De ochtend begon fantastisch!! Ik had de wekker expres vroeg gezet zodat we de overweldigende drukte van Budapest eens voor zouden zijn. Ik wilde deze stad wel een in rust in vrede meemaken. Bastiaan vond het nog iets te vroeg en hij kon er niet bij dat ik het niet te vroeg vond aangezien ik wel alcohol had gedronken gisteren en hij natuurlijk niet. De wekker ging namelijk rond 07:00. Ik friste mijzelf op pakte mijn spullen en stepte op mijn Urbanpanda de kamer uit. Wow! Heerlijk dit. De brede straten en trottoirs waren gewoon leeg en ik hoorde de meeuwen naar elkaar kraaien. Slechts enkele mensen liepen er rond en bijna alleen schoonvegen reden over de wegen. Hier kan ik wel aan wennen. Ik zette mijn klassieke muziek op, op mijn oortjes, schakelde mijn panda op de langzaam rijden stand en reed wat rond. Vivaldi begeleide mij door deze straten waar zoveel mensen mij zijn voorgegaan, want een rijke geschiedenis heeft deze wereldstad wel dat voel je aan alles zelfs aan alle moderniteiten. Ik deed het niet bewust, maar geraakte op het plein waar we gisteren nog hadden gedineerd alleen herkende ik het amper. Zo leeg was het nu en zo sereen kwam het over. Slechts een zaakje was over en dit was een koffie tentje. Ik zag dat er een tafeltje vrij was met de ochtendzon erg bovenop. Die is van mij, bedacht ik mij. Ik maakte de panda vast aan prullenbak, bestelde mijn koffie en ging heerlijk zitten. Hier belde ik eerst met mijn lieve Mabel om bij te praten over dit en over dat.👩‍❤️‍💋‍👩

Naarmate de ochtend vorderde schoof ook Bastiaan aan. Ik had reeeds op mijn ipad al aan de reisverslagen en de planning gewerkt en nu ging ook Bastiaan dat doen. De laptop had ik al bij voor hem dus samen zaten we met een bakkie pleur aan de verslagen. Telkens wanneer we hier in zaten schoot er weer iemand in de lach. Som als je typt herbeleef je de momente dusdanig dat een grappig moment zich nog een keer kan bewijzen.

Voor ons bevond zich een gigantische kerk die tevens op onze “must see” lijstje stond en ik besloot dat we ombeurten de kerk zouden bezoeken, maar dat we dit wel snel moesten doen. De vervelende touristen lagen nu nog lekker op een oor en de kerk had zijn deuren al geopend. Bastiaan vond dit een goed idee dus nadat ik de tickets, met studentenkortingen, had gefixt ging ik eerst naar binnen. Jaja kerken kennen we nu wel en. De pracht en de praal en dat kruis en de hoge plafonds en de overdaad etc etc, maar toch doet het altijd wat met me. Naja nee dat is niet waar. Menig kerken zijn gewoon lelijk hoor zoals de ooi zo mooie moet je hebben gezien kerk in Florence! Nou sla die maar over, maar deze veel impopulaire kerk was zeker de moeite waard. Inderdaad prachtig versierd, maar vooral voorzien van een waanzinnige koepel die bedriegend overkomt als je er precies onderstaat. Ik deed mijn klassieke muziek hier op, koos voor de Matheus Passion en schuifelde heerlijk door deze kerk. Ik ging temidden van de kerk op mijn rug liggen om een zeer geslaagde foto te maken van de bolling, toen al mijn muntjes uit mijn zak door de kerk rinkelde en kinkelde. Er werd was boos gekeken, maar ik dacht nog; “jongens hoor dan wat een heerlijk geluid! Het geluid van deze daalders zo echoënd door de kerk”, maar niet iedereen deelde mijn passie… Ik schuifelde dus maar weer braaf door tot ik bij een relikwie kwam. Het was een afgehakte hand van een belangrijk figuur die al heeeeeel lang dood is. Ik neem aan beste lezer dat je bekend bent met relikwieën dus dat hoef ik niet uit te leggen en hier lag er dan een. Het was de heilige rechterhand van koning Stephan die op 15-08 1038 het leven verloor. Zijn hand wordt door volgelingen van de kerk op hoge waarde geschat en was nu hier. 🖐

Ik liep weer de kerk uit om gebruik te maken van een lift waar ik eigenlijk voor moest betalen, maar het vrouwtje lette niet op. Ik ging naar boven om op het dak van de kerk uit te komen! Hier zwaaide ik naar Bastiaan waarop vriendelijk werd terug gezwaaid. Ik genoot van een waanzinnig uitzicht op Budapest en maakte mijn weg weer naar Bastiaan. Nu ging hij naar binnen terwijl ik wat ontbijt haalde. Nadat Bastiaan terug was ruimde we onze spullen op in de kamer en begonnen we aan de resterende planning van de dag. We begonnen aan een van de meest indrukwekkende maar ook heftige bezoeken van onze reis. We gingen naar “The Museum Of Terror”!

“The Museum Of Terror” is een museum dat ingaat op de oorlogsjaren van Budapest tijdens WW2. Het museum bevindt zich in een groot pand in een brede straat en op de rand van de gevel hebben ze in flinke stalen platen TERROR laten snijden. Als de zon erop staat dan slaat dit woord door op de gevel van het museum en dit ziet er onheilspellend uit. Recht voor het museum zie je van ijzeren kettingen een soort gordijn gemaakt. Het is groot massief en onvriendelijk en het moet letterlijk het Ijzeren Gordijn voorstellen. De drama’s van WW2 duurde hier, net zoals wat de Baltische Staten hebben moeten doorstaan en ik daar zelf heb geleerd, tot in de jaren 90! Zij hadden namelijk niet alleen te maken met die teringlijer uit Duitsland want nadat hij zijn “Nationaal Socialisme” had doorgedrukt kwam er een andere vorm van Socialisme “het communisme” hier aan de macht die minstens zo verschrikkelijk was. Deze rode rakkers bleven tot in 1991 hun Goulag en verschikkingen praktiseren. Negentien fucking eenennegentig!! Dat is mijn geboortejaar!😰

Bastiaan en ik namen uiteraard de ingesproken tourguide mee en liepen door het museum zoals dat in volgorde moest. Het was direct dat wij stopte met praten en er was geen enkel grapje meer. Ik zal maar heel eerlijk zijn het was verschrikkelijk. Het museum was enkel en alleen tering! Het was de pure waarheid en hierom was het een goed museum, maar wat was dit heftig. Iedereen ervoer dit zo, dat kon je op de bleke gezichten en verstompte uitdrukkingen aflezen. Ik ben op verschillende plekken in het museum op adem moeten komen en soms liet ik een traan. Alles lieten ze zien; fimpjes van bulldozers die rollende lichamen over de straten duwde, zo het ravijn in. Je zag de lichamen over elkaar rollen, beschadigd en al met de gezichten van mensen die een leven hadden geleidt en die gewoon mens waren zoals jij en zoals ik. Je zag zeer indrukwekkende filmpjes van toen. Hierin zag je slachtoffers die werden geïnterviewd en hun ervaringen deelde. De filmpjes gingen van zwart wit naar kleur want zo lang duurde de verschrikkingen hier. Beide dictators waren hier en hebben hun gedachtegoed door de strotten willen duwen. Van nationaal socialisme van communisme, van Een stijve rechterarm met hakenkruis naar de hamer met de sikkel, van de concentratriekamp naar de Goulag, van een dun snorretje naar een grote snor.

Bastiaan en ik verloren elkaar trouwens al snel uit het oog in het museum. Toen ik naar buiten liep was hij er nog niet en ben ik op de stoep gaan zitten. Bastiaan kwam naar buiten en toen we elkaar zagen begon hij hard te huilen. We liepen de hoek om en hij stond daar maar te snikken. Ik liep naar hem toe en zei ‘wil je een knuffel’. Ik wachtte het antwoord niet af en pakte hem goed vast waarop ook ik hard begon te huilen. Daarna moesten we gelukkig ook weer lachen, maar wat een heftige middag was dit. Het was ook heer leerzaam. nodige informatie voor ieder!

Vandaag gingen we wat relaxter aan doen want we waren nog steeds flink onderste boven. We gingen eerst maar eens mijn doos van de panda ophalen. We kwamen aan bij Urbanpandas, maar toen kwam de uitdaging.. Hoe de fuck nemen we die verschrikkelijk grote doos mee naar het hotel. Met de auto kon ik hier niet komen dus het moest zo en het moest ook nu. Op een gegeven moment vroeg ik of ze ductape hadden en dat ze die doos maar gewoon om mij heen moesten tapen. Het stel, waarvan ik de step had gekocht, keek mij wat verbaasd aan mij de man ging het maar wat graag regelen. Voor ik het wist was de doos op mijn rug getapet, Bastiaan ging een Bolt stepje in. De straat zoeken om te huren en zo stepte we richting het hotel. We hadden flink bekijks en mensen moesten erg lachen. Ik vond het gewoon super effectief en slim. 🧠

Nadat we ons hadden opgefrist besloten we dat we gewoon weer terug naar dat gezellige plein zouden gaan want dat was zo leuk laatst waarom moeilijk doen met iets anders zoeken. De dag was ook al heftig zat dus we vonden het wel prima. Hup! Op de panda en gaan! Voor het gemak gingen we ook bij hetzelfde restaurant zitten en begon er een hele leuke avond. We kwamen aan de praat met een stel van onze leeftijd dat een tafeltje naast ons zat met een hele lieve hond. We spraken over de verschillende aspecten van onze conjuncturen en analyseerde zo de verschillen en overeenkomsten. Het was zeer interessant, dat vonden wij allen. De avond verplaatste zich naar binnen waar de cocktails hun entree deden en de avond nog verder duurde. Helemaal heerlijk!! De ene zat en de andere nuchter gingen naar het hotel. Welterusten 😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen