Mijn wekker ging, zelfs voor mij, nu toch wel vroeg af namelijk om 05:00. Ik had wat problemen met het inpakken van mijn koffer en handbagage want het past simpelweg niet meer. Dat is ook niet zo gek met al die souveniers en duikspullen. Rahib was er stipt om 06:00. Ik at snel mijn ontbijt op en betaalde de rekening van het guesthouse. Ik had een hele minivan voor mijzelf met inderdaad gordijnen zodat ik niet zichtbaar ben bij de controles. Rahib sprak echt geen Engels. Ik had het idee dat ze hem alleen het word “down” hadden geleerd. Na een poosje rijden kwamen we bij de eerste en tevens meest risicovolle grenscontrole. Rahib stopte er ruim voor en plakte een sirene op zijn dak. Ik vond het fantastisch! Dus dat was hun “solution” voor dit probleem. Hij deed de sirene aan zei: “down”, en gaf flink gas. We reden door de controle heen en er kwam niemand achter ons aan. We moesten er beiden om lachen en raakte op de meest basale manier aan de praat.

Het landschap waar ik doorheen reed veranderde van stedelijk naar ongetemd gebied toch bleef een ding exact hetzelfde; de mate waarop er niets groeide. De natuur in Marsa Alam alsook tijdens mijn route naar Edfu, bestond uit droge, schrale vlaktes. De enkele begroeiing die je soms zag staan, was van zichzelf ook dor en kleurloos. Dit misstaat deze omgeving trouwens niet. Ik vond het prachtig om deze ruige vlaktes te zien en waar ik dacht geen leven te vinden, vond ik die wel. Ik schoof de gordijnen wat opzij en ik zag wilde dromedarissen lopen! Wat vet zeg. Rahib, zag dat ik dit mooi vond en hij stopte tijdens de reis twee keer zodat ik deze prachtige dieren van dichtbij kon zien. De tweede keer zag ik er wel 40 lopen alleen waren die niet wild, maar werden hun voorpoten bij elkaar gehouden door een touw zodat ze niet weg konden rennen. Hier liepen hoeders bij; vrouwen volledig gehuld in boerka’s🥷🏿. De vrouwen kwamen afkeurend op mij af toen ik op de dieren afstapte, maar de chauffeur riep wat waardoor ik toch mocht naderen. Wat een prachtige beesten zeg en hoog ook. Alleen al hierom is het maar goed dat ik privé vervoer heb geregeld door de Sahara!🐪

We vorderen verder over de weg naar Edfu. Deze weg was werkelijk dramatisch, zoals eerder aan mij is verteld. Nu weet ik echter wat ze bedoelen. De weg is over de gehele vlakte kapot gereden en dus rammelde alles de gehele tijd. Heel soms kwamen we gerenoveerde stukken tegen, maar dit was zeer uitzonderlijk. Eerder kwamen we grote diepe kuilen tegen waar we simpelweg niet overheen konden zonder de auto te beschadigde. Rahib gebruikte de hele breedte van de weg. We reden om iedere kuil of obstakel zoals dikke keien heen. We reden dus vaak spook, maar geen tegenligger deed daar moeilijk om. Soms scheelde het niets en hadden we bijna een ongeluk en soms koos Rahib voor de Sahara in plaats van de weg, omdat de weg de auto te heftig zou beschadigen. We stopte om te plassen en Rahib nam een sigaret. Tijdens het roken liep hij wel 4 keer de Sahara in en kwam hij met een kei naar mij toe. Hij zei dan: “good”. Ik heb naar de eerste kei echt serieus een minuut gekeken om uit te vinden wat er dan zo “good” aan was, maar ik zag het niet. En daar kwam hij weer aan met een kei. zelfde kleur, andere vorm: “good”. Ik wilde niet onbeleefd doen dus heb ze aan- maar, niet meegenomen. Als het verdomme maar geen diamanten waren!🤣

De reis vorderde en we kwamen in totaal zes keer een controlepost tegen waarbij Rahib zei: “down” en ik dus onder de bank ging liggen. Ik had ondertussen een chille houding gevonden dus ik werd er goed in. Telkens als ik weer op mocht komen zei Rahib: “ok, ok” en begon dan blij liedjes te zingen. Rahib was echt een leuke chauffeur. Hij was ongeveer mijn leeftijd en hij heeft allerlei muziek de revue laten passeren. Van Arabische rap, tot Celine Dion en Micheal Jackson. Bij ieder nummertje vroeg hij: “good?”, en zei ik: “good” waarna we zingend verder reden. Eerlijk gezegd verneukte hij de nummers met zijn accent, maar dat mocht de pret niet drukken.🤣

Toen we eenmaal door de laatste controlepost heen waren, zag ik in de verte een imposante groene horizon opkomen en de contradictie van het huidige terrein met wat er zich daar in de verte bevindt kan ik hier niet uitdrukken. deze overgang komt dus door de Nijl. Al dat groene daar is gevoed door de Nijl. Alles wat loopt, zwemt en bloeit komt hier door de Nijl die als levensader door dit prachtige land stroomt. Urbanisatie zag ik langzaam om mij heen toenemen en uiteindelijk kwamen we door een klein plaatsje en was ik weer op de bewoonde wereld.

Het plaatsje waar we doorheen reden ligt net voor Edfu. Het was een klein boeren dorpje en was prachtig om te zien. Het was helemaal hier dat de mensen bijna van hun trekschuit af vielen toen ze mij in de auto zagen zitten. Er gebeurde van alles in dit dorpje dat zich focuste aan een onverharde zanderige weg. Aan beide kanten van de weg was bedrijvigheid te zien. Ik zag dat er veel gebruik werd gemaakt van de trekkracht van ezels en het was erg hectisch. Alles straalde hier boerse primitiviteit uit, wat ik machtig mooi vond.

Eenmaal aan de rand van Edfu aangekomen stopte we naast een rode Kia. Hier leerde ik Mario kennen en ondanks zijn rode shirt en naam was hij geen loodgieter of Italiaan. Ik nam afscheid van Rahib en bedankte hem voor zijn goede zorgen. Ik stapte in bij Mario en ik alles loopt dus gewoon super voorspoedig. Mijn telefoon zit vol met appjes en/of Facebook messenger berichtjes van allerlei mensen die ik de laatste dagen heb leren kennen met de vraag of het goed gaat en waar ik nu ben en dat als er iets is dat ik dan niet moet schromen om contact op te nemen. De liefde zoals ik die ervaar lijkt wel een wettelijk concept hier.🥰

Met Mario had ik prachtige gesprekken over de valuta van Egypte (die super inzakt de afgelopen weken waardoor er veel mensen aan mij vragen of ik euro’s heb om te wisselen voor hun EGP’s), wat de gemiddelde Egyptenaar nou eigenlijk verdiend en nog veel meer interessante onderwerpen. Mario had gestudeerd, sprak goed Engels en kon hier dus goed antwoord op geven. Hij stelde dezelfde vragen weer retour en pas nadat ik hem had uitgelegd wat tevens onze kosten zijn en wat de gemiddelde Nederlander uiteindelijk spaart kwam hij toch terug op het idee om direct in Nederland te gaan werken als gelukszoeker. Het was nu nog zo’n twee uurtjes rijden en toen we de stad naderende werden we van de weg gehaald door een politieman. Mario was geflitst en hier moet je dan bij controleposten (die hier niet meer controleerde op toeristensmokkel omdat dit een openbare weg dus ook voor toeristen😅), gelijk het verschuldigde bedrag aftikken. Mario was er erg chagrijnig om. Hij had 8km te hard gereden en had een boete van 180EGP. Hier is dat oprecht erg veel. Ik vond het vervelend voor hem.

We reden een gigantische brug over en hier zag ik hem dan eindelijk zelf; de prachtige Nijl! Nu zijn we in Aswan aangekomen en ik stelde Mario voor dat ik die boete wel wil betalen, maar dan wil ik dat hij met mij mee naar de Spice Market zou gaan om voor mij te onderhandelen over de prijzen waarna hij mij bij het Nubian Museum moest afzetten. Dit vond hij een goede deal, maar hij ging eerst wat anders voor mij fixen. Hij vroeg het telefoonnummer van mijn guesthouse dat zich op een eiland bevind midden op de Nijl. Hij had geregeld dat de zoon van de eigenaar met het pontje naar wal zou komen om mijn bagage aan te nemen zodat ik deze niet bij me had wanneer ik de bezienswaardigheden zou doen! Toen we aankwamen bij het pontje zat er een jongetje klaar op de stoeprand die mijn koffer aannam, waarna wij doorreden naar de spicemarket. Mario, wat heb je dat mooi geregeld man!😍

Mario vroeg wat voor spicemarket ik wilde bezoek aangezien er verschillende zijn en ik gaf aan dat ik de minst toeristische wilde hebben. Hij wist er wel een en we gingen hiernaar toe, maar we konden niet doorrijden want midden op de weg zaten allemaal moslims te bidden omdat over dit deel schaduw viel. Dit gebeurd vaak zei Mario verveeld. We moesten hier voor dus serieus om rijden, maar we geraakte er. Ik werd super warm onthaald door de eigenaar van de twee winkels en hij liet mij van alles proeven en ruiken. Hij maakte voor mij een drankje dat gemaakt was van enkel gestampte Hibiscus. Wat is dit lekker zeg, “doe daar maar een zakje van”. Het onderhandelen was uitbesteed aan Mario en volgde bij iedere aankoop dat ik deed. Niet dat ik zelf niet van onderhandelen houd, integendeel, maar ik vond het wel even lekker zo.😋 Ik kocht een grote zak gestampte hibiscus, 30 gram saffraan, 30 nootmuskaat ballen en twee zakken thee voor Mabel want deze zijn zonder theïne zodat ze erna nog kan slapen. Ik was ongeveer zo’n €65,- euro kwijt! In Nederland was alleen de nootmuskaat al meer dan €65,- geweest. Ik kreeg er ook nog een zak pinda’s bij als gift. Mario had goed onderhandeld! Ik ging op de foto met de mensen daar waarna Mario en ik verder liepen. We kwamen op een heerlijk primitieve markt waarvan Mario ook zei dat hier nooit toeristen komen en hij kan het weten want Mario woont zelf in Aswan. terwijl we vorderde zag ik een tassen winkel en ik moest mijn probleem met mijn overdaad aan baggage oplossen. Als ik nou slim ben, bedacht ik me, dan koop ik een tas die gelijk kan fungeren als duiktas. Dan heeft de tas ook nut na deze reis. Ik zocht de maat van mijn vinnen op en vond een waterafstotende tas die als Handbagage kan fungeren en waar mijn vinnen en resterende duikuitrusting in passen.

Eenmaal weer bij de auto bracht Mario mij naar het Nubian museum waar ik van hem afscheid nam. Ik besprak tevens dat ik vanavond de Isis tempel met een licht en geschiedenis- show wilde zien en of hij mij kon ophalen en brengen. Mario kon helaas niet, maar hij zou mij contacten of hij iemand voor mij geregeld kon krijgen. Super dacht ik. We namen afscheid en ik liep het museum in.

Het bezoek aan het Nubian Museum was echt een goede keuze. Alles werd mij goed uitgelegd zoals wat is nou eigenlijk Nubia en hoe was de verhouding tussen dit, voorheen, zelfstandige land en Egypte. Ik heb altijd erge interesse gehad in Nubia, maar dit komt vooral door een historisch spelletje dat ik wel eens speel.🤪 Ik werd in het museum meegenomen door de tijd van de Egyptenaren en hun vele buren waaronder, destijds, Nubia. Ruim 6.500 jaar hebben deze landen oorlogen, vriendschappen en zelfs samenwerkingsverbanden gehad. Nubia is nu niet meer, maar de term wordt nog wel gebruikt om het gebied van Zuid Egypte aan te duiden. Al ligt het oude Nubische rijk voornamelijk in niet huidige Soedan. In het museum werd ook ruim uitleg gegeven over de Aswan Dam, waarom deze nodig was, wat het opleverde en ook wat de nadelen zijn. Dit vond ik zo super interessant. De dam is 100 jaar geleden in Zuid-Egypte gebouwd om de Nijl te temmen want dit was hard nodig. Het water kon soms zo laag staan dat gewassen niet geïrrigeerd konden worden en er flinke voedseltekorten ontstonden, maar het water kon ook juist veel te hoog komen waardoor steden onder water kwamen te staan. Ook de millennium oude tempels stonden hierdoor met regelmaat meters onder water wat veel schade toebracht. Om dit voortaan te controleren werd de dam in Aswan gebouwd, een van de meest zuidelijke steden van Egypte. Op deze manier kan Egypte de Nijl in haar gehele land controleren. De ligging van de dam was echter moeilijk te kiezen gezien dat deze niet overal gebouwd kon worden gebouwd. Er was uiteindelijk een plek gunstig, maar meer zuidelijk lagen twee gigantische tempels die hiermee direct in gevaar kwamen want uiteraard zou daar het water gaan stijgen. Zo’n 100 jaar geleden is de dam is Aswan gebouwd met tevens een gigantisch internationale operatie om deze tempels te redden. Onder leiding van UNESCO en met de hulp van 40 landen zijn deze twee tempels verplaatst. Een daarvan is de Isis tempel waar ik vanavond heen zal gaan, de andere is Aboe Simbel. Beide tempels zijn gigantische werken die naar hoger gelegen gebied zijn verplaatst. Aboe Simbel is binnen 50 meter van zijn originele plaatst verplaatst, maar dan veel hoger gelegen en als exact kopie, weer opgebouwd. We praten over 100 jaar geleden!!!! Ik kon mijn ogen niet geloven. En die internationale samenwerking dan, hoe prachtig. Misschien dat mensen toch deugen….😍

Dit moest ik natuurlijk met mijn eigen ogen zien. Ik liep het museum uit en hield een taxi aan die mij naar de dam bracht. We zouden er overheen rijden want dan kon ik gemakkelijk beide kanten zien. Dit was erg indrukwekkend. Het water stond idd een heel stuk hoger aan de zuidelijke kant en wat een lange dam is dit zeg! De dam is de langste dam van de wereld geweest. Ik vond het erg stoer om deze dam met al haar impact op meer dan enkel Egypte met mijn eigen ogen te aanschouwen.

De taxi zette mij af bij het pontje, maar niet voordat hij mij naar iets zou brengen. Ik verstond er niets van alleen wilde hij mij perse ergens naartoe brengen en ik heb in dit land wel geleerd dat je soms niet alles moet willen beheersen. We reden door de smalste straatjes de ene heuvel naar de andere op. De chauffeur bracht mij klaarblijkelijk naar een uitkijkpunt over Aswan en dit was echt de moeite waard. Wow!! Het leek wel een nep tafereel wat ik voor mij zag, zo mooi was het. Uiteraard deden we de benodigde fotoshoot waarna ik nu dan toch echt bij de pont werd afgezet.

Bij het pontje zei een man dat ik voor 100EGP kon oversteken. Daar trap ik niet in 100 EGP is echt veel te veel! Ik liep wat verder waarop ik iemand vond die 50EGP aangaf. Dit vond ik redelijker klinken en dus ging ik hierop in. Het was enkel zo’n 100 meter dat ik moest oversteken en eenmaal aan de overkant vond ik mijn volgende guesthouse. In de hal van deze guesthouse zag ik mijn koffer al staan die eerder de oversteek al had gemaakt. Ik werd begroet door een man die erg goed Engels sprak en mij het guesthouse liet zien. WOW! Wat een prachtige locatie en uitzicht heeft dit pittoreske verblijf. Ik had een prachtige uitzicht over de Nijl en het centrum van Aswan terwijl ik hier toch de rust van het eilandje ervoer. Jan, dat heb je weer goed uitgezocht van tevoren.🤓 De host gaf mij een heerlijk welkomstdrankje. Dit was een verfrissend aardbeien smoothie. De man vroeg of alles goed was gegaan met het pontje en blijkbaar was ik toch voor de gek gehouden! De prijs was 5 EGP en je kon de officiële pont herkennen aan de blauwe achterkant. Ik ben blijkbaar ingegaan op een privé taxi die zich voordoet als pont. Ik kreeg de sleutel van mij kamer die wederom meer dan prima was. Ik vroeg aan de de man of ze mijn kleding konden wassen en strijken en wat mij dat zou kosten. Ik was in totaal zo’n 10 euro hiervoor kwijt en ondanks dat ik hier slechts een nacht verblijf zou het op tijd klaar en droog zijn! Helemaal top.🧺

Mario had mij ondertussen laten weten dat er om 18:15 iemand klaar zou staan bij het pontje om mij naar de lichtshow bij Isis tempel zou brengen. Dit koste mij 15 euro en hij zou wachten in de auto tot ik klaar was om mij weer terug te brengen. Ik liep iets eerder de stad in om aan mijn reisverslagen te werken alleen had ik een super fijn telefoongesprek met mijn moeder waardoor ik geen letter heb getypt. Mama’s plannen vielen ook in duigen want ze wilde zich eigenlijk omkleden voor haar avondplanning, maar toen we ophingen zei ze dat ze daar nu ook geen tijd meer voor had. Dit vonden we beiden natuurlijk helemaal niet erg.☺️ De taxi stond klaar zoals besproken en we reden weg. Ik stapte uit bij wederom een pontje waar ik ook de tickets moest kopen voor de tempel. De tempel bevind zich namelijk midden op de Nijl op een eilandje. Hier is hij 100 jaar geleden geplaatst door UNESCO. De overtocht was op zichzelf al erg leuk. Het was heerlijk kalm en sereen hier op de Nijl en terwijl we aanvoerde ging de zon langzaam onder.

Ik kwam aan bij Isis tempel en ik had al heel snel leuk contact met de mensen die hier werkte. Ze hielden gewoon alles in de gaten, maar ik benaderende hen met wat historische vragen wat ze erg verwelkomde. De show begon en alles werd uitgelegd: Waar staat Isis voor, het historische verhaal over haar, haar man en tevens broer Osiris, haar broer Seth en haar zoon Horus. Ook gingen ze in op de operatie omtrent het verplaatsen van haar tempel en wie er allemaal bij de tempel is geweest. Zo hebben de christenen, Alexander de grote, napoleon en ook Caesar allen hun handtekening op de tempel gezet, waar niet iedereen even blij mee is. Het was een erg interessante en vermakelijke show!

Toen ik weer bij mijn pontje werd afgezet besloot ik nog niet terug te gaan naar mijn guesthouse, maar het centrum van Aswan te leren kennen. In dit soort steden komt alles in de avond tot leven. Ik had lekkere rock muziek in mijn oortjes en heb wel drie uur gewandeld. Gewoon puur gewandeld zonder te weten waar ik heen ging. Ik genoot van de bruisende hectiek en drama wat zich overal om mij heen afspeelde. Het was zo’n heerlijke teringbende! Overal werd er shit verhandeld, links werden er hoefijzers onder een ezel geslagen, terwijl rechts een tuk tuk met een stoeptegel omhoog stond omdat er wat gelast moest worden. Ik zag mensen midden op straat biddend naar het Oosten terwijl christen erachter de kerk uit liepen. Ik genoot hier allemaal erg van het enige waarin ontzettend van schrok was het afval wat hier in het centrum tot aan je enkels kwam! Zo schoon als het bij de Nijl is, zo vies is het hier.

Het was een top dag geweest en ik pakte het pontje richting huis. Wat een top dag was het weer vandaag! Welterusten😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen