Helemaal fris en fruitig werden we wakker en wat is dat toch heerlijk zeg! Vandaag zullen we de auto inleveren waarna we een binnenlandse vlucht nemen richting Kreta. Het grootste eiland van Griekenland (als je de Peloponnesos niet als eiland rekent) en het eiland waar Zeus is geboren en is grootgebracht/sterk gemaakt om zijn vader, Kronos, te verslaan. Mabel heeft haar stranden en ik mijn mythische afleidingen. Dat wordt dus helemaal top!😁

We hadden redelijk vroeg ingepakt en uitgecheckt en eenmaal in de auto besloten we een ontbijtje te nemen in de buurt van de autoverhuur. Weer vonden een wegrestaurant waar we, wederom, een heerlijke clubsandwich aten. Het lijkt wel of we dit gerecht hier helemaal aan het ontdekken zijn. Toen we bij de autoverhuur kwamen werden we weer geholpen door Maria, de mevrouw die ons ook de auto had verhuurt een kleine twee weken geleden. Het ging allemaal erg snel; ze liep een rondje om de auto, accepteerde alles, liet de shuttlebus wachten die ons naar het vliegveld zou brengen en ik moest tekenen. Of we nog een goede review willen achterlaten over Maria:? “Yes of course”, zeiden we. Voor we het wisten zaten we in de shuttlebus die ons naar het vliegveld bracht met de papieren dat we 100% van de borg zouden terug ontvangen. Hoe chill! Dit komt gewoon omdat we met die Maria een klik hadden en we vriendelijk met anderen omgaan. De auto schakelde op het eind wat lastiger dus ik was er wel blij mee.😅

We waren door alle vlotheid weer lekker vroeg op het vliegveld. We gingen maar direct door alle check-ins en er was een checkin waar geen enkele rij stond. Deze rij was voor de ‘business class’ en ‘special assistance’. Ik lulde ons langs het mannetje die de rij bewaakte en hier werden we geholpen door Christina. In half Grieks sprak ik met haar wat veel waardering opleverde, maar ze zei dat we 27 kilo teveel bagage bij ons hadden! “Wat!!!!!”, zeiden we. Blijkbaar hadden we helemaal niet rekening gehouden met de kilo’s bij het boeken van deze enkele binnenlandse vlucht. Wat stom! We moesten wat dingen overhevelen van de ene koffer in de handbagage en dan moesten we weer van de ene handbagage spullen overhevelen naar de andere handbagage. Het had eigenlijk niet zoveel zin wat Christina allemaal zei, maar het maakte ons niet uit. Als ze had gezegd dat we een pirouette moesten draaien dan hadden we dat zelfs gedaan want de rekening voor deze kilos was 9,70 per kilo= €261,90.🤯 Wat was ik hier trouwens blij dat we in deze special assistance rij stonden want we hadden niemand achter ons en Christina nam echt de tijd. Uiteindelijk deed ze stickers om de koffers die aangaven dat ze fucking zwaar waren en moesten we €25,- betalen. Wat waren wij blij zeg. “Efcharisto”, zeiden we meermaals. Oke, hier waren we nu ook doorheen en ook dit hadden we goed geregeld. Nu we overal doorheen waren hadden we alsnog veel tijd over. Mabel ging aan de reisverslagen en ik belde twee belangrijke personen voor mij van de KB. Na het grote nieuws dat mijn ouders de KB hadden verkocht vond ik het moeilijk te bepalen of ik iemand van de zaak zou contacten en ik besloot Monique, van de receptie en zoveel meer, en Martijn, onze chef en ook zoveel meer, te bellen om te vragen hoe ze alles hebben opgenomen. Ik had met beiden hele fijne gesprekken en ik was blij dat ik de keuze had gemaakt om met hen contact te zoeken. Ik merkte dat ik het toch wel indrukwekkend vond allemaal en dat ik veel meer dan alleen de KB zal gaan missen.

Toen we de vlucht naar Kreta alweer achter ons hadden opende ik de mails van de auto die we hadden gehuurd, maar ik zag dat de gehele boeking was ingetrokken. Blijkbaar was er iets mis gegaan met de betaling en is alles geannuleerd. De mail was net binnen dus dat is mooi klote. Gelukkig konden we het regelen bij een autoverhuur maatschappij in de hallen van het vliegveld, maar dit was wel duurder allemaal. Naja je kan niet alles hebben. We kregen de sleutel van een gloednieuwe Fiat Panda en we reden van Chania vliegveld met deze Fiat richting ons eerste verblijf aan de westkant van Kreta. Het verblijf was echt prachtig; het was een gloednieuw appartement van 60m2 en helemaal strak. We hadden ook een ruim balkon en hier legden we al onze vieze was uit want we merkten dat die nog wat klam was. Misschien kunnen ze zo wat kilo’s besparen want ondanks dat we over een klein weekje wel 20 kilo de man mogen hebben toch moeten we even goed gaan opletten…

Eenmaal de koffers uitgepakt besloten we eerst naar de nabij gelegen supermarkt te gaan voor water en eten. We besloten van de drie avonden die we hier hebben, een avond te koken en dit zouden hamburgers worden. Nu waren we helemaal gesetteld in het appartementje. We aten nog wat fruit en stapten in de auto om de wat nabij gelegen dorpjes te leren kennen en ook avond te eten. We reden naar Kissamos, maar dit viel tegen. Tenminste; Mabel en ik hebben het altijd gezellig, maar het dorpje was echt spookachtig en de toeristen die we hier zagen waren ook echt van die saaie mutsen die naar zo’n nietszeggend dorpje zouden gaan. Na een half uur door het dorpje te hebben gewandeld pakte we de Fiat om naar Falasarna te gaan. Hier had ik een beach club gevonden, maar we vonden het hier eigenlijk ook tegenvallen. We besloten dan maar bij de taverne aan de overkant van ons appartementje te gaan eten. We deelden een pasta want we hadden niet zoveel trek meer. We kregen samen deze enkele pasta niet eens op, maar het was, uiteraard, erg gezellig. We speelden veel potjes Remie en ik dronk een heerlijk streekbiertje. Welterusten! 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen