De laatste schooldag in Thailand brak voor mij aan. De ochtend begon weer relax en ik had veel zin in de twee duiken die vandaag staan gepland. Navigatie 2 en nachtduiken, dit kan dus niet beter!😎 Bram en ik haalden ons ontbijtje en ik pakte een kokosnootshake bij de buren van de duikschool. Deze shake was echt fantastisch en na twee dagen, wanneer ik binnen kwam, maakte ze de shake zonder dat ik ook maar iets hoefde te zeggen. We bespraken nog wat meer relevante theorie over de duiken en natuurlijk over het examen die zou volgen. Bij de navigatieduik zouden we als team verdeeld worden en verder zonder instructeur de gehele duik moeten maken. We moesten zelf de hele duik leiden, navigeren en controleren. Dit was spannend aangezien we naar een uitdagende divesite gingen en we enkel nog maar met instructeur hadden gedoken. We wisten natuurlijk wel dat dit goed zou komen maar een zekere planning was nodig om de juiste route te volgen, op het juiste moment terug te zwemmen, de boot te vinden en met niet teveel of te weinig bar in je tank bij de boot aan te komen.😁 We pakte de duikspullen in en maakte ons klaar. Veel mensen wenste ons succes vandaag. We kenden ondertussen zoveel mensen die bij ImpianDivers werkte, cursussen volgde of er veel fundives namen dat er een ware band was ontstaan. Het was fijn om zoveel gesteund te worden en te merken dat het ons zo gegund werd.
Eenmaal over wederom vier boten heen te zijn geklauterd en aan boord te zijn maakte we onze weg naar de divesite. We gingen naar ‘The Twins’, en Derek gaf ieder van ons een kompas en een duikcomputer. Een duikcomputer doet het hele rekenwerk qua luchtverbruik (dat dus afhankelijk is van je diepte) en hoe lang je kan blijven duiken op de diepte waarop je bent. Hij geeft aan hoe diep je zit en of je te snel stijgt. Ook piept hij als je onveilig duikt of boven de 5 meter stop uitkomst en dus naar beneden moet, dit geeft hij dan aan. Een erg veilig ding dus en ondanks dat we dit zelf allemaal kunnen uitrekenen, wel erg handig. Roel en ik vormde een team. Ieder team kreeg een bordje die mee onderwater kon. Hierop konden we de divesite overnemen van het boekje. Ik schetste belangrijke herkenningspunten en de rest van de divesite👨🏻‍🎨. Het was ons uitgelegd dat we gewoon moesten gaan duiken en moesten genieten want dit kunnen we echt wel. We moesten uiteraard veiligheid voorop stellen en we moesten zo dicht bij de boot uitkomen als mogelijk met ongeveer 50 bar. 💪🏻
De afdaling kon gaan beginnen en Roel en ik deden dit. Op de boot hadden we reeds de afstanden ingeschat en berekend welke route op welke diepte welk verbruik zou hebben en dat als alles klopt we letterlijk bij het trappetje van de boot zouden uitkomen met 50 bar. Deze route hadden we op het bordje uitgestippeld en het was dus een kwestie van de koers volgen en genieten van de omgeving. Dit deden we! Zonder instructeur met zijn tweeën door de prachtige zee zweven gaf een ongelofelijk gevoel van ongelimiteerde vrijheid en ik kon mijn positie op dat moment niet beter bedenken😍! Roel en ik stopte hier en daar en signaleerde de route. De communicatie verliep subliem en er was nul onenigheid. We snapte de koers die we bespraken en hoe de kompas werkte, deze moesten we tenslotte gewoon rond gaan😉. We genoten van de vissen en frogte lekker naar voren. We volgde de route nauwkeurig en kwamen aan het einde van de route, voorbij de grootste berg stenen en wisten dat we hier rechtsaf moesten buigen voor 120 graden en dan zouden we vanzelf de boot tegenkomen. Na een paar minuutjes zagen we dan eindelijk de boot zo’n 18 meter boven ons. Deze glimlachte ons tegemoet en we herkende de kei die op de bodem onder de boot lag. Ik blies een ballon op zodat de bootjes boven wisten dat er duikers omhoogkwamen en we gingen langzaam richting het wateroppervlak. Op vijf meter hielde we een veiligheidsstop voor drie minuutjes en we kwamen boven. We waren een meter verwijdert van Derek die begon te springen van geluk! Ik werd emotioneel van dit prachtige moment en zag dat ik 55 bar over had en Roel 40! We waren gewoon letterlijk naast de trap bij Derek uitgekomen en hij had het zelf ook echt niet meer. Fantastisch zei hij en Roel en ik juigde het uit. Mooi man! Wat vormen wij een goed team! We kwamen aan boord en genoten van de perfecte navigatieduik.
Helaas had niet iedereen een perfecte duik want Bram en Ivan kwamen 30 meter naast de boot omhoog. De stroming was ook best sterk dus met een boei werden ze binnen gehaald maar ze hadden het qua bar ook goed gedaan en daarom natuurlijk gehaald. Deze duik was voor mij de allermooiste en dat komt eigenlijk niet eens vanwege het onderwaterleven maar vooral vanwege de tactiek en strategie die bij duiken komt kijken! Wat een heerlijke sport!😘⚓️
We kwamen aan bij de haven en moesten ons klaar maken voor het tentamen. We kregen wederom 75 vragen die onderverdeeld zijn op de verschillende behandelde onderdelen en ik ging ervoor. Wederom kreeg ik een prachtig cijfer terug want ik had een 9.1 en ik was bijna officieel gecertificeerd gevorderd duiker!👌🏻😎 Nog een duik te gaan en niet zomaar een! De nachtduik was de laatste uitdaging! Derek feliciteerde ons allen want iedereen had een positief cijfer en adviseerde ons om wat te eten alvorens we hier om 18:30 weer zijn.
Bram en ik aten wat bij de Thai naast ons en we hadden er veel zin in. We kochten met de hele groep bier die we in een tas zouden doen met ijs en aan de zijkant van de boot hingen. Wanneer we omhoog zouden komen en officieel gevorderd duiker zijn konden we dit onder de sterren als groep vieren!😍 Met een prachtige zonsondergang voerde naar de divesite en we zouden naar een plek gaan met veel koraal en onderwaterleven. We zouden vissen actief zien jagen en andere vissen juist zien slapen. Het leven onderwater verandert geheel wanneer het donker is en we vonden het erg spannend. Vooral omdat je niets maar dan ook werkelijk niets anders kan zien dan waar je met je zaklamp op schijnt. Deze zaklamp kregen we van Derek en we hijste ons in de uitrusting. De buddycheck was gedaan en we sprongen in het water. Daar gingen we dan, afdalen in de donkere diepe zee zonder zicht en met enkel een sneu zaklampje. Maar ik had er super veel zij in!✌🏻
WoW! Echt WoW! Wat een rust en stilte.. geen geluid behalve je ademhaling maar dit keer ook bijna geen zicht. Het was juist erg relaxend al bonkte ook mijn hart. Een contradictie van gevoelens kwamen in mij op en ik genoot hier volop van. Ik zag vissen die ik nog nooit eerder had gezien zoals onderwaterspinnen en pufvissen. Barracuda’s jaagde met hun vlijmscherpe tanden op visjes en de Titan-Triggerfish hing met zijn haakje aan de rotsen te slapen. Overal waar je keek gebeurde wat maar als je niet keek leek het net of er ook niets was.☺️ De donkere omgeving was waanzinnig en ik genoot echt waanzinnig van deze duik. We zwommen langzaam want het koraal en de rotsen wil je niet aanraken. Na 35 minuten signaleerde we dat we omhoog gingen en na de veiligheidsstop kwamen we boven.
Het wateroppervlak was verlicht door de sterren die op ons neerkeken en dit moment was werkelijk magisch. Het moment dat we boven kwamen waren we gecertificeerd duiker met de biertjes aan de boot en de sterren aan de hemel als onze getuigen. We opende de Changs prooste en genoten. We dronken bier al dobberend met opgeblazen duikpak in de Golf Van Thailand onder de sterren.❤️
Terwijl de boot terugvoerde naar het land en de rest boven op het deck wat kletste zat ik alleen op de vlonder van de boot. Ik genoot hiervan en van de prachtige zee rondom mij. Ik genoot van mijn reis en besefte me hoe bijzonder dit allemaal is. Ik ben zo dankbaar dat ik hier kan zijn en ook trots. De waanzinnige mensen, activiteiten, culturen en geluksmomenten zijn niet vanzelfsprekend en ik vond het knap van mijzelf dat ik dit zo zelfstandig ben gaan opzoeken. Twee jaar geleden had ik dit nog niet gekund en nu doe ik het en dat maakt mij super gelukkig.😌
Eenmaal van boord gingen we natuurlijk vieren dat we ook dit certificaat behaald hebben. We friste ons op en gingen uit eten met de duikgroep en Derek. Hier berichte ik mama met het nieuws dat het plasticje van de tattoo af mocht en ik stuurde een foto. Ik had al eerder aangegeven dat ik er een had laten zetten maar nu stuurde ik dus een foto. Marja stond op mij arm getatoeëerd en ma was door het dollen heen! Ze zat in een achtbaan van emoties. Ze was vereerd en ook boos en verdrietig maar ook emotioneel op een liefdevolle manier. Ik hing op en vertelde dat ik gek op haar ben.
Wellicht dat je je afvraagt of ik werkelijk een tattoo heb laten zetten en het antwoord hierop is absoluut nee! Zeker niet zo een foute met van die sierletters. Ik had ma in het ootje genomen.🤪 ik had namelijk twee dagen daarvoor Bas leren kennen en ik zag dat hij een ontzetten grappige tattoo had. Hij had namelijk Marja op zijn arm staan en ik vroeg hem of hij mijn shirt wilde aantrekken zodat het leek alsof ik dat had laten zetten. Mijn plan was om mama te laten zien dat het een grap was wanneer ze weer voor mij stond.😝 Wel waren we deze avond vrij moet en we spraken af dat we morgen avond de hort op gingen om het afstudeerden van twee certificaten eens goed te gaan vieren. Welterusten😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen