Erg leuk, want vandaag schrijf ik het verslag. Hallo iedereen, ik ben Bastiaan Grutterink, een maat van Jan. Jan en ik zijn nu alweer 4 jaar goede vrienden en nu voor de tweede keer alweer dat we samen op een buitenlands avontuur gaan. Dit jaar Praag, Bratislava en Budapest. Dit verhaal gaat over de eerste volledige dag in Praag. Enjoy!

Het is zaterdagochtend, onze eerste ochtend in het mooie Praag. We staan op in onze hotelkamer, douchen, poetsen onze tanden en gaan naar beneden om het laatste halve uur van het ontbijt nog te kunnen pakken. We willen een tafel die eigenlijk al gereserveerd is. Een van de serveersters vragen we of we er mogen zitten en ze wuift ons weg met haar hand en zegt iets in het Tsjechisch wat we niet kunnen verstaan en ze loopt de andere kant op. Wij interpreteren dit als dat we blijkbaar kunnen gaan zitten, maar nog geen minuut nadat we zitten worden we door een andere Tsjech aangesproken die ons in het Tsjechisch en een erg boze blik toespreekt. We zeggen heel beleefd en in het Engels dat we graag willen blijven zitten, omdat we te weinig ruimte hebben voor de iPad (Jan wilde graag aan het eerste reisverslag werken) en met tegenzin laat hij ons toch zitten. Tevreden en met honger beginnen we aan ons Engelse ontbijt. Met eitjes, worstjes, en broodjes met gebakken spek beginnen we gevuld de dag.

We lopen richting de stad. De eerste bestemming van de stad is het dansende huis. Een fantastisch futuristisch gedeeltelijk glazen bouwwerk aan het einde van een brug dat uitzicht biedt over een groot gedeelte van de stad. We nestelen ons op het dak en heerlijk in het zonnetje en met het oostelijke gedeelte van de stad als uitzicht begint een van de eerste filosofischere discussies van onze reis. Onze Nederlandse verzorgingsstaat. We zijn het beide eens dat meer mensen een zelfredzamere houding ten opzichte van het leven zouden moeten hebben en dat ons sociale systeem wellicht afhankelijkheid in de hand werkt. Toch hebben we vanuit onze politieke voorkeur (ik links, Jan rechts) andere ideeën over hoe het zou moeten. Gepassioneerd en verhit spreken we onszelf naar de ander uit over hoe wij denken dat de juiste manier van handelen is binnen de politiek. Erg leuk om daar met Jan zo over te hebben. We komen niet tot een oplossing, maar we zijn wel beiden wijzer geworden van de argumentatie van de ander.

Uitgekeken en al enigszins bruingebakken beginnen we door de stad te lopen. We staan beiden versteld van de prachtige architectuur die we hier tegenkomen. Niet in veel steden dat je om de zoveel gebouwen een mooi gebouw hebt, maar werkelijk ieder gebouw in het centrum is een genot om naar te kijken. De pracht en praal straalt er vanaf. Allemaal uit twee bouwstijlen die we erg kunnen waarderen, namelijk Art Nouveau en Art Deco. Jan heeft deze passie voor vastgoed en architectuur natuurlijk al een tijd en terwijl we rondlopen bespreken we waaraan je de bouwstijl kunt herkennen. Wanneer ik een gebouw niet volledig kan plaatsen weet Jan me haarfijn uit te leggen waaraan je kunt zien uit welke tijd het komt en wat bij welke bouwstijl hoort. De rechtlijnige vormen en symmetrie zijn kenmerken van Art Deco, en juist de golvende schelpachtige vormen art nouveau. Sommige gebouwen hebben juist beide kenmerken en dan is het dus gokken uit welk jaar ze zijn, want Art Deco komt net na Art Nouveau. Heerlijk om zo samen door de stad ons te verwonderen en te genieten van wat mensen een eeuw geleden zo mooi hebben gebouwd.

We zijn een paar uur verder wanneer Jan opmerkt dat dit wellicht een goed moment is om kleding te kopen en we lopen de Primark binnen. Ik heb veel gesport en ook geen tekort aan eten gehad de afgelopen maanden, dus eigenlijk passen mijn eigen overhemden niet meer, dus we zijn op jacht naar overhemden. Er waren enkel hemden die strakgevouwen met spelden en naalden als pakketjes klaar lagen om mee te nemen. Geen pasoverhemd te bekennen. Ik voelde me bezwaard om er wat uit de verpakking te halen en te proberen, maar Jan scheurde het ene na het andere overhemd uit de verpakking en liet me het passen. Vooruit, dat werkt beter. Nu ik dit typ moet ik wel glimlachen, weer zo’n momentje dat ik kan genieten van de verschillen tussen ons beiden. Met 9 overhemden en 3 broeken lopen we geslaagd de Primark.

Uit de Primark eten we lunch uit het vuistje. Ontbijtkoek en wat bolletjes met kipkerriesalade en gerookte zalm. Een goede voorbereiding is het halve werk! Niet ver van de Primark zijn nog veel souvenierwinkeltjes te vinden waar we lekker aan het kijken zijn naar allemaal leuke hebbedingetjes. Kristallen vazen, metalen posters en kaarten die je kon versturen. Jan kocht de kaart en we liepen verder naar het postkantoor om de kaart te posten. Ook de reden dat we dit reisverslag nu pas publiceren, want we wilden dit reisverslag pas publiceren wanneer Mabel de kaart had gekregen. Het zijn in een postkantoor vond ik ook bijzonder, want ik kan me niet voor de geest halen wanneer ik voor het laatst in een postkantoor ben geweest in Nederland. De postkantoren die ik ken zijn allemaal geen postkantoren meer. Dus de binnenkant zien van een ouderwets postkantoor en de prachtig versierde fresco’s aan de muren was een genot.

We lopen de hoek om naar het grote plein met de Astronomische klok. We hebben alweer honger en lopen langs een kraam waar ze gigantische stukken varkensvlees aan het braden zijn. Watertandend bij het zien van wat er op het spit draait bestellen we twee broodjes met grote stukken erop, heerlijk! Nu is het tijd om even te relaxen en om samen te chillen en een spelletje te doen, die hebben we namelijk mee! We zoeken een leuk plekje uit aan het grote plein en beginnen we ons eerste spelletje Machiavelli, strategisch nadenken over de ander zijn zetten en daarop inspelen. Een spannend en tof spel waar we hardop om moeten lachen als we de ander door hebben gehad en luid joelen wanneer de ander ons te pakken heeft gehad. Tijdens het spel zit naast ons een gezin Nederlanders, een man en vrouw van rond de 50 en een jongen van 20. Ze spelen een audiofragment af van Vivaldi dat wij meteen herkennen van het concert dat wij de gisteren hebben gehoord en vragen of zij daar ook zijn geweest. Daar kwamen ze net vandaan, wat een toeval! Er ontstaat zo’n leuk gesprek, want blijkbaar hebben we meer gemeen dan alleen de voorliefde voor klassieke muziek. De vrouw zit zelf ook in het vastgoed en zo begint een gepassioneerd gesprek over vastgoed, vrijheid en wat nou echt belangrijk is in het leven. Ik besef me weer hoe leuk het is om spontaan mensen te ontmoeten. Jan zegt later wanneer we naar het hotel lopen zelf dat die zijn vrouwelijke, oudere en wellicht iets rijkere wederhelft zojuist heeft ontmoet. We praten nog wat na over de dag, wat hebben we toch al veel meegemaakt. Wat een dag. Met een goed gevulde maag en hart lopen we de kamer binnen, maken we ons klaar voor bed en gaan slapen.

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen