Ik maakte mij klaar voor het ontbijt waar ik al vroeg voor aanschoof. Ik werd over een goed uurtje al opgehaald om te vertrekken naar de boot die mij richting Dolphin House zou brengen waar, zoals de naam al aangeeft, veel dolfijnen zitten. Dit komt omdat de dolfijnen in hier in een maanvormig rif wonen, waar ze dus altijd terug naartoe gaan. Vandaag ga ik twee fundives maken in dit gebied waar ook prachtige grotten zijn en je echt door hele nauwe openingen moet om erin te komen. Super gaaf!

Achmed haalde mij op met zijn auto waarvan ik dacht dat hij zo’n 30 jaar oud was, maar dit had ik verkeerd. De auto is 42 jaar oud!! Echt waanzinnig. De helft van de knoppen doen het niet en als je het rechter raam ver naar beneden doet (zonder slinger maar met knopje dat dan weer wel); dan springt de deur open!😅

Ik stapte uit de auto, sprong op een zodiac en zo was ik op de boot. De boot was een groots georganiseerde beslommering dus de eerste toeristen inclusief van de reis vlogen mij om de oren. Het flinke overgewicht de chagrijnige koppen, onvriendelijke benadering en domme uitstraling heb ik niet gemist. Ze straalde gewoon “all inclusive resort” uit. Ik voel me echt niet beter dan anderen want dat ben ik simpelweg niet, maar ik heb me wel lekker teruggetrokken in de hut beneden. Hier heb ik aan mijn reisverslagen gezeten en ik heb ook al ruim tevoren mijn duikuitrusting geheel geïnstalleerd en klaargezet. De kapitein kwam naar mij toe waar ik wat basis dingen mee besprak. Ik stel mij hier dan snel voor want dat wordt heel erg gewaardeerd, waarop ook hij zich voorstelde en er kwam mij toch een ziek leipe naam uit zijn mond! Dit was niet de reguliere Achmed, Ahmad, Mohammed, Mohammad of Mustafa. Dit was een hele zin. Ik schrok ervan en zei: What? De man ging stuk en zei: Jack Sparrow! Dus dit was nu zijn naam. Telkens als ik omhoog kwam van een duik en hij mij aan boord hielp zei ik, “thank you, Jack”!

We voerde aan op locatie en mijn duikinstructeur nam met een kaart van de duikspot de duikplanning door alsook alle handgebaren. We spraken over de vissen die we konden tegenkomen en ik vertelde hem dat ik heel graag morgen naar Elphinstone Reef wil gaan. De instructeur vroeg mij hoeveel duiken ik nu heb gedaan en dat zijn er 30, waarop hij aangaf dat ik dan beter niet kan gaan. Hij zei dat het echt een pittige duikplek is: “Het is er mega diep dus je ziet nergens een bodem of een ander focus point. Je buoyancy control moet echt perfect zijn, maar nog belangrijker je moet weten hoe om te gaan met de hamerhaai. Dit is een ‘attackshark’ en die mag je dus nooit de rug geven. het duiken moet hierom geheel vanzelf gaan want je bent bezig met de haaien en als je dan geen focuspunt hebt, heb je het niet door wanneer je teveel stijgt of daalt”. Hmm dacht ik, maar ik wil wel😅. Het was zover om het water in te gaan. Ik was van onze boot de enige duiker, maar er lagen hier meerdere boten dus het kon nog wel eens druk zijn daar beneden. De eerste duik was vooral een “cave dive”. We daalde af en inderdaad waren er ook andere duikers beneden. Ik hoop er altijd op dat dit niet het geval is, maar ik heb hierin natuurlijk niets te zeggen. We daalde af en zwommen wat rond langs een grote rotswand, waar mijn instructeur recht op af ging. Eenmaal dichtbij gekomen zag ik een smalle gleuf waar we doorheen gingen. We kwamen in een prachtige grot terecht waar allerlei vissen zich thuis voelde. In de gro moesten we ons door allerlei openingen en kieren wringen en je moet dan goed op je duikuitrusting letten, maar dit heb ik geleerd gedurende mijn Advance Diving cursus en verliep derhalve goed. De duik was dus super alleen had ik geen dolfijnen gezien…

Aan boord verwisselde ik meteen mijn tank, sloot mijn BCD aan en controleerde de lucht van de nieuwe tank. Als er nog een duik volgt doe dit nu altijd direct wanneer ik aan boord kom en dit proces gaat zoveel vlotter da voorheen. Echt top! Ik had net mijn duikuitrusting gereed toen ik allerlei mensen hoorde roepen, “dolphins dolphins”. Ik riep Jack en zei, “Jack, Zodiac”. Ik sprong op het rubberbootje en terwijl we richting de dolfijnen voerde deed ik mijn vinnen en masker op. In de haast was ik het touwtje van mijn go pro vergeten dus goed vastgehouden, Jan! Ik liet mij achterwaarts van de Zodiac vallen En ging op zoek en ja hoor daar waren ze! het was ongelofelijk prachtig. Er waren 3 grote scholen dolfijnen om mij heen. Totaal waren het er wel 40. Ze kwamen op een meter van mij af! Onderwater hoorde je ze communiceren met elkaar. Tering, wat mooi zeg! 🐬

Jack riep dat ik naar de Zodiac moest komen want ik ging weer duiken! We voerde terug, ik hees mijzelf in mijn uitrusting, knikte naar mijn instructeur en we gingen weer de diepte in. Ditmaal zouden we langs mooi koraal gaan en we moesten een hele grote en lange pinnacle (Koraal zo groot dat het een eigen soort steen vormt en wat meters hoog en lang kan worden) links van ons houden tot we er omheen konden voor de weg terug. De stroming kan hier flink zijn en er was er inderdaad een flinke tegenstroming dus we moesten flink zwemmen. De “frog Kick” had hier echt geen zin meer. Mijn instructeur seinde dat we een andere route zouden nemen omdat de stroming te heftig is, maar ik gaf aan dat ik prima door kon. Hij seinde “ok” en we gingen door. Goed voor de beenspieren. We zaten nu op 25 meter diep met waanzinnige tegenstroming, maar het was de moeite waard. Opeens viel de bodem de afgrond in en hadden we links het einde van de pinnacle gehaald. Alles onder mij was donker blauw en zwart, maar lang kon ik mij niet verwonderen want de stroming joeg ons om de pinnacle heen en we vlogen door het water. Heerlijk was dit. Ik hervond mijn buoyancy en we vlogen heerlijk door het water voor zo’n 10 minuten tot de stroming wat afzakte en ik een prachtig jonge haai zag zwemmen. Het was een Whitetip en ondanks dat ik deze al veel heb gezien verveelt het echt nooit! 🦈

Eenmaal aan boord geklommen ontkoppelde en ruimde ik alles goed op. Ik friste mijzelf op en pakte wat te eten aan boord. Dit eten was super lekker. We voerden weer terug naar wal waar Achmed al klaar stond in zijn 42 jaar oude auto en hij zette mij netjes af bij mijn guesthouse. Ik heb tot op heden nog steeds niet gehoord of ik mijn Rescue Diving certificate heb gehaald. Achmed wist het ook niet.

Ik kwam aan bij het hostel en Mohammad (de eigenaar van de duikschool) zat in de tuin met Ibrahim. Ze zijn vrienden. Ik wilde net naar mijn kamer lopen toen Mohammad aangaf dat hij wat wilde zeggen dus dat ik even moest gaan zitten. Hij zei dat hij mij een erg fijne student vindt en dat hij blij is mij te hebben leren kennen. Hij gaf aan dat de hele duischool zich zo voelde en dat ze het gevoel hebben dat ik er helemaal bij hoor. Ik werd hier helemaal stil van en gaf aan de ze vast overdrijven. Mohammad zweerde op zijn vader en hij gaf aan dat als ik ooit mijn volgend niveau haal (Dive Master Course) en ik een careerswitch behoef (als het aan onze Hugo ligt wel, dacht ik nog😂) dat er dan altijd ruimte is voor mij bij de duikschool als duikinstructeur. Ik voelde mij helemaal opgelaten, maar ook waanzinnig gewaardeerd. Ik kan net zo direct hierin zijn, zowel met negatieve alsook positieve uitlatingen dus ik kon dit erg waarderen. Pff de bijzondere momenten blijven komen….😊 Ik bedankte hem en als kers op de taart kwamen we een bedrag overeen voor de vinnen die ik zo graag wilde overkopen! “Morgen zitten ze in je duikbox”, zei Mohammad.

In mijn kamer aangekomen heb ik eerste mijn spieroefeningen gedaan. hierna friste ik mij lekker op en fietste ik naar het centrum. Ik besloot veel geld op te nemen want mijn creditcard doet lastig dus ik wil meer zekerheid van liquiditeiten hebben. Ik besloot weer naar die fijne vissmaak gegaan en ik besloot even met Mabel te Factimen want dat is serieus nog niet prettig gelukt. Wat was het fijn om die heerlijke meid te spreken! Eindelijke lukte het nu ik erachter was gekomen dat FaceTime wel goed werkt. We bespraken van alles en nog wat maar we moesten ophangen want om 19:30 zouden we met het gezin gaan bellen. Met zijn zessen hadden we echt een heel bijzonder gesprek wat mij voor altijd bij zal blijven! Toch wel fijn die moderne technologie. 📱

Ik at de heerlijke vissoep weer en kreeg dit keer twee gamba’s erin. Kijk aan, ze waarderen terugkomende klanten hier. Als hoofdgerecht nam ik kreeft🦞, alleen waren de twee grote scharen eraf geknipt. Ik liep naar de keuken en ik gebaarde met mijn handen de scharen van de kreeft en dat ik die wil eten. Eerst begrepen ze mij niet want ik kreeg een tang mee, daarna twee tangen en daarna wat salade, maar toen ze mij doorhadden schudde ze stevig nee. “No good. No can eat. You will sick”. Nou dacht ik nog ik weet zeker dat ik daar niet ziek van word maar ok hier werkt het zo en dat is ook prima.

Toen ik weer in mijn kamer terug kwam ben ik heerlijk gaan slapen want morgen staat wederom de wekker goed vroeg omdat ik mijn EFR (Emergency First Responds) goed moest gaan stampen. Welterusten!😍

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen