De wekker deed wat hij moest doet en om 03:00 werd ik wakker. Om goed te ontwaken liep ik na het douchen eerst naar beneden om relaxt de bananenpannenkoeken te eten die inderdaad op de bar klaarstonden samen met zelfs wat gesneden fruit. Ik at dit ontbijtje op en pakte in mijn kamer mijn backpack in. Ik ben benieuwd wat vandaag gaat brengen, het gaat in ieder geval een lange en intensieve dag zijn.💪🏻
Buiten stond ik klaar om opgehaald te worden en niet veel later arriveerde dan ook de taxi. Het was een busje met drie andere inzittende en ik vroeg me af of ik met hen de komende dagen zou rondbrengen. De rest sliep terwijl ik in de bus aan mijn reisverslagen werkte. Na een kleine twee uur kwamen we aan bij een dorpje relatief dichtbij de Rinjani vulkaan en hier stapte we uit. We konden de backpack in een beveiligde opslag stallen en we kregen wat te eten. Ondanks dat ook dit weer bananenpannenkoeken waren at ik ze maar op want ik zou het nodig gaan hebben bedacht ik me.🥞 Tijdens het eten leerde ik de andere drie kennen en ze waren mijn metgezellen voor de komende dagen.😉 Tot noch toe bestonden we uit een Belg, Deen, Hongaar en natuurlijk een Nederlander. Lekker clubje, dacht ik zo.
Er kwam een pick-up truck ons ophalen en hier leerde we nog twee mensen kennen. Ook zij vulde de groep aan en eenmaal in de laadbak deden we ons omstebeurt voorstellen.☺️
We waren een leuke groep en terwijl we elkaar langzaam leerde kennen reden we eerst naar een winkeltje waar ieder eventueel nog wat benodigdheden kon halen voor de komende dagen. Hier kocht ik handschoenen en een hoofdlampje. We reden in anderhalf uur tijd naar de voet van de Rinjani vulkaan waar we uitstapte en onze gegevens moesten opschrijven in een boek. Ik moest opgeven via welke organisatie ik kwam maja wist ik veel. Ik kan moeilijk; mannetje van het restaurant van jazz hostel opschrijven. Ik schreef dus maar hetzelfde op als de rest.🤭
Hierna konden we beginnen met de trip. Ik had mijn daypack goed ingepakt met hetgeen ik nodig achte en we waren klaar voor vertrek. De tocht van vandaag zal uiteraard een uitdagende zijn maar vergeleken met wat we morgen gaan meemaken stelde het niets voor. We zouden vandaag tot 2750 meter klimmen bestaande uit 5 zogenoemde POS’en. Iedere POS wordt steeds opgevolgd door een meer stijle en lastige POS. Het spreekt dus voorzich dat de tocht naar POS1 de makkelijkste is en POS5 de moeilijkste, maar het is prettig om dit geleidelijk te hebben.
Terwijl we aan het lopen waren liepen achter ons de zogenoemde ‘dragers’ met super zware manden op hun schouders mee omhoog. In deze manden zat alles wat we de komende dagen nodig hadden. Voor iedereen genoeg water, dekens, tenten, matrasjes, eten, kookstellen, servies en nog veel meer. Wat ik die gasten omhoog zag sjouwen was niet normaal! Terwijl ik dit nu schrijf kan ik er echt nog steeds niet over uit. Ik heb voor de lol geprobeerd zo een ding op te tillen maar alleen al op je schouder zetten is zwaar. Als dat dan nog niet alles is lopen die gasten de eerste dag (dus de gehele 2750 meter), omhoog op hun slippers en geloof mij dat is voor ons onmogelijk echt onmogelijk! Zeker POS4 en 5 zijn gewoon echt super mega zwaar dus hoe doen ze het!🤯🤯🤯 RESPECT! Ze doen dit werk om geld te verdienen en ze gebruiken niet graag hun schoenen om geld te besparen dus nogmaals echt RESPECT!
We kwamen na ongeveer twee uur aan bij POS1 en aangezien we hier toch moesten wachten op nog twee andere groepsgenoten werd besloten dat we hier zouden lunchen. De dragers haalde een kookpitje tevoorschijn en maakt een maaltijd klaar. Het was een heerlijke en flinke lunch die ze voor ons op de bergen bereid hadden en aangezien we trek hadden gekregen ging hij helemaal op! De groep werd tijdens de lunch aangevuld met twee andere reizigers. Het betrof een Indiër en een Canadees en nu waren we helemaal compleet.
