Vandaag ga ik naar een, voor mij, zeer bijzondere plek. Ik ga naar Milete; een, in de oudheid, zeer belangrijke Griekse handelsstad destijds aan de zee. De stad is nu vergaande glorie. Milete was echter in zijn glorietijd een, voor die periode, grote stad. maar nog belangrijker uit Milete kwam Thales. Hierom wordt hij dan ook genoemd als Thales van Milete. Thales behoort bij een van de Zeven Wijzen. Thales wordt gezien als de eerste filosoof ooit omdat er, na grondig onderzoek gebaseerd op alle vondsten, niets op wijst dat er voor zijn tijd een andere filosoof actief was. Maja wat is een filosoof? Mijns inziens is een filosoof iemandf die zich, door te verwonderen, tot nieuwe inzichten komt die de maatschappij beïnvloed en tot een nieuw denken kan leiden. Did was Thales, echter was hij nog meer. Thales bewees namelijk dat filosofie meer is dan je enkel verwonderen (en dat ales eerste filosoof!), en dus een denker te zijn waarmee je tot nieuwe inzichten kon komen. Thales bewees dat je met filosofie een fortuin kon verdienen, want men kon Thales waarderen echter vonden ze hem een maar wat terughoudende beslommering op na houden. Hierover later meer.

Thales was een natuurfilosoof en hij was ook vader van deze zogenoemde groep, Als natuurfilosoof was hij een voorloper van de natuurwetenschap en hierom was hij dus bezig met de oorsprong van het heelal en de processen die hierbinnen spelen. Waarmee hij zich bezighield was groot (heelal) als klein (materie op aarde). Thales voorspelde aan de hand van zijn kennis een zonsverduistering alsook leerde hij de Egyptenaren, toen hij daar langs ging, hoe ze de hoogte van hun eigen piramides konden berekenen. Thales legde de Egyptenaren uit dat ze op het moment dat hun schaduw even lang was als zij zelf waren, ze het hoogste punt van de schaduw van de piramide moesten markeren om deze vervolgens na te meten. Hoe logisch, maar hoe slim!

Zoals eerder omschreven verdiende Thales aan fortuin aan zijn voorspellende kennis en dit deed hij door op een bepaald moment al de olijfpersen op te kopen van iedere boer in het dorp omdat hij voorspelde dat het weer dusdanig zou uitpakken dat de, in zak en as verkerende boeren, binnen drie weken gered zouden worden door een omslag in het weer, en hierom de olijfpersen nodig zouden zijn. Toen dit inderdaad gebeurde kochten de boeren de olijfpersen weer terug van Thales voor een exorbitant hoog bedrag of ze huurden de olijfpersen van Thales waar Thales uiteraard ook goed rijk van werd. Wat een held! Wat een verwonderaar.

Tijd om deze stad eens te voelen. Ik reed relatief vroeg weg want het was nog wel een stukje rijden. Eenmaal aangekomen bij Milete viel het me op dat er geen kaartverkoop was en het was er ook echt niet druk. Naast mij was er enkel een verplichte Turkse schooltrip aanwezig. Bijzonder he. Misschien ben ik wel gewoon een ontzettende nerd, maar dat men in de echte geschiedenis zo niet is geïnteresseerd verbaasd mij wel enigszins. Maja dan heb ik het gebied maar voor mijzelf; niets mis mee.

Als een kind zo blij rende ik door de oude straten van milete en ondanks dat het slechts bestond uit ruïnes, zag ik het me, met moeite, bruisend voor me. In mijn verbeelding liep ik door de wijsgerige straten van Milete en al hoppend van de ene, naar de andere steen sprak ik hardop: zal Thales hier wellicht op gezeten hebben; al kijkend naar zijn schaduw tot hij eureka riep? Ik zag de restanten van huizen met de herkenbare littekens in het steen wat verried dat daar ooit een deur in geslagen was. Hierdoor kon ik steeds meer van de stad visualiseren. Langzaam bouwde Milete zich voor mijn ogen op, maar deze verbeelding was niet nodig voor het amphitheater dat nog goed overeind stond en prachtig op de helling van de heuvel omhoog was gebouwd, want eenmaal het theater omhoog geklommen en uit gelopen, liep ik gewoon weer op het gras. Ik ging buiten de gebaande paden en moest opletten voor slangen die ik al twee keer gedurende deze reis had gezien. Terwijl ik hier zo wat vrolijk liep zag ik wat uit de grond steken en ik ging graven. Ik haalde een oor naar boven van een oude kruik en de bodem die erbij hoorde. Dit vond ik erg cool. Misschien was dit wel een van de kruiken die Thales ooit gebruikte. Als je me kent dan weet je wat ik met deze twee vondsten heb gedaan. 😆

Eenmaal weer in de auto besloot ik naar de derde grootste stad van Turkije te gaan, Izmir. Ik heb dan de drie grootste steden van Turkije bezocht. Eenmaal in deze stad aangekomen dronk ik in zo’n hippe hipsterbar een koffie en om de hoek kocht ik een souveniertje voor Freddie. Via de wifi van deze tent boekte ik, voor wederom een prikkie, een mooie hotelkamer en ik kreeg, wat ik vaker meemaakte hier, een gratis upgrade. Ik childe wat op de kamer waarna ik de stad in liep. Wat een andere ervaring is deze stad zeg. Waar Ankara en Istanbul echt oude steden zijn, is Izmir meer modern en heeft het hoogbouw. Terwijl ik lekker wat rondliep door Izmir kwam ik een straat tegen met hele leuke eetzaakjes waar tevens werd gedanst en gedronken. Ik nam een tafeltje tussen de mensen en werkte aan mijn verslagen terwijl ik genoot van de specialiteiten van de keuken. Het was een relaxte avond en ik ging relatief vroeg naar bed. Welterusten 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen