Nadat ik had uitgecheckt bij het hotel bestelde ik een Uber die werkelijk een uitzonderlijke entree maakte. Ik zag een Honda de stoep op vliegen, en man stapte wat nors uit, gooide mijn koffer in zijn achterbak en we reden weg. Ik had niet de tijd om de situatie te heroverwegen, wat niet vaak voorkomt, maar alles ging echt te snel. De Uber sjoefde de stad door terwijl ik met moeite mijn gordel om kon doen. Ik dacht aan de hand van communicatie de man wat rustiger te krijgen maar na een grapje kreeg ik enkel een grom terug en gaf hij nog meer gas. Wellicht dat ik met deze Uber blij was geweest wanneer ik in tijdsnood zat maar ik had echt alle tijd hoor. Gelukkig kwam ik heelhuids aan bij de Luchthaven van Vilnius waar ik bij het autoverhuur bedrijf de sleutels in ontvangst nam.👍🏻
Ik was super blij met de auto die ik de komende dagen zal hebben! De auto was een Toyota Yaris en hij had nog niet eens 13.000 km op de teller staan. Ik downloade een soort flitsmeister app maar dan voor de Baltische staten en ik was klaar voor vertrek.
Litouwen heeft niet echt snelwegen zoals wij ze kennen. Over het algemeen mag je nergens harder dan 90km per uur. Soms mag je 110 maar dit is een uitzondering. De snelwegen in Litouwen lijken meer op onze autowegen. Omdat ik dus niet te hard reed kon ik goed de omgeving bekijken. Het was bijzonder om te zien dat waar ik een rijk, modern en welvarend Vilnius achter mij liet er heel andere contreien voor terug kwamen. Ik zag vervallen houten huizen staan en verlaten dorpen. Hier en daar zag je ook dorpen die leefde maar ze vielen in het niet vergeleken met Vilnius. Het Litouwse land bestaat trouwens uit super veel landbouw. Het landschap is verder geheel vlak. Hier en daar kwam ik velden tegen met rendieren en reeën.🦌
Terwijl ik lekker over de wegen reed en mijzelf om mijn omgeving verwonderde luisterde ik naar mijn eigen muzieklijst die ik tijdens het touren in Vietnam altijd op mij oortjes had. Ik kon mijn muziek met de auto verbinden en ik zat mee te zingen met nummers waarvan ik van sommige nog kon herinneren dat ik ze ook zong terwijl ik met 40 graden op mijn scooter door Vietnam reed. Ná drie uur rijden was ik ten noorden van Litouwen en dus nog niet in Letland maar wel aangekomen op mijn tussenstation, de Heuvel der Kruizen.
In mijn vorige verslag heb ik het ontstaan van deze heuvel toegelicht en dat ik er dan ook nog heen kon is echt fantastisch. Mede omdat ik mijn eigen vervoer heb kan ik deze bijzonder plek bezoeken want anders kom je niet zo gemakkelijk op deze locatie. Terwijl ik een pad op liep zag ik in de verte inderdaad een ongelofelijk grote massa aan kruizen. De berg was niet eens meer zichtbaar, enkel kruizen zie je staan in alle vormen en maten. Overal waar je keek zag je deze kruizen staan. ze stonden niet eens meer enkel op de berg maar ook eromheen. Je denkt nu waarschijnlijk aan heel veel kruizen en dat is super goed maar doe dat aantal maar maal tienduizend en misschien kom je dan in de buurt.😅
Vanwege dat het hier momenteel geen toeristisch seizoen is, was hier werkelijk helemaal niemand te bekennen behalve ik. Ik liep de berg op dwars tussen de kruizen door want hier en daar waren paden gecreëerd. Je moest van deze paden wel echt gebruik maken want anders was het onmogelijk om door de kruizen heen te komen. Op kruizen zag je persoonlijke boodschappen beschreven en andere waren weggezet om een bepaald persoon te eren. De meeste kruizen waren in de grond gestoken door gelovige die aan de Litouwers respect betogen vanwege hun bewogen geschiedenis en ongelofelijke sterke trouw aan zowel hun afkomst alsook hun geloof. Ik had hier ongeveer een goed uur besteed nadat ik weer richting de auto liep.
Nog twee uurtjes rijden en dan kom ik aan in Riga. Het passeren van de grens werd aangeduid met slechts één bord dus dat ging erg gemakkelijk. Ik belde nog met Dim en Quinten tot ik uiteindelijk in de hoofdstad van Letland reed. Ik had het toen nog niet door maar in de oude binnenstad dronk ik een bak koffie terwijl ik mijn verblijf voor de komende twee nachten opzocht. Ik koos voor een hostel dat 1,5 km van het centrum van Riga vandaan ligt maar deze was 15 euro per nacht goedkoper. Ik houd van lopen en besparen dus de keuze was simpel. Ik boekte mijn kamer, reed naar het hostel en checkte in. Ik vertelde de vrouw achter de balie dat ik met een auto was en ik vroeg waar ik die het beste kon parkeren. De vrouw gaf aan dat ik die op hun eigen parkeerterrein kon wegzetten. Dit was puur toeval want ik wist helemaal niet dat ze die hadden en de vrouw gaf aan dat ze het enige hostel zijn, net zoals de meeste hotels, met een eigen parkeerterrein. Ze zei “geluk ontvang je alleen wanneer je het verdiend”. Hier geloof ik absoluut niet in maar het was wel aardig.☺️ Ik parkeerde de auto op het terrein, ontving de sleutel van mijn kamer waar ik mijzelf opfriste om Riga in te gaan.
Het was nu ongeveer 16:30 en dan is het hier al pikken donker. In Litouwen en Polen was het trouwens ook al rond 16:00 helemaal donker. Ik liep Riga in met de bezienswaardigheden reeds in Googlmaps. Ik zal waarschijnlijk niet meer overal naar binnen kunnen dus ik ging naar de bezienswaardigheden die om het object zelf gaat. Ik zag het vrijheidsbeeld van Letland dat drie sterren draagt die verwijzen naar de drie gebieden van Letland. Er lagen allemaal bloemen bij dit beeld vanwege de onafhankelijkheid van 1918. Ik blijf het super bijzonder vinden dat ik hier in 2018 rondloop terwijl ik echt niet bezig was met de 100 jaar onafhankelijkheid die Polen en de Baltische staten dus dit jaar vieren. Echt super gaaf dat ik dit kan aanschouwen.
Ik liep door naar het operahuis van Riga dat echt een ongelofelijk mooi gebouw betreft alvorens ik de oude binnenstad in liep. Vilnius en Riga verschillen niet ontzettend qua inwonersaantal, toch voelt Riga veel meer aan als een stad. De stad is daarentegen wel echt gecentreerd en voelt daarom klein aan. Vilnius centrum doet toch meer aan als een stadje dat zo in een sprookjesboek kan. Gaaf om twee verschillende steden te zien die toch beide wel echt Baltisch zijn.
Ik kwam een restaurant tegen dat geheel middeleeuws was. Ik ging hier naar binnen en zat onder de grond in een soort kelder te eten dat nog helemaal is zoals het er in 1200 bij stond. Ze hadden er alles aan gedaan om het zo middeleeuws aan te voelen als kan. Er waren overal kaarsen en de lichten die er waren zag je niet. De muziek kwam ergens vandaan maar je wist niet waar want de boxen waren verstopt en het personeel liep in klederdracht. Ik vroeg aan de ober wat de WiFi gegevens waren en terwijl hij mij aankeek in zijn middeleeuwse schortje en petje zei hij dat hij niet wist wat WiFi betekende. Ik zei “please don’t be thát person”, maar de ober liep door met zijn kruik ferm onder de arm.😅
Het eten was hier wel echt super goed en de biertjes waren erg lekker. Ná dit feestmaal liep ik richting het hostel waar ik nog wat heb gelezen alvorens ik ben gaan slapen. Ik lees momenteel ‘De Pilaren Van De Aarde’ van Ken Follet en ik zit er helemaal in. Morgen ga ik Riga verder verkennen dus ik ga niet te laat slapen want ik merk dat ik mijn slaap telkens hard nodig heb. De dagen zijn zowel mentaal als fysiek intensief. Welterusten😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen