We hadden deze eerste nacht redelijk goed geslapen. Mabel en ik werden beiden om 12:45 opeens klaar wakker en konden toen een goed uur niet slapen. We vielen daarna gelukkig wel weer in slaap, maar dit zal misschien toch met het tijdverschil te maken kunnen hebben. Eenmaal aangekleed en klaar voor de dag liepen we naar het ontbijt van het hotel, alleen was deze echt niet wat we hadden verwacht. Het ontbijt bestond uit enkel Chinees eten en we hadden zo vroeg op de dag echt geen zin in een warme, onbekende sterk gekruide maaltijd. Het ontbijt hadden we echter voor de komende nachten al betaald dus we besloten te kijken of we dit konden terugdraaien. Dit was onmogelijk werd er gezegd, maar het lukte ons in ieder geval wel om een betere kamer te krijgen. Hier waren Mabel en ik erg blij mee, want we hadden nu eindelijk een kamer waar de vloer niet van kapot was.😜
Toen we uiteindelijk het hotel verlieten kwamen zagen we een heldere blauwe lucht zonder al teveel smog. Het rook nog niet overal even fris maar de zon kwam goed door en hier genoten we van. We struinden de straat af naar een ontbijttentje. Deze zoekopties was echter lastig want overal roken en zagen we de sterke Chinese keuken. Het is niet zo dat we dit helemaal niet lekker vinden, we wilden gewoon niet direct de dag hiermee beginnen. Gelukkig kwamen we uiteindelijk bij een klein tentje waar we een Chinese variant van een omelet op brood konden kopen. Hier waren we erg blij mee en we liepen al smullend door.
We hadden een hele lijst van bezienswaardigheden die we de komende dagen wilden zien, maar een juiste volgorde hadden we nog niet opgesteld. We besloten dit bij de Mac te doen met een lekkere bak koffie. Waarom dit bij de Mac? Omdat we nergens anders koffie konden vinden.😅
Toen we weg gingen bij de Mac hadden we een planning gemaakt van de bezienswaardigheden die we wilden zien. Dit ging in het begin wel wat lastig omdat we dus niet op Google konden en ook de e-mail van mij lag hierdoor eruit, maar uiteindelijk lukte het ons. Toen we bij de Mac weg gingen hadden we naast een planning voor de komende dagen ook een tour naar een prachtig gedeelte van de Chinese Muur geboekt voor overmorgen. De bevestiging hiervan hadden we reeds per e-mail ontvangen. Dit gaat goed!
We liepen nu richting het mausoleum van Mao Zedong, maar we zagen dat er veel wegen waren afgesloten. We konden hierdoor niet naar het Mausoleum. We begrepen niet waarom alles was afgesloten, maar we konden dit aan niemand vragen want niemand spreekt ook maar één woordje Engels. We zagen uiteindelijk een lange rij en we beseften ons dat dit een rij was naar het gebied rondom het Mausoleum en de Forbidden City. In deze rij stonden we een tijdje tot we aan de beurt waren. We moesten ons identificeren, werden gefouilleerd, de tas werd gecontroleerd en we moesten door poortjes. Iedere Chinees (maar wij dus ook) moest dit doorstaan en we beseften ons dat het communisme hier nog steeds goed aanwezig is. Dat dit ons opviel kwam ook door de vele camera’s die overal hangen. Geen grassprietje is is hier ongezien en dat overdrijf ik werkelijk niet.😵Werkelijk alles staat hier op camera. Op iedere hoek van de straat zie je aan palen super veel camera’s die alle kanten op kijken. Dit merken we trouwens ook in het hotel. Bij binnenkomst wordt telkens de tas gecontroleerd en gaan ze er met een scanner overheen. Hier regeert paranoïde.
Eenmaal door dit checkpoint heen leerden we dat het Mausoleum helaas was gesloten, maar aangezien het een maandag is konden we ook niet naar de Forbidden City want die is op maandag altijd dicht. Dat we dit niet wisten kwam doordat het vinden van informatie moeilijker is dan we hadden verwacht, maar het was ook wel erg interssant om deze verschillen zo te leren kennen.
We liepen om de Forbidden City heen (een groot rondje van een paar km midden in het centrum van Beijing) en kwamen uit bij een gigantisch grote, witte Stupa genaamd: The White Padoga. Deze heilige plek was omheind met een muur en hierbinnen was het een klim naar de hoge positie van de Stupa. Terwijl we de trappen op liepen moesten we door tempels heem die steeds groter en imposanter werden. In China is dit heel normaal. Tempels bestaan uit verschillende gebouwen die je doorheen gaat om steeds overweldigd te worden door weer een mooiere tempel. We genoten van deze pracht en natuur en als we achterom keken hadden we een mooi uitzicht over Beijing. Toen we boven kwamen stonden we recht voor de gigantische Stupa, wat ontzettend indrukwekkend was. Er liepen hier wederom veel dienders rond en ze hadden dezelfde wapens bij zich. Ze dragen hier allemaal grote stokken met klemmen en ik vroeg wat de functie precies was. De man, die een hele lieve uitstraling had, liet zien dat als ze iemand wilde pakken ze deze persoon gewoon vast pakte met de klem en dat ze dan via de achterkant stroom kunnen geven. Hij begon te lachen en pakte mij opeens vast en hij had de grootste lol. Ik ook trouwens want hij gebruikte niet zijn stroom knop.😜
Eenmaal weer onderweg besloten we ergens wat te lunchen en we besloten naar de bekende winkel/marktstraat te gaan genaamd: Wangfujing. We gingen een groot winkelcentrum in om te kijken wat ze daar hadden qua eten, maar we werden afgeleid door een gigantische speelgoedwinkel. Deze winkel had echt alles wat je je maar kon bedenken en bestond uit 5 verdiepingen! De winkel had alle kleuren die ik ken en was een attractie op zichzelf. Ze hadden het leipste en nieuwste speelgoed en er liepen mascottes rond. Dit was echt grappig om te zien.
Eenmaal weer buiten liepen we naar een soort markt die in steegjes was gevestigd. Hier zagen we allerlei eten en drinken en zeker de helft kenden we niet. We zagen levende schorpioenen zodanig gespietst op een stokje dat ze in leven bleven, gefrituurde slangen, gekookte varkensdarmen en nog veel meer andere vreemde gerechten. Het was ongelofelijk om te zien maar echt honger kregen we er niet van. Ik kan zelfs zeggen dat we het her en der zwaar hadden want de geur was soms niet te doen en dat zeg ik als alleseter en allesprobeerder.😅
Mabel en ik aten hier uiteindelijk een loempia en ik lepelde nog een krab uit (ja lekker safe gekozen inderdaad) en terwijl we dit aten zagen we de eerste westerse toeristen die we tijdens de reis zagen. Dit lees je inderdaad goed, wij waren tot nu toe nog geen enkele westerse toerist tegen gekomen en dit vinden we zelf ook heel bijzonder, maar om eerlijk te zijn ken ik zelf ook maar heel weinig mensen die ooit in China zijn geweest. Deze toeristen kwamen direct naar ons toe en vroegen waar we die loempia hadden gehaald en of het veilig was om te eten en Mabel en ik begrepen precies hoe zij zich voelden.
We liepen door naar de Mac om hier een softijsje te pakken en waarmee we doorliepen naar een mega grote boekenwinkel. We houden beiden van lezen en waren erg benieuwd hoe de Chinese boeken en het schrift er uit ziet en wat ze zoal lezen. Dit bezoek was echt super leuk. Naast de boeken, waarvan we er veel kende maar dan lag hier de Chinese vertaling, had deze winkel nog meer leuke afdelingen. Zo was er een afdeling helemaal ingericht op het schrijven van Chinese teksten. Dit gebeurd met een speciale kwast-pen die zelf inkt heeft en waarme je, wanneer je de juiste methode beheerst, prachtige Chinese teksten kan schrijven. Dit is hier nog een gebruikelijke manier van schrijven. Een zeer vriendelijke vrouw die bij deze winkel werkzaam was legde ons uit hoe de schrijfkunst werkte en ze liet zien hoe haar naam werd geschreven met zo’n kwast-pen. Ze schreef ook mijn naam uit in Chinese letters. We vonden dit alles erg interessant.
Op de bovenste verdieping werden instrumenten verkocht waar een vrolijke, oude man werkzaam was. Hij was vrij assertief en legde ons uit over de typisch Chinese instrumenten en bespeelde er zelfs een aantal. Hij legde uit hoe ze werkte en zo leerde we wederom meer over de prachtige Chinese cultuur.🧐
Toen we de boekenwinkel verlieten kwamen we nog in een groot winkelcentrum waar de duurste merken werden verkocht en de prijzen liggen hier hoger dan in Nederland. Hier waren we om verbaasd maar er zijn wel echt veel rijke Chinezen die hierop ingaan. We kwamen bij een VR stand waar ik voor de eerste keer een VR game heb gespeeld. Ik zette de bril op en Mabel keek mee toen wij daar alleen stonden en ik zombies neer schoot. Toen ik 10 minuutjes later de bril weer afzette stonden er echter heel veel Chinezen om mij heen en Mabel kwam niet meer bij. Terwijl ik daar stond te schieten en bewegen zijn er super veel Chinezen om ons heen gaan staan en dit zag ik natuurlijk niet.☺️
De avond brak rond deze tijd aan en we besloten richting de omgeving van het hotel te gaan omdat daar levendige en Bourgondische straatjes te vinden zijn. Terwijl we hier in de schemering liepen genoten we nog na van deze prachtige dag. We zijn echt zo super gek op elkaar, het is werkelijk heel bijzonder. Hand in hand liepen we langs de Chinese winkeltjes en besefte we ons wat voor een geweldige en bijzondere reis we maken.🥰
We gingen eten in een zaak waar de pekingeend goed gepromoot werd. Pekingeend is echt super lekker! De eend wordt in dunne plakjes gesneden en samen met groenten, dunne pannenkoekjes, kruiden en een sausje op tafel geserveerd. Je vult en geniet dan van je pannenkoekje zoals jij hem wil. Echt heerlijk!
Na deze heerlijke maaltijd liepen we naar het hotel om nog even wat te ontspannen alvorens we gingen slapen. Ik schreef wat aan de verslagen en Mabel las Ken Follet. Wat een super goede dag was dit weer zeg! Welterusten😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen