Wat een luxe, we mogen weer! Het was niet ens de bedoeling dat ik zo snel weer de hort op zou gaan, maar Mabels agenda staat niet toe later weg te gaan dus de koffer laat zich weer zien. Zoals bekend gaan Mabel en ik op 21 september trouwen en hier hebben we mega veel zin in. We hebben echter geen mogelijkheid om na de trouwdatum op huwelijksreis te gaan, dus hierom doen we de huwelijksreis alvorens we gaan trouwen. Zal maar extra aardig zijn want straks hebben we wel de huwelijksreis en niet het trouwen..🤪 We hadden flink wat opties overwogen waar we ditmaal heen zouden gaan. Mabel heeft het momenteel druk met haar post master opleiding en haar werk als psycholoog en hierom wilt ze vooral tot rust komen. Ook wilt ze kunnen bakken en zwemmen in de zee, maar uiteraard wilt ze ook de intellectuele uitdagingen. Ik wens dat laatste heel erg. Ik wil een nieuw land ervaren met een bewogen geschiedenis zodat ik mijn ei kwijt kan in de musea en de cultuur van het land. We vinden het belangrijk dat we een land kiezen dat bekend staat om goede cuisine, vriendelijke mensen, goed strandweer en lekker betaalbaar. De keuze viel al snel op Albanië. Binnen het uur hadden we het land gekozen en de retourvluchten geboekt. Let’s go to Albania! 🇦🇱

We sliepen de nacht voor vertrek niet zo goed. De wekker zou afgaan om 06:00, maar vanwege dat ik een gekneusde rib heb kon ik lastig slapen en zat ik rond 05:00 al nieuwsuur te kijken. Mabel kwam rond 06:00 naar benden, waarna we ons opfristen om de laatste dingetjes voor vertrek te doen. We leegden alle prullenbakjes, het koffiezetapparaat en ik haalden de koelkast leeg, waarna ik de inhoud aan Boy en Mirel gaf. Dit doe ik altijd en ze zijn er volgens mij wel blij mee. De koffers gingen in de auto en we reden richting ons adresje nabij vliegveld Eindhoven waar we de auto tegen betaling drie weken in de tuin zouden parkeren. Hiervoor waren we slechts 72 euries kwijt, dus weer goed geregeld! Eenmaal aangekomen bij dit adresje in Veldhoven werden we naar het vliegveld gebracht. Na het inchecken dronken we wat in een barretje op het vliegveld en Mabel verraste mij met een klein flesje bubbels en twee glazen. We proostten op de mooie reis waarna onze vlucht vertrok.

We hadden een soepele vlucht en omdat ik de nintendo switch had meegenomen kon ik Mario Kart spelen in het vliegtuig. Mabel las lekker een boek genaamd ‘how to kill men, and get away with it’. Nog een reden om extra lief voor haar te zijn tijdens de vakantie. Eenmaal aangekomen op het vliegveld van de hoofdstad van Albanië (Tirana) liepen we richting het autoverhuur bedrijf waar we de Volkswagen Golf wilde ophalen en we werden welkom geheten door drie vriendelijke Albanese jonge mannen. Zij vertelden ons dat de Golf zojuist was ingeleverd met een flinke barst in de voorruit. We mochten de auto wel huren, maar we zouden ook gratis een upgrade krijgen naar een Renault Duster. We kozen voor dat laatste, waarna we naar de auto werden begeleidt. Er werden twee Dusters voorgesteld waaruit we konden kiezen. De reis kan beginnen!

Mabel was blij dat ik reed, want ze vond dat men hier als gekken reed. In 35 minuten reden we naar ons appartement. We verbleven voor twee nachten in het leukste deel van het centrum van Tirana (Blloku) en we hadden een super hip appartementje voor totaal 65 euro. Goed gevonden weer! Hier fristen we ons lekker op waarna we de auto beter hebben weggezet. We struinden door het centrum en dronken cocktails bij een man uit Texas die hier zijn cocktailbar had geopend. De cocktails waren erg lekker en slechts zes euro per stuk, dus we bestelden nog een rondje en we namen er ook drie bereidingen van chicken wings bij, alsook miniburgers. We merkten dat we hier pas echt op gang kwamen voor deze reis. Niet dat we er geen zin in hadden, in tegendeel, maar we waren best moe vanwege de weinige slaap en moesten wat wennen aan het warme weer want het is hier 35 graden. De goede cocktails en het lekkere eten zorgde voor de benodigde afkoeling en energie…🥰

We liepen weer verder door Tirana en de stad deed ons beiden denken aan Athene in het klein. Tirana is de grootste stad van Albanië, maar het heeft zo’n 500.000 inwoners en het is daarmee net iets groter dan Utrecht, maar dit scheelt niet veel. De stad is opvallend schoon en de mensen zijn, tot noch toe, super aardig. Zoals je wellicht weet, bestel lezer; ben ik gek op taal. Ik was continu bezig met wat ik hier hoorde en her en der ving ik wat Italiaanse alsook Turkse woorden op. Dit is ook niet goed. Het Osmaanse rijk heeft hier honderden jaren gezeten en niet veel later zwaaide Mussolini hier zijn fascistische scepter. Toch vond ik de invloeden van deze naties op de huidige Albanese taal meevallen. Voor 99% spreekt men hier nog steeds Albanees, een strijd die ze hard gevoerd hebben hier; het behoud van hun eigen taal, en met succes! Deze taal is trouwens echt verrekte moeilijk! Ik zal je wat woorden laten zien:

Welkom: Mire se vjen
Goededag: Pershendetje
Alsjeblieft: Te lutem (lijkt wat op Turks waar dit: Luften is)
Bedankt: Faleminderit
Proost: Gezuar

We gaan ervoor, maar soms kom ik even niet op een woord komen en zeg het dan maar gewoon in het Italiaans.

De Italiaanse invloeden mogen dan vandaag de dag meevallen in de taal toch is deze in de verdere Albanese cultuur sterk verweven. Je ziet het in de manier van doen, de Bourgondië/cuisine, maar ook in het relaxte tempo van de Albanezen. ‘s Ochtends zit men aan de straatkant te genieten van een espresso en men spreekt erg non verbaal. De vrouwen zijn hier om door een ringetje te halen en dat kan je open twee manier lezen, want ook fysiek zal dit lukken: er is weinig overgewicht. In ieder geval behoorlijk minder dan in Nederland. Verder verkopen ze hier overal pizza’s en pasta’s. Het is net Italie met een hoofdstad wat dan weer doet denken aan Athene, maar dan met slavische gezichten die heel vriendelijk en gedienstig zijn opgesteld.

Je raad het al; we aten deze eerste avond pasta en risotto. Het was super lekker en niet duur. Mabel en ik delen altijd het eten en eenmaal de buikjes vol gingen terug naat het appartementje waar we samen nog een potje Mario kart speelden. Ik heb de Wii Switch meegenomen, een super goed idee als zeg ik het zelf. Hierna gingen we lekker slapen. Welterusten 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen