Goedemorgen Shkoder! Vandaag gaan we een van de mooiste natuurgebieden zien van Albanië. Ik had een paar dagen geleden gebeld met een man genaamd Drini, met de vraag of wij zijn kano konden huren. Ook vroeg ik hem of we, na vertrek met de kano, aan hem de autosleutel konden geven zodat hij ons kon ophalen met onze eigen auto bij het eindpunt van de kanoroute en dit was prima. Dit scheelt ons weer terugrijden. Nadat we hadden ontbeten liepen Mabel en ik naar de auto, maar niet voordat ik touwtjes wilde kopen voor mijn nieuwe Rayan zonnebril, zodat deze aan mijn nek blijft hangen als er iets fout gaat. We kochten dit bij een opticien waarna we doorreden naar; Drini Times. We leerde hier aardige medewerkers kennen en ik zag dat ze touwtjes hadden waarmee je je mobiel kon zekeren aan de boot. Ze wilde niet met de prijs naar beneden dus ik pakte twee telefoonhoesjes met touwtjes eraan en zei dat we dan deze erbij kregen. Prima zei die man. Ok! Lets go! Na wat uitleg te hebben gekregen roeide we de grote plas op genaamd: Shkoder Lake.

Het water is mega helder, waardoor je wel metersdiep kon kijken. Overal om ons heen zagen we vogels zoals grote pelikanen en aalscholvers. Er komen hier vele verschillende soorten vogels voor zoals ook de flamingo, maar deze hebben we helaas niet gezien. We roeide decorate zoals aangegeven, om zodoende in de smallere watergangen te komen; van plas naar rivier. We moesten hiervoor verschillende visnetten en sluizen passeren, maar dit ging allemaal goed. Het was pas op de rivier zelf, waar die stroming extremer werd dat het ingewikkelder werd. De stroming bleef de kano maar dusdanig stuwen, dat we telkens achterstevoren uitkwamen. Hoe we ook stuurde in de steeds woester wordende stroming; we kregen de boot vaak niet vooruit… We roeide erop los, en toen gebeurde het; we kwamen beiden net verkeerd uit doordat we tegelijkertijd aan dezelfde tijd flink roeide en ons gewicht onjuist verdeelde, we sloegen om en terwijl we midden in de sterke stroming zaten hielden we beiden vast aan de kano alsof we aan een boomstam hingen. De kano moest eerst rechtop komen en toen dit lukte zwom ik naar de andere kant van de kano zodat we elkaars tegen konden hangen. Zo kwamen we na veel moeite er een soort van op, maar nu hingen we beiden over de kano en bij iedere beweging die we maakte wiebelde de kano wederom telkens om. Ik ging stuk van het lachen, maar Mabel vond het echt helemaal niets, waardoor ik allemaal meer in de slappe lach kwam. Ik deed echt mijn best niet te lachen, maar toen kwam weer een opmerking; Jan!!! Stop met wiebelen straks vallen we weer om, of; hoe komen we nou in godsnaam weer in de kano. We hingen namelijk op steeds er half overheen. Uiteindelijk zat Mabel er goed in, maar om dat te bereiken viel ik er nog eens uit. Toch kwam alles goed en zaten we er weer goed in. We controleerde de spullen en mijn mobiel was in het hoesje blijven zitten met het touwtje aan de kano! Deze had dus een halve meter diep onder water gebungeld! Wat een geluk dat ik dit hoesje nog net had gefixt net voor vertrek. Mabels mobiel zat nog in haar tas en dat was dus ook goed gegaan, mijn zonnebril hing aan mijn nek aan het touwtje dat ik ook net voor vertrek nog had aangeschaft en rugzak was mooi droog gebleven in de droogzak. Alsof we dit zagen aankomen.

We kwamen aan bij de eindbestemming en we hadden zo’n 20 km geroeid. Drini stond klaar aan de oever en we zagen ook onze auto staan. Lekker gergeld! De kano werd aan land getrokken en nadat we hadden afgerekend waren we weer onderweg naar het hotel. We parkeerde de auto en kochten bij een groenteboer nog wat fruit alvorens we naar boven liepen. Nadat we waren opgefrist liepen we wat rond. We kochten een schaakbord bij een winkel waarmee we naar een parkje liepen. We kwamen langs een burgerrestaurant waar we mochten plassen en ik wilde een flesje water kopen, maar we mochten hier niet voor betalen. Zelfs na herhaling mochten we er echt niet voor betalen. Toen we in het parkje een plekje hadden gevonden om te schaken liep ik terug naar de burgertent om hier een burgermenu te bestellen. We zouden dit delen want we vinden het anders al snel te veel. Ik sprak af met hert vriendelijke personeel dat ze het menu naar ons in het parkje zouden komen brengen.

Het parkje had een fontein dat droog lag en eroverheen werd een podium gebouwd want er was een optreden aanstaande. Het podium dat werd gebouwd werd ter plekke gezaagd en dus waren er allerlei kinderen bezig om met de overgebleven blokken bouwwerken te maken. Wij gebruikte ook wat balken als soort van tafel om zodoende ons een schaakspel te kunnen spelen. We hadden super spannende potjes en de ene na de andere Albanees kwam bij ons kijken. Ook kinderen vonden het maar wat interessant. Er was een Albanese familie die in het parkje chips verkocht en ik kocht hier wat voor een paar cent wat lekkers en ik had leuk “small talk” met hen. Eenmaal weer aan het schaken werd ons koffie gebracht. Dit hadden ze thuis voor ons gezet. Echt super aardig!! De vrouw van de familie kwam bij ons zitten en ondanks dat spannende pot schaak moest ze ons haar hele leven vertellen. We knikte af en toe wat terwijl we lekker door schaakte en ook zij vond dit prima.

Het was ondertussen laat in de avond en we waren vier potjes verder dus we liepen terug naar het centrum; richting ons hotel. We kwamen langs een grote moskee waar ik naar binnen ging net toen het gebed op gang kwam. Als islam ongelovige blijf ik dan netjes wat achterin de moskee, maar ik kan het altijd erg bewonderen zoals men met overgave ergens voor kan gaan. Ik ervaar het bewonderingswaardig zoals iemand voor iets anders kan leven, met het idee daar zelf op vooruit te gaan. Mabel wilde niet naar binnen dus bleef buiten wachten. Lees dit niet verkeerd; ze mag hier gewoon binnen hoor. De vrouwen hebben het balkon vanwaar ze hun gebed mogen belijden of op een andere manier aanwezig mogen zijn, Mabel wilt dit gewoon niet en dat is ook mooi.

Toen we eenmaal weer op de kamer kwamen hebben we nog wat potjes Mario Kart gespeeld op de Switch alvorens we lekker gingen slapen. Welterusten!😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen