Het is alweer een jaartje geleden dat ik alleen op reis ben gegaan, maar vandaag mogen we weer. Mabel en ik bespraken twee weken geleden wanneer dit goed zou uitkomen en aangezien Mabel nu voor haar GZ scriptie aan de bak moet en ze ‘s avonds dus toch niets aan is; zijn de komende weken perfect. Dus vrij spontaan en abrupt begon ik aan mijn idee van deze reis door Turkije. Dé democratie van het Midden Oosten! Where east meets west🧭.
Al geruime tijd had ik het idee van deze reis in mijn hoofd. Het land trekt me gewoon ontzettend aan en dit vanwege de volgende redenen: De Osmaanse (Ottomaanse) geschiedenis, de algemene geschiedenis van Turkije- die een stuk verder gaat dan de kenners dachten vanwege recente opgravingen; het politieke karakter, de religie, maar juist ook de scheiding tussen moskee en staat; de natuur, de mensen, de onderwater wereld en ik kan nog wel even door gaan! Je leest het vast hieraan af; ik heb er zin an!
Ik ga een kleine drie weken de Turkse hort op, om met een huurauto tot ver in het oosten van Turkije te komen en dan door naar het zuiden tot aan de Syrische grens en dan zo langs de zuidkust van Turkije richting het westen, van Azië weer terug naar Europa terug in mijn vertrekstad: Istanbul! 🇹🇷

Mabel en ik hebben gisteren heerlijk gedineerd bij Meave in Utrecht. We hadden kleinigheidjes voor elkaar gekocht en vertelden elkaar hoeveel we van elkaar houden. Als verloofden voelt dit, relatief, lange vertrek toch wel wat pittiger dan voorheen, maar ik zou ook niet zonder het reizen willen en Mabel weet, erkent, onderstreept en stimuleert dit zelfs. Ik ben verloofd, maar niet verankert. Echter: Dit maakt het niet eenvoudiger. Toen de wekker afging en Mabel ging douchen knuffelde ik nog met Freddie op bed waarna ik de laatste dingen in de koffer stopte en deze meenam naar beneden. We kuste elkaar vaarwel en al uitzwaaiend reed Mabel naar haar werk. Na tevens afscheid van de buren te hebben genomen, die tegenwoordig als zeer goede vrienden gelden, kwam Jeffrey al voorrijden om mij naar het vliegveld van Rotterdam te brengen. Ik had het huis aan kant gebracht en wat leuk geschreven briefjes verstopt in huis voor Mabel en nu was ik klaar om te gaan. Jeffrey en ik hadden veel lol in de auto. “Wanneer moet ik je ophalen”, vroeg hij, alvorens hij weg reed. Wat een schat! Wat een vriend! Wat een top getuigen t.z.t. 😍

Ik liep naar de vertrekhallen, haalde mij boardingpass op, at een soepje en kaassoufflé waarna ik het vliegtuig in ging. Ik kwam erachter dat mijn extra betaling voor de eerste rij voor niets was geweest want ik zit in het midden van het vliegtuig zonder beenruimte. Ik gaf dit aan en mij werd verteld dat het opgelost zou worden. Ik kwam te zitten naast een moslima waarmee ik al snel leuk contact had. Ze vroeg me of ze met mij mocht wisselen want ze wilde graag aan het gangpad, maar dat wil ik ook altijd dus ik zei zei dat dat niet mocht. Hierna vroeg ik waarom ze dit wilde waarop ze aangaf dat ze voor de eerste keer alleen reisde en hierom echt super bang is. In dat geval zal ik met u zeker wisselen gaf ik aan. We hadden wat leuke gesprekken en veel lol en ze bewonderde mij reisplannen en gaf aan dat ik de eerste weken het echte Turkije zal leren kennen, het binnenland, daaropvolgend ik het paradijs van Turkije zal leren kennen. De zuidkust. Ik veronderstelde dat ze waarschijnlijk geen alcohol drinkt vanwege haar geloof, en dit klopte. “Een glaasje wijn had u nu anders wel echt goed gedaan zei ik” en ze ging echt helemaal stuk waarna ze een hele strip pillen uit haar tas trok.. “Deze werken ook top”, zei ze.
De stewardess meldde zich bij mij dat er een stoel was vrijgekomen bij de nooduitgang en ik keek de moslima aan, maar ik zag dat ze erg blij zou zijn met mijn gangpad stoel. Ik verplaatste, maar wat een misrekening was dat! Ik kwam serieus naast de aller-dikste Turk te zitten van dit hele fucking vliegtuig, maar de angstige moslima wilde ik niet meer storen want zij was op mijn stoel reeds in gesprek met Allah. Het was wat het was en ik accepteerde mijn platte en intieme lot met deze dikke Turk.

We waren reeds in de lucht en uiteindelijk kwam ik in gesprek met de dikke Turk links van mij alsook met de normaal gebouwde Turkse man aan mijn rechterzijde. Die laatste was onderweg naar Turkije voor de uitvaart van zijn moeder. “Dat is het leven’, zei hij. De dikke Turk ging, zoals hij het zelf noemde, een klein weekje welverdiend ontspannen. Zijn vrouw was net drie dagen geleden bevallen van hun zoontje dus hij had het wel verdiend. Hij laat dus gewoon het vrouwtje met dat pasgeboren kind alleen terwijl als er iemand de hort op mag, zij het waarschijnlijk wel is. We hadden het verder nog over mijn reis en kreeg veel goede tips. Ze vertelde me dat ik moest uitkijken dat ik niet word opgelicht, zoals je eigenlijk dat overal moet doen. Toch lichten Turken anderen best veel op, gaven ze aan, dus op je hoede zijn, vooral gedurende de avond en nachtelijke uren. Wat betreft mijn bestemming bij de Syrische grens (Gobleki Tepe), hier is de PKK actief en hierom is het er gedurende de nacht niet veilig. Ze maakten mij goed duidelijk dat ik in die contreien niet s’ nachts hier moet rond rijden, maar dan gewoon in de stad of in het hotel moet zitten. Dit is enkel daar het geval en ze begrepen dat ik erheen wilden. De man rechts van mijn was er recentelijk nog en beiden spraken ze vol passie over het Sumerische volk, waarvan tot enkele jaren geleden nog werd gedacht dat dit het eerste volk was die de aarde naar hun hand zette aan de hand van farming en uiteindelijk architectuur. Dit alles haalt Gobleki Tepe onderuit, maar hier later meer over. Met wijze tips op zak verliet ik het vliegtuig.

Terwijl ik op mijn bagage wachtte kwam de vliegangstige moslima nog naar mij toe om mij te bedanken voor het weggeven van mijn stoel en om mij een hele goede reis te wensen. Wat lief! Ik kocht een Turks simkaartje, ondanks dat ik dacht dat dit niet zou hoeven, maar volgens KPN (waar ik bij zit) zit ik nu echt in Azië en daar werkt mijn Europese bundel niet. T-Mobile en Vodafone zien Turkije (of in ieder geval de westkant ervan) wel als Europa en geldt dus binnen de bundel. Al die Neder-Turken zitten hierom niet bij KPN.🧐

Zoals geïnstrueerd ging ik bij een paal met een grote 18 erop staan en ik sprak een man aan die in zijn auto aan het wachten was. Hij wachtte blijkbaar op mij en ik werd naar een parkeerplaats gebracht buiten de stad en er stond een hut met allerlei autoverhuur bedrijven erop, maar ik kende er geen enkele. De hele situatie was allemaal wat vreemd en het voelde niet goed. Via google translate werd alles gecommuniceerd en ik ervoer het spektakel als onvriendelijk; alsof ik een nummer was. Mij werd duidelijk gemaakt dat mijn all risk boeking niet echt “al risk” was en hij liet mij een lijstje zien van zaken die niet waren verzekerd. Tevens legde hij mij uit dat ik een verklaring moest ondertekenen dat wanneer er schade was aan de auto ik die moest betalen en dat ik zelf achter de kosten aan moest bij de verzekering. Beide kenmerken accepteerde ik niet. Het werd een vervelende situatie. Ondanks dat ik alle papieren had die ALL risk aangaven en dat hier echt alles bij hoort, schudde de man stug nee waarop hij mijn hele reserving annuleerde zonder dit te overleggen. Ik kreeg een bevestiging per whatsapp dat alles was geannuleerd. Ik wist niet wat ik meemaakte. Eenzijdige annulering zonder dat ik zelf dus hier ook maar om had gevraagd of iets dergelijks. Dus nu stond ik daar. Half 1 ‘s nachts, op een creepy parkeerplaats en geen auto, maar wel een strakke planning dus ik moest en wilde handelen. Gelukkig vertrouw ik op mijzelf en hebben we wel wat meegemaakt. daarnaast wist ik dat ik er erg goed aan had gedaan dat ik niet akkoord was gegaan; dus dan maar nu in deze kut situatie. Ik regelde dat iemand mij naar het vliegveld terug zou brengen, liep daar Sixt binnen, verloor een rib maar was wel een huurauto rijker. Ze reden er twee voor die beide binnen het contract vielen die ik reeds had afgesloten. Een Renault Megan en een Citroën E-C4X. Ik vroeg de jonge gastjes welke ze zouden kiezen en ze wezen beide naar de Renault. Toen ik hierna wat steden op noemde die ik zou gaan bezoeken en welke route ik dus moest afleggen wezen ze allebei meteen naar de Citroën E-C4X, die inderdaad een stuk hoger op de wielen stond en overkwam als een soort kleine SUV. Ik koos voor degene die daarnaast ook nog helemaal niet was; namelijk slechts 1140 op de teller. Het was een Citroën E-C4X 2024. Top voor de bergen. All risk betekende nu ook gewoon all risk en als tip kreeg ik nog mee dat ik voortaan beter moet opletten of ik wel boek direct bij het verhuur bedrijf of een tussenpersoon. Als je bij een tussenpersoon boekt, is je verzekering meestal niet afgenomen bij het bedrijf die de auto meegeeft en dan krijg je dit soort acties. Naja weer wat geleerd.

Ik reed richting Istanbul en ondanks dat iedereen zei dat ik er ruim een uur over zou doen was ik er met 30 min. Ik reed niet eens hard want ik werd meermaals ingehaald, maar de verkeersdrukte viel erg mee en ik denk dat het hier een drama is overdag qua file. Daarnaast deed ik tevens rustig aan omdat ik eerst goed aan de regels en gebruiken wilde wennen. Ik heb CarPlay in de auto en ik had het mannetje die de auto voor me had voorgereden gevraagd om deze te synchroniseren met mijn iPhone alsook het automenu op Nederlands te zetten. Wat een top bak! Aangezien ik een kleine 60 uur in de auto zal doorbrengen is dit ook wel van belang.

Ik kwam in de straat van mijn hotel en typte de code van de voordeur in. Ik zag de kamersleutel op de receptie liggen, zoals mijn host allemaal via whatsapp had doorgegeven en ik legde al mijn spullen op de kamer. Hierna parkeerde ik de auto op de door de host aangegeven plek en liep langs een restaurantje wat nog open was. Ik at hier een dürüm die erg lekker was. Eenmaal in mijn bedje viel ik erg snel in slaap! Welterusten. 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen