Vandaag is helaas de dag dat we weer naar Nederland vertrekken. Ook al heb ik erg zin om mijn vrienden en familie en Jan’s familie weer te zien, ben ik er nog niet erg klaar voor om naar huis te gaan. De vijf weken zijn omgevlogen en voelen eerder als anderhalve week. Dat ik nog niet helemaal klaar ben om naar huis te gaan vertaalde zich in slecht te hebben geslapen en opstaan met een redelijk ochtendhumeur.😪 Jan vond het wel grappig en liet me lekker even wakker worden. De wekker ging namelijk vroeg want we moesten de backpacks inpakken, uitchecken en dan door naar de metro. Nadat ik langzaam een beetje wakker werd en opvrolijkte liepen we naar de metro. We ontdekten daar dat het minder gemakkelijk was om naar het vliegveld te reizen als dat we hadden gedacht. Een meisje dat naast ons een kaartje haalde vertelde ons dat we tot een bepaalde halte konden reizen en daar een ticket moesten kopen voor de reis naar het vliegveld. We stapten uit bij de halte en leverden onze kaartjes in bij de poortjes. We hadden hierna echter geen idee hoe we nu door konden reizen naar het vliegveld. Nadat we een tijdje zoekend hadden rondgelopen vonden we borden waarop Airport Express stond en we besloten deze borden te volgen. We konden op een gegeven moment echter niet verder omdat er een hek stond. We liepen langs het hek opzoek naar een poortje, maar konden deze nergens vinden. Na een tijdje waren we het zat en onder het mom van “nood breekt wet” klommen we met backpacks en al over het hek en konden we de borden volgen.😎

We moesten een zeer lang stuk lopen en het leek bijna alsof we lopend naar het vliegveld moesten. Na 15 minuten zien we een bordje dat omhoog wijst en we moesten bij poortjes uitchecken met onze pasjes. Dit konden we echter niet omdat we ergens anders al hadden uitgecheckt en natuurlijk over het hek waren geklommen. Terwijl ik een plan van aanpak aan het verzinnen was, zag ik dat Jan al achter iemand aangelopen was door de poortjes. Dat kon ook haha en ik liep ook een persoon achterna. We kwamen bij een hal waar een balie stond en waar we kaartjes naar het vliegveld konden kopen. Al snel kwam de trein eraan. Dit was geen metro, maar een gewone trein met luxe ruime stoelen. We wisten niet bij welke terminal we eruit moesten, maar ontdekten dat de linkerkant van de trein bij terminal 1 uitkwam en de rechter deuren naar terminal 2 zouden leiden. We vroegen dit aan een dame naast ons en voordat we het wisten kwam uit alle hoeken van de coupe van verschillende mensen informatie over waar we heen moesten. Super aardig dat ze ons allemaal zo wilden helpen.😊

We stapten links uit en sloten als snel aan bij de rij voor het inchecken van de bagage. Wat duurde dat niet normaal lang zeg! De mensen die er werkten werkten ontzettend langzaam en dan hadden ook nog veel reizigers problemen met hun tickets, paspoort of bagage. Wij hielden het echter gezellig en keken geïnteresseerd naar de mensen om ons heen. Nadat we eindelijk de bagage hadden ingecheckt gingen we opzoek naar ons ontbijt. Ik had ondertussen behoorlijk trek, maar er was geen normaal restaurant te bekennen. We eindigden bij..... jawel: de Mac Donalds.... nog nooit ben ik daar zo vaak geweest. We moesten kiezen uit het speciale ontbijt menu tussen vreemde ciabatta’s, bijzonder belegde tosti’s en gekke burgerachtige broodjes. En wat viel het ontzettend tegen.... Mijn croissant was ontzettend droog, niet normaal, mijn muesli bleek warm water met droge muesli te zijn en de cupcake viel uit elkaar; zo droog. Bovendien zat op Jan zijn tosti vreemde droge kip en waren de twee zwarte koffies niet hetzelfde, behalve in dat het beide vies was. We moesten lachen want hoe kon het dat we zo’n trek hadden en het eten niet te eten was. Gelukkig hadden we nog wat fruit in onze daypack en genoten we van een paar sinaasappels.

We liepen naar de gate en kochten van ons laatste geld nog wat lekkers voor in het vliegtuig. We konden vrijwel gelijk het vliegtuig in en hadden goede plekken naast een vriendelijk meisje. Jan en ik keken samen films op de twee schermpjes door ze precies tegelijkertijd te starten. Dit was leuk omdat we het dan tussendoor over de films hadden. Ik heb wel 3 films gekeken waaronder Bohemian Rapsody🎼🎤. Wat een super goede film vonden we dit! Al snel was de langste vlucht voorbij en gingen we bijna landen op Moskou. Ik werd ondertussen goed misselijk van het vliegen, wat steeds erger werd. Ook toen we geland waren verminderde de misselijkheid niet, wat het normaal wel doet zo “wagenziek” was ik. We hadden behoorlijk vertraging en het duurde erg lang voordat we uit het gelande vliegtuig konden. Ik liep als een zombie over het vliegveld achter Jan aan en hij was weer super lief. We liepen naar de gate en na een tripje naar het toilet werd ik langzaam iets beter. We dronken een colaatje in het restaurantje waar Jan ook had gezeten tijdens zijn terugreis van zijn reis naar Rusland en al snel konden we het vliegtuig weer in. Ik zat aan het gangpad en doezelde een beetje, maar Jan zat naast een Russische man die de gehele reis zijn neus ophaalde👃🏻. Gek werd ie ervan en na subtiel te hebben gevraagd of hij soms een servetje voor de man moest vragen deed Jan uiteindelijk zijn oortjes maar in en ging aan de reisverslagen. Deze vlucht vloog voorbij en voordat we het wisten waren we al in Amsterdam. We liepen naar de bagageband en hadden als een van de eersten onze backpacks. Heel gek om ineens zo veel Nederlanders met verschillende accenten te horen praten. We liepen naar de trein richting Zwolle en zouden daar door Peter worden opgehaald. Terwijl we in de trein zaten las Jan wat op de ereader luisterde ik naar de mensen om ons heen, ordende wat foto’s en relaxte wat. Peter stond al klaar in Zwolle en na een gezellig half uurtje kwamen we in Raalte aan. Onze straat ligt open en wordt opnieuw bestraat dus met backpacks en al liepen we via de bosjes en de achtertuin naar mijn huis. Wat heerlijk om na zo’n reisdag thuis aan te komen. Na wat te hebben gedronken en ons te hebben opgefrist gingen we lekker slapen.

Terwijl ik in bed lag dacht ik terug aan de prachtige reis die we hadden gemaakt. Want wat en fantastische tijd hebben we gehad. Werkelijk niets ging gemakkelijk. We hebben griep en buikgriep gehad, we hebben de trein gemist, ruzie gehad met baliemedewerkers, we hebben alles met gebaren moeten uitleggen, hebben metro’s in de verkeerde richting genomen en zijn vaak verkeerd gelopen of kregen het verkeerde eten. Maar niets van deze dingen beïnvloedde ons. We hebben elke dag zo veel gelachen, hebben het zo gezellig gehad, hebben zulke mooie dingen gezien en gedaan, zo veel van de prachtig cultuur geleerd en zijn zo lief voor elkaar geweest. Ik zou geen enkel moment omruilen, ook de lastige niet. Want juist door die momenten heb ik Jan nóg beter leren kennen en ben ik nog gekker op hem geworden. Dit is echt mijn mooiste reis tot nu toe en ik weet zeker dat we het er nog lang over gaan hebben. Op naar nog vele mooie reizen samen♥️. Slaap lekker!😴

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen