zouden noemen. Ze hadden een prachtige bar met zonnedek gecreëerd waar vanaf je zo de zee in kon springen. Dit deed ik dan ook geregeld al verloor ik al snel mijn duikmasker, maar geen zorgen! Eenmaal weer op het zonnedek kon ik vanwege het heldere water eenvoudig de bril op de bodem zien liggen. Ik heb uren heerlijk in de felle zon liggen bakken en ik heb me zelfs ingesmeerd. Ik at met mijn zoute handen kebab en om mijn handen waste ik door weer de zee in te duiken. Het bestek en de servet kon zo terug de kast in, maar ze vonden het geen probleem. Er was niemand hier behalve de eigenaar van het hotel die het maar wat prachtig vond om mij hier zo te zien genieten. Ik huurde nog kort een kayak waar ik wat mee ronddobberde om mij vervolgens klaar te maken voor mijn avondplanning.

Ik liep het plaatsje in en deze was erg mooi en idyllisch. Eerst ging ik langs de duikschool en hier reserveerde ik een duik voor de volgende dag. Ik zou aansluiten bij een groep die al al wat dagen met de school dook dus ik zou aansluiten bij hetgeen waar zij gingen duiken. Mij werd beloofd dat het ervaren duikers zijn. De vrouw zei; “minimal advanced and rescue divers will you be joining so you will have an experienced dive. Hierna liep ik naar de wat hoger geleden restaurantjes voor wat de betere prijsjes en ik bestelde waar ik al een tijdje zin in had; een hele vis en het werd een dorade. Ik genoot hier ontzettend van. Eenmaal in mijn kamer aangekomen legde ik mijn zwembroek en onderbroek op het dakje van het huisje voor mij zodat de ochtendzon deze voor mij zou gaan opwarmen. Welterusten😘

Goedemorgen Kas! Ik werd wakker met het geluid van de zee op de achtergrond en de warme zonnestralen op mijn lijf. Ik had de raampjes en gordijnen van mijn huisje open gelaten en ik sliep in mijn adamskostuum dus ik hoop niet dat er teveel mensen vroeg wilden ontbijten want iedereen die naar het ontbijt liep, kwam langs mijn huisje en keek regelrecht op al hetgeen ik te bieden had, al kan het me eigenlijk ook niet veel schelen. Toch zag ik wat mensen grijnzend kijken toen ik het ontbijt op liep. Wederom werd het ontbijt geserveerd en wederom was dit erg lekker. Weer frites tijdens het ontbijt, maar wel erg lekker. Ik eet ze wel op hoor! Vandaag ga ik duiken en nadat ik de haven in was gereden meldde ik me bij de duikboot waar de instructeurs reeds aanwezig waren. Ik stelde mijzelf voor en ze hadden reeds een bak met mijn naam erop klaargezet en hierin borg ik mijn spullen op. Tijdens het gereed maken van mijn duikspullen merkte ik al dat alles moest zoals de instructeur Durk (turk opgegroeid in Duitsland) dit wilde. Ik heb als duiker nog heel veel te leren, maar de negatieve manier waarop ik werd aangesproken en geïnstrueerd was echt onprettig. Durk gaf mij een heel onvrij en onwelkom gevoel; alles moest op zijn manier. De wijze waarop hij mij aansprak voelde beknellend alsook onwelkom. Dit ervoer ik bijvoorbeeld tijdens de berekening hoeveel lood ik moest dragen. Hij zei mij dat ik vier kilo lood moest pakken, waarop ik aangaf dat dit best zou kunnen kloppen, maar dat ik mijn logbook erop na wilde zien om te zien hoeveel lood ik als duiker gewend ben. Hij reageerde meteen met dat hij dit werk al 20 jaar deed en dat hij dat goed kan inschatten. Ik legde hem uit dat ik dat allemaal best geloof, maar dat ik toch graag in mijn logbook wilde kijken. Weer reageerde hij dat hij expert is en dat hij gelijk heeft. Ik gaf aan dat als ik in mijn logbook wil kijken hij mij daarin niet in de weg moet staan alsook dat iedere duiker verschillend is en dit ook tot uiting komt qua hoeveelheid lood ze hanteren. Wederom ging hij de discussie aan waarop ik zei dat hij mij een onwelkom gevoel gaf en dat hij niet moest vergeten dat ik een klant was. De man zei toen honderd keer sorry sorry, maar daaropvolgend stelde hij weer de ene na de andere bijdehante vraag of ik in mijn logbook wel dit had meegenomen en of de berkening wel klopte. Alles om mijn verhaal te doen laten wankelen.

Mijn duikspullen stonden klaar en ik liep het zonnedek op waar ik aan de praat kwam met een Californisch stel dat een jaar lang rond de wereld ging als huwelijksreis. Zij waren mijn duikbuddies. We hadden leuke gesprekken over de verschillende landen die ze al hadden bezocht en waar ze nog heen gingen tot dat we ons moesten klaarmaken voor onze eerste duik. Ik deed mijn duikspullen aan en liep de zee in waarna ik mijn BCD wat opblies. Durk riep vanaf de boot dat ik meer moest toevoegen, maar ik vond dit prima zo dus ik gaf aan dat het ok was. Weer riep hij dat ik er meer in moest doen waarop ik zei dat hij me met rust moest laten. Weer sorry sorry sorry, maar meteen daarna zei hij dat ik moest kalmeren. Waarop ik hem toe riep dat ik kalm ben en dat ik echt klaar met hem ben en dat hij nu echt een stap naar achteren moest nemen. Sorry sorry sorry ging het weer. Pffff..😤

Gelukkig ging ik hierna snel onderwater om te genieten van de onderwaterwereld en de duik verliep goed. Wel vond ik het een wat saaie duik want in dit deel van de mediterraanse zee heb je bijna geen koraal. Dit komt vanwege de vele micro-aardbevingen dat het koraal telkens kapot maakt en als je geen koraal hebt; zijn er ook nagenoeg geen van vissen en hierdoor ook geen haaien. Hierdoor ging ik maar wat rondkloten met ondersteboven duiken en koprollen maken etc.

Eenmaal weer aan boord maakte ik mijn uitrusting gereed voor de tweede duik en at ik echt een heerlijke lunch. De boot voerde ondertussen door naar de nieuwe duiklocatie. Ik had hele leuke gesprekken met een grote groep Duitste mannen die overal ter wereld doken. Met een Duister had ik op een gegeven moment leuke gesprekken over het wanbeleid dat we beiden ervoeren in ons eigen land. We spraken beiden over de baantjescarousel en dat een minister zonder enige ervaring van een bepaalde branch toch de bepalende ministerpost voor zijn verantwoordelijkheid kon nemen. Als hij het dan verneukt heeft hij geen enkele aansprakelijkheid en verandert hij gewoon van baan zoals burgemeester van een grote stad bijvoorbeeld. Echt hoe bizar zeiden we beiden want dit gebeurde ook in Duitsland.

Terwijl door de instructeurs de “divingspot” werd uitgelegd, werd het anker weer uitgegooid. Tijdens de introductie kwam naar voren dat mijn groepje niet de leuke eigenschappen van deze duikplek mocht benutten (zoals door grotten gaan of iets dergelijks) omdat mijn buddies hiervoor te laag waren gekwalificeerd, ze waren namelijk nog “open water divers” en aangezien ik met hen dook kon ik de leuke eigenschappen (diep gaan, door smalle kieren en grotten duiken) ook niet benutten. Mij was echter gisteren beloofd dat ik enkel met ervaren duikers zou duiken en ik wilde er eerst geen probleem van maken, maar aangezien het nu letterlijk de duik zal beïnvloeden besloot ik er nu wel met Durk over te spreken. Het werd een heel naar gesprek waarin hij zei dat hij hen beter vond duiken dan mij en nog meer opmerkingen die niets te maken hadden met wat ik aangekaarte, namelijk; dat mij iets anders is verkocht dan wat ik hier ontving en dat het mijn duiken nu negatief beïnvloed en daarbij komt nu ook dat ik het heel onprettig vind dat ik dit niet gewoon bij hem kon aankaarten zonder dat hij zo naar werd. En daar ging hij weer; sorry sorry sorry. Maar aan je sorry heb ik geen reet, gaf ik hem aan en ik zei hem dat ik mij niet meer kon identificeren met de aanpak van deze duikschool en dat ik hierom mijn tweede duik zal staken. Nou toen ging hij helemaal los met zijn sorry sorry soooorryyyyyyyy…… hij ging verder, “please listen to me; I will make special dive plan for you and you will make the dive you want”., “To late” zei ik hem en ik liep weg maar hij kwam mij achterna dus iedereen kreeg dit gesprek mee, wat ik niet had gewild, want echt leuk is het niet om dit aan boord mee te maken. Ik pakte geld voor de eerste duik en de lunch en drukte dit in zijn hand en zei. “For me diving for today is over this is payment for the first dive and the lunch. Dirk reageerde met, “I don’t want you money when you are not happy:”. Waarop ik antwoordde, “the first dive was fine and I will pay for this dive now leave me alone”, en gelukkig deed hij dat hierna. Wel kwam hij mij nog water een koffie brengen later op de middag en kan je raden welke woorden hij hierbij fluisterde als de gladde aal die hij was… Ja dat kan je vast wel raden. Ik ging op het zonnedek liggen en af en toe dook ik de boot af; de zee in, om meters diep te zwemmen en weer naar boven te komen. Als ik alleen was had ik lekker in mijn nakie gezwommen want niets is zo lekker, maar helaas.

Eenmaal in de haven nodigden de groep Duitsers mij nog uit voor een biertje bij de duikschool, maar ik vond het goed geweest,. Ik bedankte hen en reed naar mijn hotel waar ik lekker op het zonnedek ging chillen. Ik merkte dat ik op mij schouders een heel klein beetje was verbrandt dus ik smeerde me goed in en bestelde een alcoholvrije smoothie. Ik vind het fijn te merken dat ik negatieve invloeden tegenwoordig heel makkelijk achter mij kan laten. Ook nu merkte ik dit. Ik besloot rond het einde van de middag de kleinere plaatsjes in de omgeving te verkennen dus dat deed ik. Ik reed Kas uit en ging het ene na het andere plaatsje in waar ik dan lekker doorheen liep en ergens een drankje dronk. Zo had ik een heerlijke einde middag/begin avond. Eenmaal weer in mijn hotel at ik kipkabap en ik ging relatief vroeg slapen. Welterusten😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen