‘S ochtends werd ik lekker vroeg wakker want ik had ondanks, of misschien wel juist vanwege, de heftige dag van gisteren super fijn geslapen. Ook vandaag staat er weer genoeg op de planning want na Krakau gezien te hebben gaat de dag verder naar de hoofdstad van Polen; Warschau. Ik had in Krakau gisteren genoeg tijd om door de mooie binnenstad te lopen, de pleinen goed te bewonderen en zelfs prachtige kerken in te gaan. Ik had slecht één bestemming overgeslagen en dat was Shindlers Museum maar ik had daar ná Auschwitz echt geen zin meer in. Maar dat is weer een reden om eens terug te komen want dat wil ik zeker eens doen!👍🏻
In de ochtend zat ik kort in de stres want mijn fijne planning had dus toch een foutje. De trein ticket die ik had geboekt om van Krakau naar Warschau te gaan en de ticket van de bus die mij daarna in de avond naar Litouwen moest brengen waren op de verkeerde dag geboekt.😅 Gelukkig was de dienstverlening van zowel de trein- als bus busmaatschappij erg makkelijk te bereiken en was omboeken zonder al teveel extra kosten geen probleem. Ik moest mij wel haasten want binnen 30 minuten moest ik bij de trein zijn dus rappoklappo douchen, mijn haartjes doen, Uber bestellen en ik zat in mijn trein. Warschau here I come! Ik heb er zin in ondanks dat veel mensen mij hadden geadviseerd om Warschau gewoon over te slaan en direct door te gaan naar mijn volgende bestemming; de Baltische staten. Warschau is echter de plaats waar Frederik Chopin zijn jeugd heeft doorgemaakt (hij is er met zijn ouders komen te wonen toen hij 1 was want hij was 100 km verderop geboren) en het is ook gewoon de hoofdstad van Polen dus ik wil mijn eigen mening vormen.
Ik kwam rond 13:00 aan op Warschau Centralna waar ik mijn koffers achterliet bij een kofferopslag locatie. Ik moest met de ticket verkoop regelen dat ik het geld, van mijn verkeerd aangekochte tickets, retour zou krijgen maar dit was nog niet zo eenvoudig. Niemand maar dan ook werkelijk niemand hier in Polen spreekt Engels. In de azietische landen waar ik in mijn vorige reis ben geweest spreken ze beter Engels! Ik ben letterlijk van het kastje naar de muur gestuurd voor het verzilveren van omgerekend 7 euro maar ik zou niet zwichtend voor andermans taalbarriere.💪🏻 Uiteindelijk is het mij gelukt bij een speciaal kantoortje waar de probleemgevallen heen werden gestuurd. Ik dus.
Ik liep de stad in. Het was zo’n 30 minuten lopen maar dan zie je gelijk veel van de stad. Warschau ziet er op eerste oogopslag niet erg bijzonder aantrekkelijk uit. Vanaf waar ik de stad binnenliep zie je veel goedkope nieuwbouw en weinig romantische architectuur. Dat is helemaal niet gek natuurlijk. Warschau is in de Tweede Wereldoorlog bijna compleet verwoest door de Nazi’s en als een land snel weer wilt functioneren dan is goedkope bouw vaak de oplossing.
Terwijl ik dus langzaam de stad in liep zag ik her en der elektrische stepjes staan met daarop een uitleg dat je de app moest downloaden. Nadat ik dat had gedaan scande ik het stepje en kon ik ermee door de stad rijden. Je hoefde zelf niets te doen. Ook steppen hoefde niet. Ik stond op dat elektrische ding dat 30km per uur ging en zo sjoefde ik door de stad tot ik werd aangehouden door de politie. Ik wist waar het om ging aangezien ik een helm op moest maar op het moment dat ze hoorde dat er Engels geproken moest worden keken ze naar de grond en reed ik door richting mijn eerste bestemming van mijn lijst; Chopins Museum.🎼
Ik had mij erg verheugd op dit museum. Chopins muziek is typisch Pools en heb ik altijd erg mooi gevonden. Veel van Chopins symfonieën luister ik met regelmaat. Het museum is gevestigd in een prachtig oude villa naast de oude binnenstad en bestaat al erg lang. De expositie is echter recentelijk totaal gemoderniseerd wat voor een goede beleving zorgde. In het museum zag je de verschilde muziekstukken door Chopin zelf geschreven. Ook kon je naar Chopins laatste piano kijken want die stond daar! Deze piano gebruikte Chopin toen hij in Parijs zijn laatste symfonieën componeerde alvorens hij overleed aan tuberculose. In het museum stond trouwens ook een piano van Franz Liszt; een van Chopins beste vrienden en tevens befaamd componist.
Nadat ik het museum had verlaten stond ik weer op mijn stepje richting het oude centrum. Ik werd verast door de schoonheid van dit plein en de prachtige gebouwen die het omringde. Ik moet er wel bij zeggen dat dit plein ná de Tweede Wereldoorlog in oude glorie is hersteld maar dat de gebouwen dus eigenlijk niet ouder zijn dan 70 jaar. Toch is het goed dat ze dit gedaan hebben want het ziet er prachtig uit en oudheid maak je nu.🧐
Terwijl ik opzoek was naar een leuk restaurantje belde ik nog met Mabel. We hadden mooie gesprekken over dat we elkaar miste en wat we ervan vonden dat ik niet meer om de hoek was. Vergeleken met deze afstand is Brabant - Groningen maar een peulenschil.😉 ik vertelde Mabel dat ik het reizen nooit zou opgeven en dat ik met haar de wereld wil zien. Gelukkig wilt Mabel dit ook super graag dus gaan we dit regelen.🎒
Op een gegeven moment liep ik tegen een jongedame op die mij vertelde over een Chopin concert dat vanavond plaats zou vinden. Dit concert paste precies in mijn planning dus ik vond het super leuk dat ik dit tegenkwam. Ik ben gelijk naar een goed restaurant gegaan waar ik een heerlijk voorgerecht van antipasto heb gegeten en een hoofdgerecht met foi gras. Ik at dit samen met een flesje bruiswater en een klein flesje rode wijn voor Poolse prijzen!
Na deze heerlijke maaltijd en terwijl ik naar de voorstelling liep belde ik nog even met moeders. We hadden het over mijn Auschwitz ervaring en hoe heftig het toch wel allemaal is geweest. Het was fijn om hier over te praten en om moeders te informeren wat daar nou allemaal gebeurde en wat ik allemaal had gezien.
Het Chopin concert was werkelijk een van mijn hoogtepunten tot noch toe. De pianist speelde de symfonieën iets langzamer en op een iets lagere toonladder dan dat ik gewent was maar het deed de muziek werkelijk niet tekort. Het was prettig dat ik bijna al de stukken goed kende, zo kon ik extra genieten. De voorstelling was een soort kamerconcert en hierdoor kwam het warm en persoonlijk over. Er was en pauze ingelast waar iedereen mede kreeg (in het Engels mead). Dit is een sterke drank gemaakt van honing en de variant die wij dronken was typisch Pools. Ik vond het erg lekker. We stonden met zijn allen in een grote cirkel met elkaar te praten tot een mooi geklede vrouw het woord nam en vertelde wat Chopin met haar deed en hoe zij vond dat Chopin, Warschau voorzag van romantiek en verbinding. Ze hief het glas en ze zei dat dit Poolse drankje samen met Chopin ons deed verbinden. Ik vond dat ze dit mooi verwoorde en nam dit over. Ik vertelde het verhaal dat na de dood van Chopin (tuberculose) zijn hart uit Parijs is gesmokkeld in een fles cognac door zijn zus omdat zij vond dat dit hart thuis hoorde in Warschau en niet in Parijs, waar Chopin is overleden en ligt begraven. Ik zei dat Chopin en alcohol zeker samen gaan. Het contact was super leuk. Er ontstond werkelijk een band tussen de aanwezigen en dat voelde heel speciaal.
Aan het einde van werkelijk een prachtig concert stond ik buiten mijn jas dicht te risten tot er een vrouw die aanwezig was tijden het concert, naar mij toe kwam. Ze sprak mij aan met de woorden dat ze enkel wilde zeggen dat ze mij een heel fijn persoon vond. Slechts deze woorden gaven mij zo een fijn gevoel. Dat deze vrouw mij hier speciaal voor benaderde en de woorden die ze zei, ze deden veel. Ik wilde net weggaan tot de goed geklede vrouw naar mij toe kwam met haar moeder en vroeg waar ik vandaan kwam. We hadden een kort gesprek en ik vertelde dat ik over twee uurtjes richting mijn koffer moest om de bus naar Litouwen te pakken. De oude vrouw zei ferm dat ik dan toch echt met hen mee moest om een gedegen rondleiding door het oude deel van Warschau te krijgen. Deze oudere vrouw woonde nu, net zoals haar dochter, in Londen maar ze is en blijft een geboren Warschause. Ze stonden erop dat zij mij in die twee uurtjes nog veel zouden laten zien en bijbrengen van Warschau. Ik vond dit natuurlijk super gaaf dus we liepen met zijn drieën door en de oudere vrouw vroeg mij waar mijn reis mij allemaal al had gebracht. Ik vertelde o.a. over Krakau waarna de oudere vrouw mij vastpakte en vroeg ‘je bent toch zeker niet in je eentje naar Auschwitz gegaan’. Ik zei dat ik daar wel was geweest. ‘Dan gaan we de komende twee uurtjes ervoor zorgen dat jij een hele warme en gezellige avond met ons hebt’, zei ze.
Overal hingen Poolse vlagen en mij werd uitgelegd dat de Poolse bevolking viert dat ze 100 jaar onafhankelijk zijn. Dit is een bijzondere tijd voor Polen, werd mij verteld. We liepen door richting de presidentiële woning. Ook hierover kon deze oudere vrouw mij prachtige verhalen vertellen waarna we doorliepen naar de universiteit va Warschau. Wederom een prachtig mooi pand dat, zoals mij werd verteld, is gebouwd om voor groei boven de Sovjets te zorgen.😉 We liepen richting de kerk waar het hart van Chopin opgeborgen ligt maar deze was helaas dicht. Gelukkig is Warschau dusdanig gevarieerd dat op nog geen 50 meter verderop het plein van Copernicus te vinden was. Copernicus heeft het heliocentrische model geformuleerd wat betekend dat de zon het centrum van ons universum vormt en niet de aarde, wat eerst wel werd gedacht. Copernicus is de meest bekende filosoof/alstroloog die Polen rijk is. Bij dit plein moest ik afscheid nemen van mijn prachtige nieuwe vrienden. Waanzinnig zoals ik door hen werd ontvangen en zoals zij mij het hof hebben gemaakt in hun thuisstad. We hebben wat contactgegevens uitgewisseld voor de foto’s waarna ik terugliep richting mijn electro-step.
Binnen 15 minuten reed ik mijzelf richting mijn koffer waar ik een Uber pakte naar het busstation Zachodnia. Ik had hier nog ruim de tijd om wat lekkers in te kopen alvorens ik op de bus zou stappen richting het eerste Baltische land dat op mijn planning stond; Litouwen, met als bestemming de hoofdstad Vilnius. Laat mij echt aangeven dat ik super maar dan echt super blij ben dat ik naar Warschau ben gegaan! Echt waar creëren je eigen bevindingen want ik had dit nooit willen missen! Het lekkers dat ik had gekocht kwam in de bus niet op want ik nam een slaappillen en sukkelde zo half in slaap tot ik negen uurtjes later wakker werd. Welterusten😘

Geschreven door Jantjemadesreisverhalen