De rit werd hervat en we gingen richting POS2. Je merkte duidelijk dat het hier stijler werd en dus ook zwaarder maar dit konden we nog wel makkelijk aan. Het zware van POS1 en POS2 is vooral dat het een beetje zwaar is maar lang duurde. Terwijl we omhoog liepen vond ik het mooi te zien dat de flora en fauna om ons heen zo veranderde. Dit merkte je al vrij snel. We waren begonnen tussen de palmbomen en de apen en er zouden vast ook slangen zijn geweest, terwijl je bij POS2 bomen had die je in tropische contreien niet tegenkomt.🧐
Nadat we bij POS2 een pauze hielden van een paar minuutjes liepen we alweer door naar POS3. Hier begon wat meer het klauterwerk en we moesten beter opletten waar onze voeten te plaatsen. De ondergrond was veranderd naar meer kiezelig wat slechte houvast gaf dus stevige stappen zetten was een verreiste. Het was nu ook veel meer knie werk dan bij de vorige POS’en. We moesten echt stappen omhoog zetten en bomen gebruiken om ons omhoog te trekken. Waar we daarnaast voorheen nog veel met elkaar spraken deden we dat nu niet meer om energie te besparen. Jammer was dat wel want ik had leuke gesprekken met mijn klautergenoten. Wanneer ik het over Tolkien, George Martin of andere nerdie gesprekken wilde hebben ging ik naar de Indiër en deze gesprekken waren top. Wanneer ik echter meer behoefte had om te spreken over de overwinningen bij het vrouwengeslacht besprak ik dat met de Canadees want hij had naar eigen zeggen een aantal waar hij zelf misselijk van werd maar waarover hij het toch wel graag had.😜 Ik had dus genoeg genres op voorraad al moest ook ik echt vanaf POS3 mijn energie sparen.
Een eental minuutjes hadden we weer gepauzeerd en nu gingen we voor POS4. Vanaf hier had ik muziek opgezet en dit werkte energie-opwekkend. De bomen om ons heen waren nu naaldbomen en de enige reden dat we het niet super koud hadden was omdat we zo actief bezig waren. Vanaf deze POS was iedereen ook meer bezig met zijn eigen ritme dan die van de groep dus de afstanden begonnen uiteen te lopen al maakte dit niets uit hoor. De Deen en ik wilde een vast tempo aanhouden en wij liepen hierdoor wat voorop. Veel van onze groep stopte af en toe maar wij wilde doorgaan want dat voelde uiteindelijk als minder vermoeiend. We hielpen elkaar tijdens de laatste twee POS’en want waar de een het zwaar had, een heuvel niet op kwam of een zetje nodig had, daar was de ander om te helpen.🤝
Wij stopte samen even bij de overgang naar POS5 tot we ook deze laatste klim van vandaag te lijf gingen. POS5 was een hele zware klim. Het zou ons brengen naar een hoogte van 2750 meter en ook dit hoogteverschil was in de conditie op te merken. We waren nu al ruim zes uur aan het klimmen en onze benen, handen, armen, hoofd en kleren zaten helemaal onder het zand en de modder. We waren al aardig gesloopt maar we waren er nog niet en we gingen dus samen door! Het opbeuren en aanmoedigen van elkaar werkte echt en soms was ik het die tegen de Deen zei dat we nog maar eventjes moesten en dat we straks een prachtig uitzicht hebben, en soms was zij het die dat tegen mij zei. De laatste klim haalde ons super vaak uit evenwicht en was erg stijl. Je glipte veel weg vanwege de dikke laag kiezelzand waar je doorheen moest. Het was de kortste POS van vandaag maar zonder twijfel de zwaarste. Toch hielden we dit vol en we kwamen aan bij een prachtig uitzicht. We waren aangekomen bij de krater van deze gigantische vulkaan en hadden uitzicht over een magisch meer dat zich in deze krater had gevormd. We waren vies, helemaal bezweet, zeven uur verder en hartstikke blij!😆😍
Toen de groep weer helemaal compleet was en iedereen een vreugdesprong had gemaakt, werden de tenten door de dragers opgezet. We klede ons om naar wat warmers en we probeerde met wat water de handen wat schoner te krijgen. Het eten bestond uit thee en een goede maaltijd bestaande uit kip met rijst, ei en groenten. Terwijl we wat met elkaar spraken en het eten opaten ging de zon achter de vulkaan en het meer ten onder en deze zonsondergang was zeer uniek. De rust van het prachtige meer en de kleuren van de zonsondergang gaven een beeld die ik nooit meer zal vergeten.☺️
De dragers waste al de spullen af en ik ging mijn tent in. Ik deelde mijn tent met de Canadees en we spraken kort nog wat. Ik klede mijzelf nog warmer aan want het was nu ondertussen -4 graden, en ik probeerde te gaan slapen. Ik het erg veel moeite gehad met in slaap te komen want ik lag uiteraard oncomfortabel maar het was ook echt super koud. In de nacht heb ik een dubbel paar sokken aangetrokken en ik verplichte mijzelf om te gaan slapen want ik zou mijn nachtrust erg nodig gaan hebben. Aangezien we om 02:00 gewekt zullen worden om de tocht naar het hoogste punt van de krater te maken en dit is echt de tocht der tochten!😅 Welterusten.😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen