Het is me niet makkelijk gemaakt gezien Jan met de verslagen van zijn vorige twee reizen de lat behoorlijk hoog heeft gelegd, maar ik heb besloten deze reis een poging te wagen met een bijdrage aan de reisverslagen! Meestal ben ik meer van het beleven in plaats van het beschrijven, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het schrijven van dit verslag een stuk leuker vind dan ik had verwacht. Daarnaast gun ik jullie als lezer natuurlijk ook een vrouwelijk perspectief 😉

Vandaag begon onze dag al vroeg! We hadden besloten om naar het Mausoleum van Mao Zedong te gaan en de Verboden Stad te bezoeken. Om beide te kunnen bezoeken moet je vroeg uit de veren, het Mausoleum is namelijk alleen van 8 tot 12 geopend en voor 9 uur schijnen er volgens internet al enorme rijen met mensen voor de ingang te staan. We hadden wederom niet zo’n zin in Chinese rijst en onherkenbare groenten als ontbijt en besloten hetzelfde Chinese broodje met ei te halen als dat we gisteren hadden gedaan. Ons avondeten is echt super lekker, maar met het ontbijt en de lunch is het nog even puzzelen wat we willen, en kunnen eten. Na een kleine 20 minuten lopen kwamen we bij het Mausoleum aan. We hadden gehoord dat het Mausoleum misschien gesloten zou zijn, maar we wilden toch kijken of er misschien een kans was dat het geopend was voor bezoek. We sloten aan bij dezelfde rijen als waar we gisteren in hadden gestaan en onze identiteit en bagage werden weer gecontroleerd. Eenmaal wederom door de detectiepoortjes waren we er eindelijk doorheen. Grappig was dat alle Chinezen hun IDkaart moesten scannen, maar de Chinese politie die controleerde niet wisten wat ze met onze Nederlandse paspoorten aanmoesten. Ze keken even vragend naar elkaar, maar lieten ons maar doorlopen. Het Mausoleum bleek helaas inderdaad gesloten te zijn. Ik weet niet wat het is, maar in elke stad/land waar ik ooit een Mausoleum heb willen bezoeken, was deze altijd gesloten😔. Dus eigenlijk had ik het kunnen verwachten 😉. We liepen door naar de Verboden Stad, iets wat Jan en ik beiden heel graag wilden bezoeken. Het was er druk, maar zeker niet te druk en ook hier gewoon geen enkele westerse toerist te bekennen. De Verboden stad is super indrukwekkend! Het terrein is wel 750m bij 1000m. Het wordt de Verboden Stad genoemd omdat de Keizers daar woonden, verbleven met hun vrouwen, kinderen en concubines en verder het gewone volk buiten de deuren hield. Op het terrein staan verschillende prachtige gebouwen die ieder een eigen functie hadden. Sommige gebouwen gebruikte de keizer om te rusten of gasten in te ontvangen, andere waren voor staatsfuncties of meditatie. Je loopt eigenlijk in een rechte lijn van gebouw naar gebouw en gaat hierbij door de verschillende gebouwd. De gebouwen waren prachtig om te zien, super mooi beschilderd in allerlei verschillende kleuren waaronder goud. De daken waren typisch Chinese daken, waarbij op de punten verschillende dieren stonden. We hadden bij de ingang een klein apparaatje gehuurd dat ons in het Engels wat uitleg zou geven over de verschillende plekken en gebouwen. Het apparaatje legde uit in het Engels maar wel met een zwaar Chinees accent. Na wat gepuzzel kwamen we te weten dat het aantal dieren op de punt van het dak aangeeft hoe belangrijk het gebouw was. Hoe meer dieren, hoe belangrijker de functie van het gebouw. Het grappige van het apparaatje was ,dat de uitleg gebaseerd was op de locatie waar je liep. Wanneer je op een nieuw stukje kwam vertelde het bandje uit zichzelf de informatie over dat gedeelte. De tekst ging alleen belachelijk snel en werd met een zwaar accent maar één keer verteld. Je zal vast wel begrijpen dat Jan en ik dus bij lange na niet alles van de uitleg hebben meegekregen😅. Na het pracht en praal van de verboden stad besloten we om wat te gaan eten. We waren dicht in de buurt van Wangfujing street. Dit was de straat waar de grote winkelcentra zaten en het straatje met het vreemde eten (schorpioenen, ingewanden, vogelspinnen en slangen en een heleboel andere onherkenbare etenswaren). Jan en ik hadden beiden behoorlijk trek, maar toen we eenmaal door de straat met de vreemde etenswaren liepen was onze trek snel verdwenen! En ja, we eindigden bij de Mac Donalds😅😔. Echt werkelijk, Jan en ik gaan daar dus bijna nooit heen, maar zijn daar in de afgelopen dagen vaker geweest dan de maanden voor onze reis! En dat terwijl we best makkelijke eters zijn. Tijdens de lunch besloten we om de Lamatempel te bezoeken en naar de Tempel van de Hemel te gaan en Jan vond een metrostation wat dichtbij was. De metro nemen was een attractie op zich! Bij elk metrostation hoe groot of klein ook moet je bagage door een scan en loop je door detectiepoortjes. Je koopt kaartjes bij een automaat en geeft dan op de metrolijn aan waar je heen wil. Na wat hulp van Chinese bewakers kochten we twee kaartjes. De metro zelf komt aanrijden achter een glazen wand. Pas als de metro is gestopt gaan de deuren van de wand en de metrodeuren open en kun je de metro instappen. Heel anders dan thuis dus! De metro was super druk en iedereen staarde ons aan. Ook hier waren we weer de enige westerse toeristen. Als je uitstapt moet je je kaartje inleveren bij elektronische poortjes om weer uit het station te kunnen komen. Deze kaartjes worden dus steeds hergebruikt. Na onze rit kwamen we al snel aan bij de Lamatempel. De tempel bestaat uit meerdere tempels achter elkaar, waar je doorheenloopt om naar de volgende tempel te gaan. Elke keer werd het gebouw groter en mooier en zagen we prachtige Buddhabeelden. Ik heb, geloof ik, bij elke Buddha tegen Jan gezegd dat het de grootste Buddha was die ik ooit had gezien, tot we bij het volgende gebouw aankwamen en er weer een nóg grotere Buddha stond. De laatste Buddha was enorm, wel 18 meter hoog! Heel indrukwekkend. Daarna liepen we door naar de Confucius tempel die om de hoek was. Deze viel ons na de prachtige Lamatempel eerlijk gezegd een beetje tegen. We hadden ons er zeer op verheugd, want we wilden graag meer leren over de invloed van Confucius in China, maar op drie kleine bordjes na was de uitleg over de tempel en het museum allemaal in het Chinees! Op wat internet ons heeft geleerd na, zijn we dus niet veel meer te weten gekomen. Om deze dag nog fanatieker te maken zijn we met de metro doorgereisd naar de Tempel van de Hemel. Deze tempel lag in een groot park. De tempel was prachtig en had een bijzondere vorm, maar wat we eigenlijk nog leuker vonden om te zien waren de ouderen vóór de tempel in het park allerlei onbekende spelletjes aan het spelen waren. We mochten gerust met hen meekijken en ze waren bloedfanatiek. Na deze tempel gingen we per metro weer terug naar de buurt van ons hotel. We waren moe en hadden pijnlijke voeten. Op Jan’ s telefoon zagen we dat we bijna 19 km hadden gelopen😵. We besloten om in een restaurantje wat te gaan eten en bestelden een aantal vreemde gerechten. Uiteindelijk stonden na veel handgebaren op ons tafeltje: fried milk, een soort ribs van onbekend vlees, rijst en yoghurt met garnaal. Jan en ik hadden de grootste lol, want we wisten totaal niet wat we konden verwachten. Uiteindelijk bleek “fried milk” bijna letterlijk gefrituurde melk te zijn: dikke zoete melk met een knapperig korstje wat normaal om gefrituurde garnalen heen zit. Het vlees en de rijst waren lekker en de yoghurt bleek toch geen garnaal te hebben, maar een soort bessen, munt en een onbekend soort jam. Na het eten liepen we richting het hotel en keken we een aflevering “Homeland” voordat we lekker gingen slapen. Wat een drukke maar prachtige dag hebben we gehad. Morgen moeten we er vroeg uit want we gaan dé Chinese Muur beklimmen!😍⛰ Slaap lekker😴

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen