Ik werd rond 09:00 wakker want ik lag er gisteren wat later in dan normaal. Ik pakte mijn spullen in en nam een ontbijtje in de buurt van waar mijn auto geparkeerd stond. Ik ging starten met de grote route die ik door Turkije had gepland. Ik zal van Istanbul naar de hoofdstad van Turkije gaan reizen; naar Ankara. Deze rit zal ongeveer vier uurtjes in beslag nemen, maar ik kijk er ontzettend naar uit. Ik wil het binnenland zien.

Ik reed Istanbul uit en passeerde langs verschillende steden en dorpen. De snelweg is zo glad als een biljartlaken en zonder grappen het is hier serieus net ‘The Fast And The Furious”. Mensen scheuren over de snelweg, halen je rechts in, links in, over de vluchtstrook en weet je wat?: het is dikke prima! Het werkt top en ik doe er goed aan mee. Ik houd hier wel van. Ik stopte bij een restaurant aan de weg waar een Turks buffet was opgediend. Het zag er allemaal fantastisch uit en ik werd super vriendelijk onthaald: alsof ik koninklijk was. mensen kwamen zich voorstellen en bedankte mij voor mijn komst. `dit ging allemaal via google translate. Super handig! dat ik er was. Ze schudde mij de hand en wat ik ook zei ze vonden het allemaal mooi. De beste tafel werd uitgeruimd en toen men zag dat ik opstond om een glas te halen voor mijn water sprong er iemand op om me voor te zijn. In alle bescheidenheid wil ik wel aangeven dat ik ook uiterst respectvol ben naar hen en bij binnenkomst altijd men groet en en mijzelf voorstel. Op reis ben ik altijd respectvol naar men, maar dat voorstellen is iets wat ik pas hier doe want dat is normal en wordt erg gewaardeer. Ik zeg dan: I’m John from Amsterdam, want Amsterdam; dat kennen ze allemaal. Terwijl ik bij dit wegrestaurant wat at, sprak ik gezellig met Bastiaan over de whatsapp-audio. We houden beiden zo ontzettend van geschiedenis, filosofie en alles eromheen dat we zo een uur aan het kletsen waren. Toen ik opstond ging ik kakken en ja hoor; het was zover. Al hurkend kakken en je anus afgieten met een kannetje water terwijl je met je vrije hand lekker je gat schoon wrijft. Ik moest weer even inkomen, maar het lukte. Goed je handen wassen en door! Ik liep naar de deur en riep bedankt, maar de mannen kwamen snel mijn kant op gehold om mij een hand te geven alvorens ik vertrok. Dit soort dingen raakt me telkens. Wat een lieve mensen. Je moet het meemaken. Je moet het voor je hebben.

Ik reed een stukje verder een tankstation binnen en geen enkele pomp was vrij, maar de eigenaren waren niet bij hun auto’s. Nee hoor die waren lekker chill binnen aan het thee drinken. Er stonden mannen van het tankstation bij de autos van deze klanten, maar ook zij zagen geen reden om de boel te versnellen. En ik? Ik ook niet. Aan dit soort dingen moet je je gewoon overgeven. Ik draaide mijn bak eromheen, ging in zijn achteruit,m stond nu dus voor de auto en stapte uit. De man die bij de pomp stond en voor het station werkte, duwde de juiste slang erin en ging mijn ruit soppen. Ik zag om mij heen dat ze dit bij iedereen deden. Het was niet de bedoeling dat ook maar iemand niet zo bediend zou worden. Ik probeerde fooibetalingen op te merken, maar dit werd niet gedaan. Deze hele service hoorde dus gewoon bij het afnemen van de brandstof. Hier kan ik wel aan wennen hoor! Ik reed weer door.

In de verte doemde zich een stad op die ik had onderschat. Het was Ankara en echt, wat een metropol is dit! Ik stopte aan de rand van de stad om mijn hotel te boeken en het werd Elite Palice hotel. Dit 4 sterren hotel koste mij 32 euro per nacht! Ik reed door de drukke straten van Ankera en wat een heerlijk bende, maar niet op een armoedige manier ofzo. Want armoedig is deze stad sowieso niet! Het was rommelig omdat autos overal geparkeerd stonden bestaande uit zelfs twee rijen langs elkaar op de weg dus dan ben je mooi de lul als je aan de binnenkant staat. Hoe wordt dat opgelost? Beetje toeteren en buurten en dan wordt het wel binnen het half uur opgelost. Waar maak je je druk om? 😅 Trouwens, zijstraten waren ook vol geparkeerd dus als je daar doorheen wilde, moest je gewoon de volgende zijstraat pakken. Wat een heerlijke stad vind ik dit. Geen grap! Dit vind ik top. Trouwens belangrijk te vermelden: Staat er een bord: niet parkeren, dan staat er ook geen enkele auto. Echte nog geen centimeter voor dat bord komt de eerst geparkeerde auto. Ook niemand rijdt hier door rood. Toen ik tussen de bergen reed en er ook om mij heen niemand te zien was behalve degene die voor mij reed, stopte deze toch voor het rode licht. Er was niets/niemand! Alles om ons heen bestand uit vlakte en leegte. Leuk zoals alles hier kan, maar dan bij andere zaken weer de regels strikt opgevolgd worden!

Ik parkeerde de auto en liep naar het hotel. Ik werd erg vriendelijk begroet en een jongen gast met een duidelijke mentale beperking rolde mijn koffer naar de kamer en ging mij voor. Ik noem hem vanaf nu Jip. Terwijl we in de lift stonden gaf ik Jip een hand en we hadden wat lol over dat we naar de vierde verdieping moesten. We hadden een klik. Eenmaal in de kamer tikte Jip mij op de schouder want ik moest dit echt zien! Hij had al super veel voorpret en ik had volle attentie toen hij de kamerkaart in het kastje aan de muur schoof en alle lichten aan gingen! Jip werd helemaal leip en ik natuurlijk ook! Sindsdien kon ik niets meer fout bij hem doen. Eenmaal alleen in de kamer zette ik de nieuwszender Al Jazeera op en ging ik lekker douchen en mijzelf opfrissen. Ik wilde Mabel even bellen maar de wifi kreeg ik niet aan de praat en ik wil niet alle Gigs verbruiken van mijn mobile abonnement dus ik kleedde me aan en liep op mijn sokken naar beneden. Terwijl ik met de receptionist dit wilde oplossen had Jip slippers voor mij gehaald omdat ik hier op mijn sokken stond. Ik deed de slippers aan en Jip maakte stoere gebaren, dat ik er als een gangster bij liep nu. Wat een schat! De wifi deed het en deze gangster liep weer naar zijn kamer. Het was laat, maar ik wilde nog even de hort op dus ik liep naar de grote moskee hier in de buurt. Ik vind deze wederom erg mooi; zowel van binnen als van buiten. Er hing een gigantische bol in het centrum van de moskee met allerlei kleinere duplicaten er omheen. Buiten ging ik op een bankje zitten om de zon onder te zien gaan met deze moskee als uitzicht. Moskees worden altijd prachtig verlicht. Ik had wat klassieke muziek op en merkte dat ik emotioneel werd van het moment. Ik pauzeerde mijn muziek toen het gejal uit de moskee begon want zeker in dit land en in dit moment was dit prachtig. Wat een reis is dit nu alweer en ik ben verdomme pas recent op pad. Toevalligerwijs werden mijn favoriete aria’s achter elkaar geshuffeld dus dat hielp ook aardig en het totaal ontroerde me. Wat zijn die Turken toch vriendelijk overal. Wat is dit land mooi. Ik genoot van de prachtig verlichtte moskee en liep al mijmerend en genietend naar mijn hotel, maar niet voor ik snel wat at bij een super vriendelijk Turks vrouwtje die een restaurantje had met drie tafeltjes. Wederom werd ik op mijn wenken bediend. Welterusten.😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen